محمدرضا رحمانی در نشست خبری: سعی کردم فضای فیلم مستند و واقعی باشد. برخی آدم‌ها در خلازیر در فاضلاب زندگی می‌کردند. آدم‌هایی که در فیلم بازی می‌کردند واقعی بودند مثلا در فیلم استاد دانشگاه و سرهنگ بازنشسته بودند که درگیر مواد بودند و به طور واقعی در فیلم حضور داشتند.