تعیین تکلیف انتخاباتی برای جنبش دانشجویی

جریده اینترنتی «خبرگزاری دانشجو»، در آخرین بروزرسانی وبلاگ «مهدی کوچک زاده» طی درج مطلبی با عنوان «تعیین تکلیف هواداران زاکانی و توکلی برای جنبش دانشجویی» آمده است:

 

سایت جهان متعلق به جمعیت رهپویان انقلاب که زاکانی ریاست آن را بر عهده دارد در مطلبی با عنوان «اتهامات رحيمي به توكلي؛ یا صحيح است يا دروغ؟!»

 

از مسایلی که آقای رحیمی معاون اول رئیس جمهور در مورد آقای توکلی در رسانه ها مطرح نموده به شدت برآشفته و  چندین بار برای دانشجویان و جنبش دانشجویی تعیین تکلیف نموده است که باید چنین کنند یا نباید چنان کنند و الا ضربه‌اي بزرگ به جريان تاريخي عدالت‌خواهي و مبارزه با فساد خواهد خورد!!! ببینید:

 

جنبش دانشجويي و ديگر گروه‌هاي عدالت‌خواه نبايد ساكت و بي تفاوت بنشينند.

 

گروه‌هاي دانشجويي بايد از توكلي به قوه قضائيه شكايت كنند.

 

گروه‌هاي دانشجويي و عدالت‌خواهان نبايد ساكت باشند.

 

گروه‌هاي دانشجويي و عدالت‌خواه، مي‌توانند و بايد توكلي را در جمع آزاد دانشجويان با تريبون آزاد دعوت كنند.

 

گروه‌هاي دانشجويي و عدالت‌خواه همچنين بايد از دستگاه قضايي بپرسند.

 

سكوت جنبش دانشجويي ضربه‌اي بزرگ به جريان تاريخي عدالت‌خواهي و مبارزه با فساد خواهد بود.

 

قبل از ورودم به مطلب اصلی مایلم با یادآوری خون دلهایی که در طول ریاست جمهوری نهم و دهم خصوصا از دست این دو برادر عزیز و ایضا اقای نادران به خاطر شیوه های غیر شرعی و غیر اخلاقی و کینه توزانه شان در مواجهه با ایراداتی  که از نظر آنها به دولت وارد بود و بعضا مورد قبول اینجانب نیز بود، خوردم عرض کنم که " خود کرده را تدبیر نیست" و یا «یک سوزن به خود بزن یک جوالدوز به دیگران» و یا «ببری مال مسلمان و چو مالت ببرند بانگ و فریاد برآری که مسلمانی نیست!» و نیز مایلم تاکید نمایم که اول متقاضی مجازات رانت‌خواران و زمین خواران و . . . در هر دستگاه و قوه و وابسته به هر کجا و ناکجا پس از اثبات در دستگاه قضایی بنده حقیر بوده، هستم و خواهم بود.

 

و اما اصل عرض کوتاهی که دارم و امیدوارم این بار با توجه به سوزنی که دوستان سابقم خورده اند (از این جهت عرض کردم سابق که ایشان با سوء ظن به من و وابسته دانستنم به ناکجاآبادها سخن مرا پذیرا نیستند) و یا مالی که ازشان برده شده به خود آمده و مورد توجه قرار دهند اینست که:

 

اولا هواداران برادر زاکانی و آقای توکلی در جمعیت رهپویان، جنبش دانشجویی را با پادگان نظامی و یا حزب و جمعیت شخصی‌شان اشتباه نکنند و اینگونه تحکم آمیز برای دانشجویان و جنبش دانشجویی باید و نباید تعریف نفرمایند که بی اثر است.

 

ثانیا اگر واقعا مخدوش شدن چهره آقای توکلی را مخدوش شدن مبارزه با رانت و زمین خواری و فساد می دانند!  و مایل نیستند پرچمداری و علمداری مبارزه با فساد از انحصار ایشان خارج شود بهتر است به ایشان و به خود  تذکر دهند که رمز موفقیت در هر مبارزه ای داشتن اخلاص برای خدا در آن راه است  و محال است با شیوه های عوامفریبانه و بدون در نظر گرفتن موازین شرعی و اخلاقی و با تهمت زدن به این و آن تحت عنوان شفاف سازی و افشاگری! نتیجه عمل کسی اگر چه در ظاهر موفقیت آمیز هم باشد، موجب رضای خداوند و مفید به حال مردم واقع گردد. یکی از مهم ترین این موازین و روشهای اخلاقی و الهی را بنده در مجلس بارها به  برادر زاکانی و آقای توکلی (به واسطه دروغهایی که به خود من در سایتهای الف و جهان نسبت دادند) و دکتر نادران و یاران سابق خودم (که به همبستگی با آنها افتخار می کردم ) از قول رهبر حکیم انقلاب گوشزد کردم که فرموده بودند:

 

" به اخلاق خودمان هم برسيم؛ به اخلاق خودمان هم برسيم. اخلاق اهميتش از عمل هم بيشتر است. فضاى جامعه را فضاى برادرى، مهربانى، حسن ظن قرار بدهيم. من هيچ موافق نيستم با اينكه فضاى جامعه را فضاى سوءظن و فضاى بدگمانى قرار بدهيم. اين عادات را از خودمان بايد دور كنيم. اينكه متأسفانه باب شده كه روزنامه و رسانه و دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى گوناگون ارتباطى - كه امروز روزبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روز هم بيشتر و گسترده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر و پيچيده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر ميشود - روشى را در پيش گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند براى متهم كردن يكديگر، اين چيز خوبى نيست؛ اين چيز خوبى نيست، دل ما را تاريك ميكند، فضاى زندگى ما را ظلمانى ميكند. هيچ منافات ندارد كه گنهكار تاوان گناه خودش را ببيند، اما فضا، فضاى اشاعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى گناه نباشد؛ تهمت زدن، ديگران را متهم كردن به شايعات، به خيالات. . . . . . . .  .

 

. . . .  . فضا را نبايد از تهمت و از گمان سوء پر كرد. قرآن كريم ميفرمايد: «لو لا اذ سمعتموه ظنّ المؤمنون و المؤمنات بانفسهم خيرا»؛(2) وقتى ميشنويد كه يكى را متهم ميكنند، چرا به همديگر حسن ظن نداريد؟ تكليف دستگاه اجرائى و قضائى به جاى خود محفوظ است. دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى اجرائى بايد مجرم را تعقيب كنند، دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى قضائى بايد مجرم را محكوم و مجازات كنند؛ با همان روشى كه ثابت ميشود و در قوانين اسلامى و قوانين عرفى ما هست و هيچ هم در اين زمينه نبايد كوتاه بيايند؛ اما مجازات مجرم كه از طرق قانونى جرم او ثابت شده است، غير از اين است كه به گمان، به خيال، به تهمت، يكى را متهم كنيم، بدنام كنيم، توى جامعه دهن به دهن بگردانيم. اينكه نميشود. اين فضا، فضاى درستى نيست. . . . . . .

 

. نبايد گفت اينها شفافيت است. اين، شفافيت نيست؛ اين، كدر كردن فضاست. شفافيت معنايش اين است كه مسئول در جمهورى اسلامى عملكرد خودش را به طور واضح در اختيار مردم قرار بدهد؛ اين معناى شفافيت است، بايد هم بكنند؛ اما اينكه ما بيائيم اين و آن را بدون اينكه اثبات شده باشد، بگيريم زير بار فشار تهمت و چيزهائى را به آنها نسبت بدهيم كه ممكن است در واقع راست باشد، اما تا مادامى كه ثابت نشده است، ما حق نداريم آن را بيان كنيم؛ اين آن را متهم كند، آن اين را متهم كند؛" (خطبه های نماز عید فطر سال 88)

اما متاسفانه در آن روزها به هر دلیلی نخواستند این خیرخواهی های برادر کوچکشان را بشنوند و علیرغم داشتن داعیه تبعیت از رهبری، روش و منششان ظاهرا با مطهری که تبعیت از رهبری را منحصر به تبعیت از احکام حکومتی می داند یکی بود و شاید همین یکی از بزرگترین دلایل جدایی ما شد. آن روزها که هر روز سخن از لانه فساد فاطمی و مدرک دروغین این و آن و خوردن مشروب و فحشا در هتل کذا از تریبون مجلس نقل زبان نادران و توکلی بود و یا با پرونده دانشگاه آزاد (که من معتقد به رسیدگی جدی و عمیق قضایی به آن هستم) نام  و شهرت خریداری می شد باید این عزیزان به این فکر می بودند که باب شدن این رویه منحوس و میهن بر باد ده که مدعیان دروغین آزادی بیان در دوران باصطلاح اصلاح طلبی آنرا مشروعیت بخشیدند، روزی گریبان خودشان را خواهد گرفت .

 

می دانم باز هم اگر اندکی به خود زحمت ندهند و به یاد نیاورند که چه کسی و با کدام سابقه دارد این سخنان را بر زبان می آورد خیلی زود نتیجه خواهند گرفت و اعلام هم خواهند کرد که جریان انحرافی نویسنده این مطلب را با خود همراه کرده است. غمی از این بابت نیست اما من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم تو خواه پند گیر و خواه ملال!

 

در خاتمه به بازدیدکنندگان از این مطلب خواندن رهنمودهای رهبر عزیز و فرزانه انقلاب در دیدار با مسئولین قوه قضائیه در تیرماه سال جاری در این آدرس نیز توصیه می شود. که بخشی از آن را ذیلا درج می نمایم:

 

«يك مطلب ديگرى كه در باب قوه‌ى قضائيه و عملكرد قوه و بازخوردهاى اين عملكرد در بيرون بايد مورد توجه قرار بگيرد - كه الان رئيس محترم قوه هم اشاره كردند - اين است: خب، قوه‌ى قضائيه با متهم مواجه است. يك نفرى متهم به يك معنائى ميشود؛ قوه‌ى قضائيه وظيفه دارد از راه‌هائى كه قانون معين كرده، برود تحقيق كند، تفحص كند و مشخص كند كه اين اتهام وارد است يا وارد نيست. صرف متهم شدن كه جرم نيست. به هر كسى ممكن است يك اتهامى وارد شود. تا وقتى كه از طريق قانونى جرم ثابت نشده است، نه در خود قوه، نه در بيرون قوه، نه در تريبونها و منبرهاى رسمى، نه در وسائل ارتباط جمعى، كسى حق ندارد آبروى يك مسلمانى را ببرد؛ اين بسيار مسئله‌ى مهمى است. بعضى اوقات انسان مى‌بيند روى قوه‌ى قضائيه فشار مى‌آورند كه آقا افشاء كنيد. نه آقا، هيچ لزومى ندارد افشاء كردن. در موارد خاصى، بله، شارع مقدس مشخصاً و معيناً خواسته است كه مردم مجازات را ببينند، يا مجازات شونده را بشناسند؛ اينها موارد خاصى است، مال همه جا نيست. بخصوص وقتى كه در فضاى جامعه روحيه‌ى تعميم وجود دارد كه يك چيزى را به غير مورد خودش تعميم ميدهند، اينجا انسان خيلى بايد احتياط كند. تا وقتى جرمى ثابت نشده است، قطعاً نبايستى كسى را در معرض قرار داد؛ در معرض اتهام هم نبايد قرار داد؛ چون وقتى گفتيد متهم است، افكار عمومى تفكيك نميكند بين متهمى كه هيچ گناهى نكرده است، با آن كسى كه شواهدى بر گناه او وجود دارد. حتّى بعد از اثبات جرم هم چه لزومى دارد؟ عرض كردم، مگر يك موارد خاص؛ «و ليشهد عذابهما طائفة من المؤمنين».(2) چند موردِ اينجورى داريم. حتّى اگر چنانچه فرض كنيم يك نفرى جرمى هم كرده است، اين جرم در دادگاه صالح اثبات هم شده است، اين شخص به مجازات محكوم هم شده است - فرض كنيد رفته زندان - چه لزومى دارد ما اسم او را در روزنامه‌ها منتشر كنيم تا بچه‌ى اين آدم كه دارد مدرسه ميرود، ديگر رويش نشود مدرسه برود؟ چه اشكال دارد كه اين مدتِ زندانش را بگذراند، بيايد بيرون، خودش و خانواده‌اش زندگى عادى‌شان را ادامه دهند؟ خب، جرمى كرد، مجازات شد، تمام شد ديگر. بايد حتماً آبروريزى بشود؟ اين از نكات بسيار مهمى است»