یکی از خلأهای هنر معاصر کشورمان، دشمنشناسی است. برخلاف هنر غرب و به ویژههالیوود که از همان ابتدا برپایه معرفی گروهها، نژادها و ملتهای خاصی به عنوان «دشمن» غرب و آمریکا شکل گرفت، در ایران، به جز چند نمونه، جریانی به عنوان دشمن شناسی قابل شناسایی نیست.
«مشکل سینمای ایران، ضعف در فیلمنامه است»، گزارهای تکراری که بیش از یک دهه از صرف آن در بیان و قلم منتقدان میگذرد. بله! این گزاره صحیح است، اساسا نه فقط در فیلمنامه که در رمان هم در روی همین پاشنه میچرخد، حتی در ترانهسرایی!
پانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت شب گذشته با برگزاری مراسمی به کار خود پایان داد. یکی از ویژگیهای برجسته این جشنواره، داشتن ابعاد بینالمللی است که آن را از دیگر جشنوارههای ایرانی فیلم متمایز کرده است.