به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، بایرن مونیخ همیشه همینطور بوده است. آنها باشگاهی بسیار خونسرد، متکبر و بسیار ثروتمند هستند. تقریبا هر ویژگی‌ای که باعث شده این باشگاه از نگاه بسیاری از هواداران متمدن فوتبال منفور باشد، به خوبی در اخراج ناگلزمان دیده می‌شود.
ذات عدم برقراری ارتباط در این باشگاه در همین اتفاق خودش را نشان داد. وقتی تمام فوتبال‌دوستان مشغول بحث درباره تصمیم ناگهانی بایرن برای اخراج این مربی که می‌توانست آنها را به سه جام دیگر برساند بودند، او خودش هیچ خبری از سرنوشتش نداشت. شاید همین موضوع برای زیر سوال بردن سبک کاری مدیران این باشگاه کافی باشد.
احتمالا یکی از آنها فکر کرده که او حتما اینترنت دارد، اخبار را می‌بیند و متوجه تصمیمی که گرفتیم خواهد شد. البته که چه کسی در دنیای فوتبال است که صفحه توییتر فابریتزیو رومانو، خبرنگار سرشناس ایتالیایی، را دنبال نکند. صفحه این خبرنگار در ویکی‌پدیا می‌گوید که او ارتباطات بسیاری با تصمیم‌گیرندگان بزرگ در فوتبال حرفه‌ای دارد و این یعنی همیشه در اعلام زود هنگام اخبار نقل و انتقالات موفق است.
صفحه همین خبرنگار بود که برای اولین بار خبر جدایی ناگلزمان از بایرن مونیخ را منتشر کرد. واقعا؟ اگر فکر نمی‌کنید چنین اتفاقی فاجعه‌آمیز است، پس احتمالا از کودکی بیش از حد تحت تاثیر این باشگاه بوده‌اید.
سپس به این موضوع می‌رسیم که بایرن تحمل این را ندارد که حتی یک روز و در یک مسابقه در صدر نباشد و تمایل باورنکردنی و غیرقابل تحمل آنها برای قرار گرفتن در راس فوتبال این کشور کاملا مشهود است. مدیران این باشگاه تنها چهار روز پس از این که پایین‌ترین از دورتموند و تنها با یک امتیاز اختلاف در رده دوم قرار گرفتند، چنین تصمیمی را اتخاذ کردند.
حسن صالح حمیدزیچ، مدیر ورزشی بایرن، به همراه اولیور کان، مدیر اجرایی این باشگاه، چند شب نتوانستند درست بخوابند و در نهایت مجبور شدند فورا واکنش نشان دهند. طوری که انگار این تیم ۱۰ بازی بدون پیروزی پشت سر گذاشته و شرایط بحرانی شده است. چنین رفتارهایی جنون‌آمیز است.
شاید این دو نفر باید به این موضوع توجه کنند که آیا تیم بایرن به آن اندازه که آنها مدعی می‌شوند بزرگ است یا خیر و در عین حال باید کار خودشان را هم زیر سوال ببرند. البته که این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد و وقتی تیم در یک بازی برابر بایرلورکوزن شکست می‌خورد، سرمربی اخراج می‌شود.
در حالی که اخراج ناگلزمان امری غیرقابل اجتناب نشان داده می‌شود، شروع همکاری با توماس توخل به عنوان نبوغ این باشگاه به تصویر در می‌آید. او در سال ۲۰۲۱ با چلسی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و بنابراین به اندازه کافی برای بایرن خوب است. قیمت او مهم نیست، فقط باید روی نیمکت بایرن بنشیند. این یکی از دلایل رفتارهای این چنینی بایرن است، آنها مشکلی برای پرداخت پول ندارند.
این باشگاه نزدیک یک سال و نیم پیش مبلغ ۲۵ میلیون یورو برای فسخ قرارداد سرمربی لایپزیش که قوی‌ترین رقیب آنها در آن زمان بود پرداخت کرد، مبلغی که تقریبا هرگز در هیچ جای دنیا برای یک مربی پرداخت نشده است.
بایرن قراردادی پنج ساله با دستمزد سالانه شش میلیون یورویی با ناگلزمان امضا کرد و توماس توخل که در پاری سن ژرمن چنین دستمزدی دریافت می‌کرد و توانست آن تیم را هم مثل چلسی به فینال لیگ قهرمانان برساند، حالا مطمئنا انتظار مالی بیشتری دارد.
حالا به نظر می‌رسد باشگاهی که پیش از دیدار برابر پی اس جی در مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان سعی داشت خودش را باشگاهی متعادل، خوش رفتار و وفادار به اصول نشان دهد، تمام ارزش‌ها و معیارهایش را از دست داده است.
شما حالا قرار است چیزهای بسیار بدی درباره ناگلزمان بشنوید، مزخرفاتی در این باره که او دیگر نمی‌توانست کمکی به تیم بکند. در واقع همان ویژگی‌هایی که این مربی ۳۵ ساله با آنها به عنوان استعدادی بزرگ مطرح می‌شود، حالا علیه او استفاده خواهد شد.
زندگی خصوصی او قرار است مورد استفاده قرار بگیرد و مطمئنا این موضوع مطرح خواهد شد که رابطه او با یکی از خبرنگاران روزنامه ورزشی بیلد که درباره بایرن می‌نویسد روی این اتفاقات تاثیرگذار بوده است.
و شاید کسی باید به خاطر بیاورد که مدیران بایرن با مربیان پیش از او چه رفتاری داشتند. هانسی فلیک فاتح سه‌گانه شد اما از برنامه‌ریزی برای تیم کنار گذاشته شد. طوری در هنگام اخراج با کارلو آنچلوتی که چهار بار با دیگر باشگاه‌ها قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده بود رفتار شد که انگار او هیچ ایده‌ای درباره فوتبال نداشته است.
انتهای پیام/
ارسال نظرات