به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، سرخابی‌ها در حالی به دربی رسیدند که حالا تفاضل این دو تیم به چهار امتیاز در جدول رسیده است .
پرسپولیسی‌ها در حالی با یک گل هوادار را شکست دادند که در ارنج ابتدایی بازی به تشخیص کادرفنی بعد از دو بازی به ترکیب چهارچهاردو برگشته بودند و با دومهاجم باری را آغاز کردند.
تفاوت اصلی در این سبک چینش سرخپوشان علاوه بر بازی دو مهاجم، حضور
میلادسرلک در این بازی با شرح وظایف متفاوت به عنوان هافبک آزادتر وظیفه حضور در مناطق حیاتی تیم حریف را داشت و از طرفی مهدی‌ترابی و سعید صادقی با پشتیبانی عمری سعی در نفوذ از عمق دفاع این تیم را داشتند.
پرسپولیس اما در مقابل هوادار دست به عصا بود تا هم تلفات برای دربی ندهد هم اینکه با سه امتیاز این بازی دست و رویی به رتبه خود در جدول کشیده باشد.
یحیی‌گل‌محمدی در کنفرانس قبل بازی به خوبی به این موضوع اشاره کرده بود که این مهمترین بازی این فصل است و آنها نباید اشتباهات گذشته را تکرار کنند.
استراتژی پرسپولیس همانند بازی با الدحیل بود، فشار و پس از بالا و ادامه این کار حتی بعد از زدن گل اول.
نکته‌ای که برای پرسپولیسی‌ها شدیدا حائز اهمیت است از دست دادن موقعیت‌های صددرصد گل توسط مهاجمان این تیم است. چه بسا در دربی یا بازیهای بزرگ تعداد این موقعیتها از انگشتان یک دست هم کمتر باشد پس از ست دادن آنها می‌تواند شرایط بازی را برای این تیم تغییر دهد. بالا بازی کردن مدافعان کناری این تیم هم اگرچه در فاز انتقال می‌تواند کارساز باشد اما عادت به بالا بازی کردن و استفاده از عنصرهای هجومی در کنار آنها شرایط را در فاز انتقال منفی مشکل‌ساز می‌کند. در این مورد به گل دوم الدحیل و فاصله مدافعان در آن صحنه توجه نمایید.
کادرفنی باید به این مسئله هم توجه اساسی داشته باشد که قدرت بی‌هوازی این تین برای پرس دایم از خط دفاعی حریف بالا نیست و این نیاز صد‌درصدی برای این سبک بازی است.
انتخاب استراتژی گوناگون در تمام لحظات بازی و تصمیم‌گیری و آگاهی بازیکنان از لحاظ ذهنی می‌تواند برای پرسپولیس کارساز باشد.
انتهای پیام/