مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در وجود حضرت عباس بن علی (ع) بود که وی را از سایر شهداء ممتاز و به مقامی میرساند که به فرموده امام سجاد (ع) براى عبّاس (ع)، نزد خداوند منزلتى است که همه شهدا در روز قیامت، به آن مقام غبطه میخورند.
امیرالمؤمنین(ع) نامش را «عباس» گذاشت از آن جهت که از پس پردههاى غیب، جنگاورى و دلیرى فرزند را در عرصههاى پیکار دریافته بود و مىدانست که او یکى از قهرمانان اسلام خواهد بود.