مدیر تولید و بازیگر فیلم «آنها مرا دوست داشتند»: من معترض آن بازیگرانی هستم که میگویند سینما و جشنواره را تعطیل کنیم؛ نان این آدمها را چه کسی میدهد؟ شما چطور با دستمزدهای میلیاردی اگر یک روز از قراردادتان گذشته باشد پول یک ماه را طلب میکنید؟ اعتراض من به آن آدمهایی است که پز روشنفکری برداشتند و استوری مردمی میگذارند، ولی میگویند اگر بیاییم جشنواره و نشستهای مردمی چقدر به ما میدهید در فیلم برای اینکه بچههای نوبازیگر حضور پیدا کنند باج دادم. کسی میتواند غم مردم را بخورد که از مردم باشد. سوپراستارها زمانی میتوانند یک جایی را تحریم کنند که نان آنجا را نخورده باشند.
محمدرضا رحمانی در نشست خبری: هنر در طول تاریخ ایران هیچگاه تحریم نشده و اصلا تحریم شدنی نیست. سینما با تحریم کردن تعطیل شدنی نیست. آدمهایی که دم از تحریم میزنند الان سر صحنه هستند و اگر نیستند برای این است که برای ساخت سریال قرارداد بستند و در آنجا حتی حق سکوت هم میگیرند. بعید نمیدونم دغدغه هیچ سینماگری سیاه نمایی یا فساد باشد.
مدیر تولید و بازیگر فیلم «آنها مرا دوست داشتند»: ما نباید به سوپراستارها باج بدهیم، شنیدم یک بازیگر در یکی از فیلمها روزی ۲۰۰ میلیون دستمزد گرفته است. سینما محتاج بازیگر نیست، کدام سوپراستار ضامن فروش فیلم است. ۶ فیلم ساختیم فقط فیلم ششم نمایش داده شده. اگر از سال ۱۳۹۵ «پِهِن» خریده بودیم پول مان ۱۰ برابر شده بود. اکثر بازیگران که دوتابعیتی هستند پز روشنفکری و مردمی برندارید. پاسپورت کانادایی در جیب تان گذاشتید پر روشنفکری بر میدارید؟ پنت هاس خودتان نشستید بعد غم مردم خوی را میخورید؟
مدیر تولید و بازیگر فیلم «آنها مرا دوست داشتند»: بازی کردن با بازیگران جدید خیلی راحتتر از بازیگران چهره است. جرم من چیست؟ جرم من اینکه بازیگر جدید معرفی کردم؟ جرم من این است که به سوپراستارها باج ندادم؟ چرا باید دستمزد آدمها با تورم جلو برود، ولی فیلم من باید به صورت غیر قانونی دیده شود؟ چرا باید کپی رایت نباشد؟ چرا همه چیز سه برابر شده بجز فرهنگ؟
مدیر تولید و بازیگر فیلم «آنها مرا دوست داشتند»: یک بخشی از فروش فیلم را به مردم زلزله زده خوی اختصاص خواهیم داد. حجم تهمتها و بی احترامیها زیاد بوده، به من انگ جرم خورده است. انتخاب جشنواره انتخاب من بود و مسئولیت آن را میپذیرم.
محمدرضا رحمانی در نشست خبری: سعی کردم فضای فیلم مستند و واقعی باشد. برخی آدمها در خلازیر در فاضلاب زندگی میکردند. آدمهایی که در فیلم بازی میکردند واقعی بودند مثلا در فیلم استاد دانشگاه و سرهنگ بازنشسته بودند که درگیر مواد بودند و به طور واقعی در فیلم حضور داشتند.
محمدرضا رحمانی در نشست خبری: ۷-۸ فیلمنامه در راستای اجتماعی دارم، عوامل فیلم همه با عشق پای کار بودند. ۶ ماه تا یک سال درگیر کارهای تحقیقاتی و پژوهشی فیلمنامه میشوم. فیلمنامه فیلم را ۴-۵ سال پیش استارت زدم.