آیا استفاده نکردن معصوم از نعمتی به معنی تحریم آن است؟

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، مقام معظم رهبری شخصیتی نادر و برجسته است که بهره‌مندی از دانش و حکمت ایشان برای رهروان انقلابی بسیار کارگشاست.

کلاس‌های درس خارج فقه ایشان به‌طور مرتب ساعت هفت صبح برگزار می‌شود و ایشان قبل از درس چند دقیقه‌ای بحث اخلاقی دارند که در این سلسله نوشتارها به بیان این نکات می‌پردازیم.

از امتیازات درس مقام معظم رهبری آن است که اجازه می‎دهند شاگردان بدون هیچ ترس و یا احساس ابهتی به راحتی سوالاتشان را بپرسند و ایشان نیز با صبوری پاسخ می‌دهند و همچنین در این کلاس حضور و غیاب جدی وجود دارد.

مقام معظم رهبری در این جلسه به شرح حدیثی از رسول اکرم (ص) پرداختند.

من مواعظ النبی:

«و جاءَهُ رجل بِلَبَن و عسل لِيَشربُهُ، فقال (صلى الله عليه و آله وسلم):

شرابان يُكتَفى بأحدهما عن صاحبه لا أَشربُهُ و لا اُحرّمُه ولكنّى أتواضَعُ للّه، فانّه مَن تواضعَ‌ للّه رفعهُ‌اللّه و من تَكبّر وضعَهُ‌اللّه و مَنِ اقْتصد فى معيشته رزقَهُ اللّه ومن بَذّر حرمهُ اللّه و من اكثر ذِكْر اللّهِ آجرهُ اللّه» (1)

چون ممكن است برخى اين‌طور فكر كنند كه عدم استفاده معصوم (عليه السلام) از بعضى نعمت‌ها به معناى تحريم است و لذا پيامبر (صلى الله عليه و آله وسلم) فرمودند: من خود نمى‌خورم ولى تحريم هم نمی‌كنم؛ چون نمى‌خواهم از همه نعم حلال استفاده نمايم.

 

 

مراد از رفعت هم، رفعت معنوى است گرچه ممكن است رفعت ظاهرى هم باشد، ولى قدر مسلم رفعت روحى و معنوى است، يعنى اگر كسى براى خدا تواضع كند، خداوند روحا و خُلقا او را بالا برده و مشمول كرامات خود قرار مى‌دهد.

همچنين قدر مسلم از وضع، تنزل معنوى است، گرچه ممكن است تنزل اجتماعى و موقعيتى هم منظور باشد.

پی‌نوشت:

 

1- «مردى عسل و شير براى حضرت آورد كه به وى چشاند؛ حضرت فرمود: دو نوشيدني است؛ يكى خورنده‌اش را كفايت مي‌كند و من حرام نمى‌كنم، ولى فروتنى براى خدا مى‌نمايم؛ زيرا هر كس براى خدا فروتنى كند، خداوند او را بلند نمايد و هر كس خودپسندى كند، خدايش پست نمايد. هر كس ميانه روى در زندگى داشته باشد، خدايش روزى دهد و هر كس اسراف نمايد، خدايش نااميد كند و هر كس زياد بياد خدا باشد، خدايش پاداش دهد.»

 

تحف العقول ،حسن بن شعبه حرانی؛ ص 46،ح82
بحارالانوار، علامه مجلسی؛ ج 74 ص 151