مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سراسر دنیا و در هر زمانی وجود داشته است؛ اما این روزها ملت ما بر این باورند که بدبختتر از شهروندان ساکن ایران وجود ندارد و این یعنی مردم ما به سندرم شکنجه خاموش مبتلا شدهاند.
آنچه که در آستانه ورود به چهل و سومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی تحقق آرمانهای مورد اشاره را باور پذیرتر میکند ظرفیتهایی است که ایران اسلامی از آن برخوردار است.
در حال حاضر باید این سوال پرسیده شود که آیا درست است چنین مردم ی با این سابقه درخشان مقاومت در برابر ظلم، که در هیچ کشوری نمونه آن پیدا نمیشود، قربانی لجبازیهای سیاسی دولت، علیه مجلس شوند؟
اینکه میبینیم از فخیمزادهی فعال در کمپین انتخاباتی دولت و جعفری جوزانی و تبریزی با گرایش سیاسی چپ تا طالبزاده و افخمی در دیالوگ با رهبر حکومت گل از گلشان میشکفد؛ یعنی نتوانستهایم تصویر «پدر» جامعه اسلامی را آنگونه که باید ترسیم کنیم!
فتنه ۸۸ به اعتقاد آگاهان یک توطئه نرم برای براندازی جمهوری اسلامی بود و در این راستا برخی افراد و چهرههای داخلی دانسته یا ندانسته در این مسیر قرار گرفته و در قالب اصحاب فتنه عملاً اهداف براندازان را دنبال میکردند.
میلیونها نفر از مردم در سراسر کشور در یک روز غیر تعطیل و در حالی که خشم و بغض در گلو داشتند، به خیابانها آمدند و حماسهای بزرگ را شکل دادند که باعث شد درخت تنومند انقلاب سترگتر شود.
امروز باید صریحتر از پیش به نقد تفکرات مدیرانی پرداخت که به اسم نظام جمهوری اسلامی در حال استحاله باورهای فکری و معنوی آن که چیزی استقلال و آزادی و عدالت نیست، هستند.
پدرسالاری نوعی شکل بندی اجتماعی است مبتنی بر رابطه پدرانه بین حاکم و مردم که قدرت به صورت عمودی، از بالا به پایین اعمال میشود و سنتهای جامعه آنها را تقویت میکند.
جدا ازدلایلی نظیر نبود عزم و برنامه مدون برای مسکن و تنظیم نبودن بازار عرضه و تقاضا ما با محتکران و دلالانی روبه رو هستیم که از شرایط موجود نه تنها ناراضی نیستند بلکه سود فراوانی نیز میبرند.
طبق آمارهای بهدستآمده از جامعه ایران، در دهه اخیر شاهد افزایش آمار ناامیدی بهویژه در جوانان هستیم. در کنار روند صعودی ناامیدی الگوی موفق امیدواری در دفاع مقدس یک مؤلفه مغفول مانده میباشد که لازم است برای افزایش امیدواری در نسل جوان به آن پرداخته شود.
وظیفه اصلی جنبش دانشجویی امید افزایی در دل مردم است؛ امید افزایی که متناسب با اصول و آرمانهای انقلاب باشد و در نهایت به آرام شدن دل مردم و قلوب آنها منجر شود.
براي ايجاد امنيت اجتماعي در يک جامعه بايد افکار عمومي توسط دولت کنترل و به آن بها داده شود؛ مسئلهاي که اين روزها از فقدانش رنج ميبريم؛ توجه به افکار عمومي.