استعمار برای رسیدن به اهدافش، افراد و حکمرانانی بله قربانگو و به اصطلاح کر و کور در برابر دخالت خارجی را پرورش می داد؛ افرادی که برای پر کردن خلاء و ضعف شخصیتی خود و از دست دادن تکیهگاههای درونی، به جلب حمایتهای بیرونی و پناه بردن به دامن بیگانگان دست میزدند...