به گزارش خبرگزاری دانشجو، تیم ملی فوتبال ایران در گروه B جام جهانی ۲۰۲۲ با ۳ تیم انگلیس، آمریکا و ولز همگروه بود.
در بازی اولیه کسی انتظار پیروزی از ایران نداشت؛ اما توقع شکست کم گلتر و حفظ آبروی نام ایران خیلی دور از انتظار نبود. موردی که کارلوس کی روش بابت آن استخدام شده بود. در بازی دوم اگر چه بهتر پیش رفتیم و برنده از میدان خارج شدیم، اما خطر را احساس کردیم. مقابل آمریکا هم تنها یک شوت داخل چارچوب داشتیم. این در حالی بود که ما در نیمه اول گل دریافت کردیم و باید برای پیروزی میجنگیدیم.
سرمربی پرتغالی با وجود حق استفاده از لیست ۲۶ نفره، تنها ۲۵ بازیکن را به اردو فراخواند. برای همگان جای سوال بود که چرا بازیکنی مانند امید نورافکن با وجود حضور در انواع اردوها از لیست بازیکنانش خط خورد. یا بازیکنان جوان و با انگیزهای در لیگ برتر مانند محمد محبی را نادیده گرفت.
کیروش در ۳ جام جهانی و ۲ جام ملتها روی نیمکت تیم ملی نشست و دستاورد خاصی نداشت. حالا توقع زیادی نیست که بعد از جام جهانی حداقل کیروش بابت کسب نتایجش جلساتی با فدراسیون داشته باشد و در این خصوص توضیحاتی بدهد.
شجاع خلیلزاده و محمدحسین کنعانی زادگان با وجود حضور در لیست تیم ملی فرصت زیادی برای حضور در میدان نداشتند. شجاع که به عنوان تماشاگر در جام جهانی حضور داشت و کنعانی زادگان تنها یک نیمه به میدان رفت. پرسش اینجاست اگر مربی پرتغالی اعتقادی به این دو مدافع نداشته چرا بازیکنان فوق را به اردو دعوت کرد؟
سرمربی پرتغالی یکی از دلایل همکاری با آقاجانیان را شناخت مناسب از فوتبال آمریکا دانست. اما در بازی آمریکا که دیدار بسیار سرنوشت سازی برای ایران بود، حداقل در انتخاب مدافع چپ (نقطه قوت حریف) انتخاب نفرات کاملاً اشتباه بود. دو تعویض ایران مربوط به مدافع چپ بود. ابوالفضل جلالی در دقایق پایانی عملکرد نسبتا خوبی داشت.
علیرضا بیرانوند با وجود تجربه و انگیزه بالا در بازی مقابل انگلیس دچار مصدومیت شدیدی شد و در بازی دوم غایب بود. اما کیروش حسینی را که جزیی از تیم برنده خود بود از ترکیب اصلی خارج کرد. این تصمیم فشار زیادی به بیرانوند وارد کرد، حسینی با انگیزه را بیرون نگه داشت. قطعاً با حضور حسینی خط دفاع ایران احتیاط بیشتری به خرج میدادند.
تیم ملی در حالی که برای صعود از مرحله گروهی و تاریخ سازی تنها به یک تساوی احتیاج داشت، با دو مهاجم در زمین حاضر شد. اگر چه ترابی کمی مایل به سمت چپ بازی میکرد. شاید بهتر بود ایران با قدوس کار را آغاز میکرد و وقتی گل دریافت میکرد آزمون به عنوان مهاجم نوک به زمین میآمد. این موضوع اجازه تاثیر گذاری را از آزمون گرفت و او را به سومین تعویض ما بدل کرد.
با وجود اینکه احسان حاج صفی در دفاع چپ نتوانست سرجینو دست را کنترل کند. اصرار عجیب برای حفظ این بازیکن سن بالا، کار را برای ایران سختتر کرد. نکته تلخ آنکه حریف دو مدافع سرزن برای کنترل ارسال ایران وارد زمین کرد. ایران به جای اصرار به سرعت بخشی، به ارسالها تاکید کرد که با مدافعان بی شمار حریف شانس ارسالهای کناری ما کم شد.
میثم سعادتیپور
انتهای پیام/