به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو _ فاطمه قدیری؛ این استارت آپ قصد دارد ژن‌های شما را برای برداشت اعضای بدن در یک جنین کپی کند. رنیول بایو با برنامه‌هایی برای ایجاد جنین‌های مصنوعی واقع گرایانه که در شیشه‌ها رشد می‌کنند، در سفری به افق علم و اخلاق است.
در جستجوی اشکال جدید پزشکی طول عمر، یک شرکت بیوتکنولوژی مستقر در اسرائیل می‌گوید که قصد دارد نسخه‌های مرحله جنینی افراد را به منظور برداشت بافت‌ها برای استفاده در درمان‌های پیوند ایجاد کند.
این شرکت، در حال پیگیری پیشرفتهای اخیر فناوری سلول‌های بنیادی و رحم مصنوعی است که توسط جیکوب هانا، زیست‌شناس در موسسه علوم ویزمن در ریهووت نشان داده شده است. در اوایل این هفته، هانا نشان داد که با شروع سلول‌های بنیادی موش، آزمایشگاه او می‌تواند جنین‌های موش با ظاهری بسیار واقعی را تشکیل دهد و آن‌ها را برای چند روز در رحم مکانیکی رشد دهد تا زمانی که قلب‌های تپنده، خون جاری و چین‌های جمجمه ایجاد شود.
این اولین بار است که چنین جنین پیشرفتهای بدون اسپرم، تخمک یا حتی رحم ساخته می‌شود. گزارش هانا در مجله سل منتشر شد.
برنارد سیگل، حامی بیماران و بنیانگذار اجلاس جهانی سلول‌های بنیادی، می‌گوید: «این آزمایش پیامد‌های بزرگی دارد. "کسی تعجب می‌کند که چه پستانداری می‌تواند در صف بعدی باشد. "
هانا می‌گوید: «ما جنین را بهترین چاپگر سه بعدی زیستی می‌دانیم. "جنین بهترین موجود برای ساخت اندام‌ها و بافت مناسب است. "
محققان می‌توانند بافت‌های ساده مانند غضروف یا استخوان را چاپ یا رشد دهند، اما ساخت انواع سلول‌ها و اندام‌های پیچیده‌تر دشوار است. با این حال، جنین به طور طبیعی شروع به ساختن بدن می‌کند.
هانا می‌گوید: چشم‌انداز شرکت این است «آیا می‌توانیم از این موجودات جنین سازمان‌یافته که دارای اندام‌های اولیه هستند برای به دست آوردن سلول‌هایی که می‌توانند برای پیوند استفاده شوند استفاده کنیم؟» ما آن را یک شروع جهانی می‌دانیم.
سلول‌های خون جنینی ممکن است جمع‌آوری، تکثیر و به یک فرد مسن منتقل شوند تا سیستم ایمنی را دوباره راه‌اندازی کند. مفهوم دیگر رشد نسخه‌های جنینی از زنان مبتلا به ناباروری مرتبط با سن است. سپس محققان می‌توانند غدد جنسی جنین مدل را جمع‌آوری کنند، که می‌توانند در آزمایشگاه یا از طریق پیوند به بدن زن بالغ شوند تا تخم‌های جوانی تولید کند.
این استارت‌آپ که تاکنون با سرمایه اولیه شرکت NFX تأمین مالی شده است، به سرمایه‌گذاران دیگر اطلاع رسانی کرده است و مواد اولیه آن بیان می‌کنند که مأموریت آن «تجدید بشریت است و همه ما را جوان و سالم می‌کند».
حالا انسان‌ها
طرح فنی دقیق رنیول بایو همچنان مخفی مانده است. طرح تکنیکال این پروژه مبهم است و صرفا یک سری شواهد از آن در دست است. به دلایلی جزئیات بسیار کم است. چرا که عمری امیراو-دروری، شریک ان اف اکس که به عنوان مدیر عامل شرکت جدید فعالیت می‌کند، می‌گوید: «ما نمی‌خواهیم بیش از حد قول بدهیم، و نمی‌خواهیم مردم را عصبانی کنیم.»
برخی از دانشمندان می‌گویند که رشد مدل‌های جنین انسان تا مرحله پیشرفته دشوار خواهد بود و بهتر است از بحث و جدلی که با تقلید بیش از حد از جنین‌های واقعی ایجاد می‌شود اجتناب شود.
"این کاملا ضروری نیست، پس چرا این کار را انجام می‌دهید؟ " نیکلاس ریورون، دانشمند سلول‌های بنیادی در موسسه بیوتکنولوژی مولکولی در وین می‌گوید. او استدلال می‌کند که دانشمندان فقط باید «حداقل ساختار جنینی لازم» را برای تولید سلول‌های مورد نظر ایجاد کنند.
امیراو-دروری به نوبه خود می‌گوید از زمانی که فناوری ویرایش ژن CRISPR برای اولین بار ظهور کرده است، فناوری با این پتانسیل را ندیده است. او می‌گوید: «توانایی ایجاد یک جنین مصنوعی از سلول‌ها - بدون تخمک، بدون اسپرم، بدون رحم - واقعاً شگفت‌انگیز است. ما فکر می‌کنیم که این می‌تواند یک فناوری پلتفرم عظیم و تحول‌آفرین باشد که می‌تواند هم برای باروری و هم برای طول عمر به کار رود.»
رحم مکانیکی
برای ایجاد موفقیت‌های متوالی، آزمایشگاه هانا علم سلول‌های بنیادی پیشرفته را با انواع جدیدی از بیوراکتور‌ها ترکیب کرده است.
یک سال پیش، متخصص سلول‌های بنیادی برای اولین بار یک "رحم مکانیکی" را نشان داد که در آن موفق شد جنین‌های طبیعی موش را خارج از موش ماده به مدت چند روز رشد دهد. این سیستم شامل ظرف‌هایی (رحم مکانیکی) می‌شود که جنین‌ها را در سرم خون مغذی و اکسیژن غوطه‌ور می‌کند.
در تحقیق جدیدی که این هفته منتشر شد، هانا از همان رحم مکانیکی استفاده کرد، اما این بار برای رشد جنین‌های مشابه که از سلول‌های بنیادی ایجاد شده‌اند.
قابل توجه است که وقتی سلول‌های بنیادی با هم در ظروف با شکل خاصی رشد می‌کنند، به طور خود به خود به هم می‌پیوندند و سعی می‌کنند جنینی را جمع کنند و ساختار‌هایی را تولید می‌کنند که به آن‌ها جنین، بلاستوئید یا مدل‌های مصنوعی جنین می‌گویند. بسیاری از محققان اصرار دارند که علیرغم ظاهر، این ساختار‌ها ارتباط محدودی با جنین‌های واقعی دارند و پتانسیل صفر برای رشد کامل دارند.
با افزودن این جنین‌های مصنوعی موش به رحم مکانیکی، هانا توانست آن‌ها را بیش از هر زمان دیگری رشد دهد، تا جایی که قلب‌ها شروع به تپیدن کردند، خون شروع به حرکت کرد و جنین در شروع تولید یک مغز و یک دم بود.
هانا، که گزارش او در این هفته باعث شگفتی دانشمندان دیگر شد می‌گوید: «جنین‌ها واقعاً عالی به نظر می‌رسند. آن‌ها واقعاً بسیار شبیه به جنین‌های طبیعی هستند. تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که نسخه‌های مصنوعی بر اساس ترکیبی از انواع سلول‌های داخل هر یک، حدود ۹۵ ٪ شبیه به جنین‌های معمولی موش هستند.
با این وجود، تکنیک‌های رشد جنین مصنوعی ناکارآمد باقی می‌مانند. کمتر از ۱ از هر ۱۰۰ تلاش برای تقلید از جنین موش موفقیت آمیز بود، و حتی جنین‌های مدلی که برای طولانی‌ترین زمان رشد کردند، در نهایت دچار ناهنجاری‌هایی از جمله مشکلات قلبی شدند، شاید به این دلیل که بدون خون رسانی مناسب نمی‌توانستند بیشتر رشد کنند.
منِ کوچک
در مجموعه آزمایش‌های بعدی، هانا از خون یا سلول‌های پوست خود (و چند داوطلب دیگر) به عنوان نقطه شروع برای ساخت جنین‌های مصنوعی انسان استفاده می‌کند. این بدان معناست که آزمایشگاه او به زودی می‌تواند میزبان صد‌ها یا هزاران مینی من (Mini Me) که همگی کلون‌های ژنتیکی خودش هستند باشد.
هانا از این ایده ناراحت نیست. علیرغم این واقعیت شگفت‌انگیز که او می‌تواند از آغاز پستانداران در لوله‌های آزمایش تقلید کند، او آن‌ها را موجوداتی بدون آینده می‌بیند. او می‌گوید که آن‌ها احتمالاً قابل دوام نیستند. به علاوه، در حال حاضر هیچ راهی برای خارج شدن از زندگی در رحم مکانیکی به زندگی واقعی وجود ندارد. بدون جفت و بند ناف متصل به مادر، در صورت پیوند به رحم، هیچ جنین مصنوعی نمی‌تواند زنده بماند.
هانا می‌گوید «ما در تلاش برای انسان سازی نیستیم. این چیزی نیست که ما سعی در انجام آن داریم.» گفتن مینی من به یک جنین ۴۰ روزه درست نیست.
با این حال، با پیشرفت این فناوری، می‌توان در مورد اینکه آیا جنین‌های مصنوعی حقوقی دارند یا اینکه از نظر اخلاقی می‌توانند به عنوان علوفه برای علم و پزشکی استفاده شوند، بحث‌هایی وجود داشته باشد. در ایالات متحده، مؤسسه ملی بهداشت، در برخی موارد، از تأمین مالی مطالعات روی جنین‌های مصنوعی که معتقد است بسیار نزدیک به جنین واقعی هستند، خودداری کرده است.
اگرچه هانا فکر نمی‌کند جنین مصنوعی که از سلول‌های بنیادی ساخته شده و در آزمایشگاه نگهداری می‌شود، هرگز به عنوان یک انسان به حساب نمی‌آید، اما او یک طرح اضطراری دارد تا مطمئن شود که سردرگمی وجود نداشته باشد. برای مثال، می‌توان سلول‌های اولیه را به‌طور ژنتیکی مهندسی کرد تا جنین مدل به‌دست‌آمده هرگز یک سر ایجاد نکند. محدود کردن پتانسیل آن می‌تواند به جلوگیری از دوراهی‌های اخلاقی کمک کند. هانا می‌گوید: ما فکر می‌کنیم این مهم است و سرمایه‌گذاری زیادی در این زمینه کرده‌ایم. تغییرات ژنتیکی می‌تواند ایجاد شود که منجر به "بدون ریه، قلب یا بدون مغز" بودن جنین شود.
استارت آپ جدید، رنیول بایو، پیش‌تر تعدادی از دانشجویان هانا را استخدام کرده و مجوز فناوری او را از موسسه ویزمن صادر کرده است. قرار است شروع به خرج کردن پول برای بهبود انکوباتورها، توسعه حسگر‌هایی برای ردیابی جنین‌ها در حین رشد و ارائه راه‌هایی برای افزایش زمان بقای آن‌ها در آزمایشگاه شود.
دروری می‌گوید که این شرکت در مراحل اولیه‌ای قرار دارد که هنوز در حال یادگیری این است که این فناوری برای چه چیزی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد و کدام برنامه‌ها امیدوارکننده‌تر هستند.