
لوییس انریکه و یاد شانا/ داستان درد و امید پشت قهرمانیهای بزرگ

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، تصویر پرشور و شادی شانا انریکه، دختر کوچک لوییس انریکه، پس از قهرمانی تاریخی بارسلونا در فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵ لیگ قهرمانان اروپا، یکی از ماندگارترین لحظات این رقابتها است. شانا در آن روز، در سن پنج سالگی، با شادی و هیجان، پرچم کاتالونیا را در وسط زمین به اهتزاز درآورد و پیوند عاطفی عمیقش با پدرش، هر بینندهای را تحت تاثیر قرار داد.
شانا کوچکترین دختر لوییس انریکه بود که تابستان سال ۲۰۱۹ پس از چهار سال مبارزه با بیماری سرطان استخوان نادر «اوستئوسارکوم» در سن نه سالگی درگذشت و خانوادهاش را در اندوهی بزرگ فرو برد. در آن دوران، لوئیس انریکه که سرمربی تیم ملی اسپانیا بود، با اطلاع از وخامت حال دخترش از سمت خود کناره گرفت تا بتواند ماههای آخر زندگی شانا را در کنار او باشد. شانا پنج ماه در بیمارستان کودکان سنت خوان در بارسلونا بستری بود و روزهای پایانی عمرش را در خانه و کنار خانواده گذراند.
لوئیس انریکه در مستندی درباره آن روزهای سخت گفت: «لحظاتی که بسیار دشوار، اما عمیقاً تاثیرگذار و سرشار از مهر و محبت بودند.» او با آرامش و متانت خاصی از شادی و سروری که شانا به زندگی خود و دیگران هدیه داد، صحبت کرد. صدایش هیچ نشانهای از خشم یا تلخکامی نداشت؛ احساسی که در برابر چنین درد بزرگی بسیار تحسینبرانگیز است.
انریکه معتقد است «منفیترین تجربیات زندگی، همانهایی هستند که بیشترین درسها را به تو میآموزند.» او گفته بود: «شاید بگویند دخترم در ۹ سالگی فوت کرد، اما من اعتقاد دارم او ۹ سال شگفتانگیز با ما زندگی کرد و هزاران خاطره از او داریم.» همچنین بیان کرده بود: «ممکن است بپرسید آیا خوششانس هستم یا بدشانس؟ من خودم را بسیار خوششانس میدانم.»
شش سال پس از درگذشت شانا، لوئیس انریکه همچنان او را همراه خود دارد؛ نه فقط به عنوان یک خاطره، بلکه به عنوان یک حضور زنده و واقعی. پس از مرگ دخترش، انریکه در شبکههای اجتماعی نوشت: «تو ستارهای خواهی بود که خانواده ما را هدایت میکند.» در مراسم راهاندازی بنیاد خیریه شانا نیز گفت: «انرژی او هنوز با ماست.» در مستند جدیدش حتی صریحتر گفت: «شانا هنوز ما را تماشا میکند.»
این داستان اگرچه مستقیم به فوتبال ارتباط ندارد، اما فوتبال و زندگی انریکه به شدت با آن درآمیخته شده است. شنبه آینده، لوییس انریکه هدایت پاریسنژرمن را در فینال لیگ قهرمانان اروپا برعهده خواهد داشت؛ دومین حضور او به عنوان سرمربی در این رقابتها. ده سال از آن روز به یادماندنی در برلین که او و شانا پیروزی بارسلونا را جشن گرفتند میگذرد و طبیعی است که این خاطره همچنان در ذهن انریکه زنده باشد.
در کنفرانس خبری پیش از بازی پاریسنژرمن مقابل لانس در لیگ یک فرانسه، انریکه گفت: «این یک خاطره فوقالعاده است. عکسی دارم که شانا پرچم بارسلونا را روی چمن کاشته است. میخواهم همین کار را با پرچم پاریسنژرمن انجام دهم. دخترم از نظر فیزیکی اینجا نیست، اما از نظر معنوی حضور دارد و این برایم بسیار مهم است.»
وقتی از او پرسیدند چگونه پس از مرگ شانا توانسته است به زندگی ادامه دهد، پاسخ داد: «من انگیزه دارم که به جلو بروم و با هر آنچه زندگی پیش رویم میگذارد روبرو شوم.»
این شب برای انریکه بسیار سرنوشتساز است؛ هم به صورت شخصی و هم برای شاگردانش که به دنبال نوشتن صفحهای نوین در تاریخ باشگاه و دستیابی به موفقیتی بیسابقه هستند. تحمل فشار عاطفی و حرفهای چنین موقعیتی حتی برای مربی باتجربهای مانند او دشوار به نظر میرسد، اما لوئیس انریکه تنها نیست.