در فلسفه اشراقی به دو چیز تکیه می شود: استدلال و برهان عقلی، و دیگر مجاهده و تصفیه نفس. به حسب این روش، تنها با نیروی استدلال و برهان عقلی نمی توان حقایق جهان را اکتشاف کرد.
روش تعقلی و روش تجربی هر دو در قیاسی بودن شریک هستند و امتیاز روش تعقلی به این است که تکیه گاه آن بدیهات اولیه است، برخلاف روش تجربی که تکیه گاهش تجربیات می باشد.