به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ دوشنبه ۲۲ تیر، آخرین روز هفته ملی محیط زیست است. محیط زیست یکی از ارکان بسیار مهم حیات و توسعه جوامع است و نقش‌های متعددی را برای ایجاد تعادل در مولفه‌های گوناگون زندگی تمامی انسان‌ها بازی می‌کند. این مؤلفه هم اکنون در سراسر دنیا در معرض بهره برداری گسترده قرار گرفته است. مشکلات محیط زیستی نه تنها موجب سلب آسایش و آرامش و امنیت می‌شود بلکه بشر را مورد تهدیدات فزاینده قرار می‌دهد.
تاثیر آب و هوا بر امنیت بشر
بر اساس اولین مطالعات جهانی، تغییرات آب و هوایی در حال افزایش تلاطم در هواپیما در طول پرواز‌ها است و این روند به مرور بدتر نیز می‌شود.
تلاطم ناشی از طوفان را می‌توان به راحتی توسط رادار هواپیما تشخیص داد. اما «تلاطم هوای صاف» غیرقابل پیش‌بینی و تقریباً نامرئی است، به سختی می‌توان آن را با تجهیزات فعلی تشخیص داد و می‌تواند به‌طور ناگهانی رخ دهد - این به خدمه پرواز فرصتی نمی‌دهد تا به مسافران هشدار دهند.
مدت‌ها پیش‌بینی می‌شد که تلاطم هوای صاف تحت تغییرات اقلیمی افزایش یابد، اما مطالعه جدیدی از دانشگاه ریدینگ، دقیق‌ترین تصویری را که تاکنون از تأثیرات آغاز شده ارائه کرده است، ارائه کرده است.
در یک نقطه معمولی در اقیانوس اطلس شمالی - یکی از شلوغ‌ترین مسیر‌های جهان - مدت کل سالانه تلاطم شدید ۵۵ درصد از ۱۷.۷ ساعت در سال ۱۹۷۹ به ۲۷.۴ ساعت در سال ۲۰۲۰ افزایش یافت. تلاطم متوسط ۳۷ درصد از ۷۰.۰ ساعت به ۹۶.۱ ساعت و تلاطم سبک با ۱۷ درصد افزایش از ۴۶۶.۵ به ۵۴۶.۸ ساعت افزایش یافته است.
پروفسور پل ویلیامز، دانشمند اتمسفر که یکی از نویسندگان این مطالعه است، می‌گوید: «تلاطم همیشه در همه جای جو وجود دارد.
"معمولاً نمی‌توانید آن را ببینید - مثلاً اگر در خیابان راه می‌روید و باد می‌وزد. "
تغییرات آب و هوایی در حال افزایش دامنه دما است که با تغییر ناگهانی سرعت یا ارتفاع باد، جریان جت را مختل می‌کند و باعث می‌شود هواپیما بیشتر به سمت بالا و پایین حرکت کند و تلاطم ایجاد کند.
پروفسور ویلیامز گفت: «پیام من از این موضوع این است که ما باید هرچه سریع‌تر کاری انجام دهیم، در غیر این صورت پرواز‌ها در آینده (با افزایش بیشتر گرمایش جهانی) آشفته‌تر خواهند شد.
او گفت که پیش بینی‌های بهبود یافته و LIDAR (تشخیص نور و برد) و همچنین رادار روی هواپیما می‌تواند کمک کننده باشد.
آیا برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی باید کمتر پرواز کنیم؟
خود پرواز با انتشار دی اکسید کربن و سایر گاز‌های مضر به تغییرات آب و هوایی کمک می‌کند.
انتظار می‌رود که این یکی از سخت‌ترین صنایع برای کربن‌زدایی باشد، عمدتاً به این دلیل که سوخت‌های جایگزین در حال حاضر گران هستند یا کمبود دارند و باتری‌های الکتریکی گران هستند.
هوانوردی مسئول تنها ۲.۵ درصد از انتشار CO۲ در جهان است، اما تعداد زیادی از مردم پرواز نمی‌کنند - تنها حدود یک نفر از هر ۱۰ نفر از جمعیت جهان هر سال پرواز می‌کند.
پروفسور ویلیامز می‌گوید: «هواپیمایی در حال حاضر درصد کمی از کل انتشار جهانی دی اکسید کربن است، بنابراین توقف پرواز تفاوتی (حتی اندک) در ردپای کربن ما ایجاد نمی‌کند.» وی همچنین می‌گوید که من نمی‌گویم که کمتر پرواز کنیم، اما مطمئناً باید به سرعت پرواز‌ها را کربن زدایی کنیم.
اما آلتا وارینگتون، از مبارزان ارشد در موسسه خیریه آب و هوای پاسیبل، گفت که "پرواز‌های کاملا بدون کربن" احتمالاً برای چندین دهه در دسترس نخواهد بود.
او می‌گوید: «به‌جای پرواز‌های بیشتر و فرودگاه‌های بزرگ‌تر، ما باید از پرواز‌های مکرر مالیات بگیریم، به گسترش فرودگاه پایان دهیم و جت‌های شخصی را ممنوع کنیم.»
این افزایش تلاطم بالقوه خطرناک هشدار دیگری به صنعت هوانوردی است که از آسیب ناشی از بحران آب و هوا که قبلاً زندگی، معیشت و مناظر در سراسر جهان را نابود کرده است، مستثنی نخواهد بود.