به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، بدون شک یکی از داغ‌ترین نیمکت‌های اروپا متعلق به بایرن مونیخ است. جایی که بعد از رفتن گواردیولا دیگر هیچ مربی‌ای بیشتر از یک سال و نیم در آن دوام نیاورد و جدایی، نهایت سرنوشتش بود. این در حالی است که سرمربی اسپانیایی در این مدت نتوانسته بود جام باشگاه‌های اروپا را کسب کند، اما در مسابقات داخلی با اختلاف همه جام‌ها را درو کرد. موضوعی که نشان می‌دهد رقابت‌های داخلی اولویت خاصی برای سران مونیخی دارد.
بعد از جدایی گواردیولا، مسئولان بایرن مونیخ هدایت تیم خود را بر عهده کارلو آنچلوتی گذاشتند. اما سریع‌ترین برکناری در تاریخ باشگاه آلمانی مربوط به این مربی ایتالیایی بود. جایی که او در ابتدا با فتح سوپر جام آلمان کار خود را آغاز کرد، اما با ناکامی مقابل دورتموند در جام حذفی و کسب نتایج ضعیف در لیگ قهرمانان اروپا و بوندسلیگا، خیلی زودتر از حد تصور از سرمربیگری بایرن برکنار شد و جای خود را به هاینکس داد.
بعد از آنچلوتی، نوبت به نیکو کواچ کروات رسید که بعد از کسب نتایج فوق‌العاده همراه با آینتراخت فرانکفورت به بایرن بیاید. او در سال اول فعالیتش تمامی جام‌های داخلی را کسب کرد. درست به مانند عملکردی که ناگلزمن در مونیخ داشت. اما کواچ در میانه‌های فصل دوم فعالیتش، پس از قبول شکست مقابل آینتراخت با ۵ گل و حضور در رتبه چهارم بوندسلیگا، از سمت خود اخراج شد تا سکان هدایت باواریایی‌ها در اختیار فلیک قرار گیرد.
فلیک که تمامی جام‌های موجود از جمله لیگ قهرمانان اروپا را با قدرت فتح کرد، پس از یک سال و نیم فعالیت، خودش استعفا داد و به تیم ملی آلمان رفت. حتی مدیران باشگاه بایرن مونیخ از این قطع ارتباط یک طرفه توسط فلیک ناراضی بودند، اما نتیجه فعالیت او در این باشگاه نیز، بیشتر از یک سال و نیم به طول نکشید تا در چند سال اخیر، این گواردیولا باشد که بیش از ۲ سال روی نیمکت بایرن مونیخ دوام می‌آورد.
انتهای پیام/
ارسال نظرات