صدالبته استفاده از گزینه نظامی علیه ایران، خواب هر روزه یانکیهاست اما با خواب و رویا که قرار و مدار حاصل نمیشود! آمریکا اگر توانش را میداشت و اگر مقرون به صرفه میدید، یک ثانیه در حمله نظامی به ایران تردید نمیکرد.
از سویی گرد یتیمی بر صورت دخترک ۳ ساله مازنی نشسته، از سویی یاوه میبافند که ضامن امنیت این روزهای ما برجام است؛ ما را ببخشید شهدای لشکر ۲۵ کربلا، در محاصرهایم! در محاصره وزیری که پیش پای خون تو، امنیت ما را به سمت برجام، ارشاد میکند!
خمینی یعنی «خدا بود و دیگر هیچ نبود» و خامنهای هم که در هر حادثهای، در هر حماسهای، دست قدرت الهی را به ما نشان میدهد یعنی «خدا هست و دیگر هیچ نیست»
یک روز میگویند توافق هستهای بهانهای است برای نفوذ در ایران! یک روز میگویند توافق هستهای فرصتی است برای مهار قدرت ایران! یک روز میگویند توافق هستهای مجالی است برای کسب قیمتیترین اطلاعات از ایران برای بهرهبرداری هرچه بهتر از گزینه نظامی در آینده!
عنی این مردم اندازه «فابیوس» و «هاموند» هم حق ندارند؟! چه سود از چرخیدن کلید درون قفل سفارتخانه روباه پیر، وقتی هم سانتریفیوژها از چرخش باز ایستاده باشند، هم چرخ دیگر کارخانهها؟! ...
متاسفانه بعضیها به جای آنکه مشغول مقوله خدمت باشند، نظارت استصوابی را میزنند یا خواهان برعهده گرفتن بخش مهمی از بدیهیترین تکالیف شورای نگهبان میشوند!
رئیس بسیج علمی کشور گفت: برخی تحمل شنیدن صداهای متفاوت را ندارند به نظر میرسد «رُوحَماءُ عَلی الکُفار وَ اَلشِداءُ بَینَهُم» شدهایم این در صورتی است که نسبت به مسائل داخلی کشورمان با تندی برخورد میکنیم و با دشمنان خود با ملاطفت و لبخند.
«توافق هستهای»، «توافق خستهای» به نظر میرسد! این سوی میز، برداشت آن سوی میز را قبول ندارد و بالعکس! توافق، یکی است اما به جای «المیزان» شاهد تفاسیری هستیم بس «نامیزان».
آمریکا در این ۲ سال اخیر به خوبی نشان داد هیچ کجا وحشیتر و دروغگوتر و جلادتر و شرورتر و ملونتر از میز مذاکره نیست! واقعیت آن است که آمریکا در پای میز مذاکره بیش از پیش آن روی سگ هار خود را نشان میدهد! خیال همگان تخت که در ۲ سال گذشته، بغض ملت ایران نسبت به آمریکا، نه تنها فروکش نکرده بلکه مضاعف هم شده است.
همین که آقای رفسنجانی هم با آنهمه سوابق ۸۸، عاقبت به زشت بودن همصدایی با اسرائیل پیبرده، فی حدذاته چیز خوبی است و خبر از توفیق گفتمان اصولگرایی بر گفتمان تقلب میدهد
نه پس نمیآییم. نه پس اهل کوفه میشویم و تنها میگذاریم علی(ع) را. نه پس فراموش میکنیم عهدی را که با خون شهیدان بستهایم. نه پس از شعار «مرگ بر آمریکا» آن هم در جهانیترین هنگامهاش کوتاه میآییم.