
دلایلی که اجازه نمی دهند فوتبال ایران قهرمان شود

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، ازبکستان به اولین قهرمانی خود در آسیا رسید تا نسبت به آینده امیدوار باشد. فوتبال ازبکستان مدتهاست حرکت به سمت موفقیت را آغاز کرده؛ اما این فوتبال جدی انگاشته نمیشد تا اینکه در فینال جام ملتهای نوجوانان آسیا، عربستان را شکست داد.
پرسش اصلی و اول این است: دلایل موفقیت ازبکستان چه بود؟ وزارت ورزش ازبکستان مدتهاست روی پروژه افتخارآفرینی در عرصه ورزش متمرکز شده است. پروژهای که همه رشتهها و بخصوص فوتبال را زیر چتر خود دارد.
در فوتبال برنامهای درازمدت به این ترتیب نوشته شده است:
۱- استعدادیابی
در این بخش در ۵ زون استعدادیابی انجام میشود و نتیجه کشف استعدادها به باشگاههای آن منطقه تحویل داده میشود.
۲- برنامه ریزی برای ردهها
تمام ردهها زیر نظر فدراسیون هستند. سرمربیان هم معرفی شدهاند و هم دقیقا مطابق برنامه عمل میکنند. هیچ ردهای سردرگم و بی برنامه نیست و برنامهها در بازههای زمانی ۶ ماهه به اطلاع فدراسیون میرسد.
۳- نظم تاکتیکی هماهنگ
طبق برنامهای که اعلام شده، تیمهای ملی فوتبال ازبکستان طبق برنامه تاکتیکی تیم ملی بزرگسالان تمرین میکنند. این هماهنگی برای کم کردن ایرادهای تاکتیکی تیم بزرگسالان است. با این شیوه، بازیکنان جوان با کمترین مشکل، به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا میکنند، چون سالهاست با این شیوه تاکتیکی کار کردهاند.... و، اما فوتبال ما
به هیچ عنوان قصد خودتحقیری نداریم. اما خود قضاوت کنید که این برنامهها در فدراسیون فوتبال ما چگونه پیاده میشوند؟
آیا استعدادیابی به درستترین شکل ممکن انجام میشود؟ آش فساد در آکادمیها آنقدر شور شده که به برنامه تلویزیونی چمنیان سرمربی تیم ملی نوجوانان هم کشیده شده است. سرنوشت چمنیان پس از شکست در مرحله گروهی مسابقات در هالهای از ابهام است. مانند سرنوشت حسین عبدی.
سرمربی تیم امید هم که اصلا مشخص نیست. ضمن اینکه هماهنگی تاکتیکی بین این ۳ رده و تیم ملی بزرگسالان وجود ندارد.
فوتبال ما روزگاری آقای آسیا بود؛ اما اکنون در مرحله گروهی حذف میشود و فدراسیون هم مثل همه شکستهای دیگرمان، تنها تماشاگر است.
فوتبال ازبکستان باید از سکوهای افتخار بالا برود، چون برنامه دارد و برای موفقیت کشور تلاش میکند.