در نیمه نهایی رقابتهای سنگنوردی در ماده سرعت بازیهای المپیک پاریس، رضا علیپور به رقابت با لئوناردو از اندونزی پرداخت که رکورد ۴.۸۴ ثانیه را ثبت کرد. سنگنورد ایرانی رکورد خود را شکست و زیر ۵ ثانیه صعود کرد اما سنگنورد اندونزی با ثبت رکوردی که ۶ صدم ثانیه بهتر از علیپور بود، فینالیست شد. در دیدار ردهبندی هم علیپور رکورد ۴.۸۸ ثانیه را ثبت کرد و تنها ۱۴ صدم ثانیه از واتسون آمریکایی عقبتر بود تا دستش به مدال برنز هم نرسد و چهارم شود.
او دقایقی بعد با چشمانی گریان مقابل دوربین ایستاد و گفت: «شرمنده مردم هستم، خیلی تلاش کردم، نشد. تنهایی جنگیدم اما نشد.» صحبتهای او بازتاب زیادی داشت و در فضای مجازی هم وایرال شد و بسیاری از ایرانیها همانند علیپور به خاطر از دست رفتن مدال حسرت خوردند و نظرات زیادی در همراهی و همدلی با او منتشر کردند. در شرایطی که چند روز از بازگشت رضا علیپور به ایران میگذرد، او در گفتوگویی با خبرگزاری دانشجو،حسین مهرپور به سؤالات مختلفی در خصوص عملکردش و اقداماتش پاسخ داد.
نظر شما درباره احترام جهانی و تعظیمهایی که از سوی دیگر صخرهنوردان وجود دارد؟
اول از همه، میخواهم بگویم که این احترام جهانی نه تنها به خاطر مدالهای مختلف من مانند طلای قهرمانی جهان، بازیهای جهانی، جام جهانی، و دو دوره قهرمانی المپیک آسیا است، بلکه به خاطر تکنیکها و تغییراتی است که در دنیای قهرمانی ایجاد کردهام. من به عنوان یکی از قهرمانهای اجتماعی شناخته میشوم و این افتخارات بخشی از تلاشهای من برای بهبود و پیشرفت در این رشته است. در سال ۲۰۱۷، به عنوان برترین ورزشکار جهان شناخته شدم، اما با حمایت دوستان در سراسر جهان، موفق شدیم رشته سرعت را در المپیک پاریس 2024 معرفی کنیم. این موفقیت به خاطر رایهای جهانی بود و نشاندهنده احترام و بزرگی است که به من به عنوان ورزشکار این کشور گذاشته شده است.
موبایلی که برای کودکان کار به فروش گذاشته شد
سالهای گذشته، سعی میکردیم از طریق کمکهای مردمی به بچههای نیازمند کمک کنیم. با اینکه من بیشتر در دنیای حرفهای مشغول بودم و نتوانستم به طور مستقیم کمک کنم، اما تلاش میکردم از طریق تبلیغات و جذب کمکهای خیرین، به وضعیت زندگی بچهها کمک کنم. وقتی دیدم یک کودک پنجساله در شرایط سخت کار میکند، تصمیم گرفتم که گوشی هدیه داده شده به من را بفروشم و با پول آن برای بچهها کیف و کفش بخرم. برای من، ارزش این کار بسیار بیشتر از مدالهای المپیک است.
بعد از رضا علیپور، در ایران شخصی وجود دارد که بتواند اینگونه در المپیک و بازی آسیایی رقابت کند؟
از وقتی که من قهرمان دنیا شدم، شاگردانم قهرمان آسیا بودند و همیشه سعی کردم به آنها یاد بدهم، و اینگونه نبود که تکبعدی پیش روم و فقط ورزش کنم، با اینکه مربی نداشتم اما مربی خیلی از بچهها بودم و توانستم باعث رشد آنها شوم و کمکشان کنم. شک نکنید بعد از رضا قهرمانان بزرگتری خواهند بود، هرتجربهای که دارم در اختیار شاگردانم قرار میدهم و نمیگذارم اشتباهات من را تکرار کنند و هرکمکی که بتوانم انجام میدهم تا مدال آوری کنند.
بعد از المپیک، تغییراتی در شرایط تمرینی و تجهیزات شما ایجاد شد؟
متأسفانه، تغییرات قابل توجهی در شرایط تمرینی و تجهیزات من ایجاد نشده است. امکاناتی که در حال حاضر داریم، در حد امکانات استانی است و برای رسیدن به استانداردهای المپیک نیاز به حمایت بیشتری از سوی وزارت ورزش و فدراسیون داریم. اگر امکانات بیشتری فراهم شود، قطعاً میتوانم به موفقیتهای بیشتری دست پیدا کنم.
بعد از مسابقات المپیک، استقبال مردم از شما بسیار چشمگیر بود. آیا از طرف مسئولین هم چنین استقبالی صورت گرفت؟
مردم با محبت و همراه با استقبال فوقالعادهای از من حمایت کردند و من واقعاً از این محبتها سپاسگزارم. مسئولین استان قزوین نیز استقبال خوبی از من داشتند و مراسمی را برای دیدار با مردم برگزار کردند. هرچند توقع خاصی از دیگر مسئولین ندارم، اما این محبتها برای من ارزشمند است.
برای بازیهای آسیایی و المپیک بعدی، چه برنامههایی دارید؟
هدف من این است که با اختلاف زیادی وارد میدان رقابتها شوم و برای سال آینده با قدرت بیشتری آماده باشم. تلاش میکنم تا با بهبود عملکرد و تکنیکهای خود، در المپیک بعدی موفقیتهای بیشتری کسب کنم. همچنین، با وجود آسیبهایی که در گذشته تجربه کردم، به لطف خدا و تلاشهای خودم، سعی میکنم به بهترین نحو ممکن پیشرفت کنم.
نکات پایانی
ورزشکاران ایرانی با وجود محدودیتها و سختیها، همیشه با غیرت و تلاش خود به موفقیتهای بزرگی دست یافتهاند. من معتقدم که با حمایتهای بیشتر و فراهم کردن امکانات لازم، جوانان کشور ما میتوانند به موفقیتهای بیشتری دست پیدا کنند. ورزش نه تنها به تقویت جسم کمک میکند، بلکه روح انسان را نیز قویتر میکند و این میتواند به تغییرات مثبت در زندگی فردی و اجتماعی کمک کند.
در حال تکمیل...