فعالیت‌های‌سیاسی در چه صورت مطلوب ذات باری‌تعالی است؟

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، مقام معظم رهبری شخصیتی نادر و برجسته است که بهره‌مندی از دانش و حکمت ایشان برای رهروان انقلابی بسیار کارگشاست.

کلاس‌های درس خارج فقه ساعت هفت صبح برگزار می‌شود و ایشان قبل از درس چند دقیقه‌ای بحث اخلاقی دارند که در این سلسله نوشتارها به بیان این نکات می‌پردازیم.

 

از امتیازات درس مقام معظم رهبری آن است که اجازه می‎دهند شاگردان بدون هیچ ترس و یا احساس ابهتی به راحتی سوالاتشان را بپرسند و ایشان نیز با صبوری پاسخ می‌دهند و همچنین در این کلاس حضور و غیاب جدی وجود دارد.

 

ایشان در این جلسه به شرح حدیثی از امیرالمؤمنین، علی (ع) پرداختند.

 

من وصيّته عليه السلام لكميل بن زياد:

يا كميل! ليس الشّأن أن تصلّی و تصوم و تتصدّق، الشّأن أن تكون الصلوة بقلبٍ نقىّ و عمل عنداللّه مرضيّ و خشوع سوىّ وانظر فيما تُصلّی و على ماتصلّی ان لم يكن من وجهه و حلّه فلا قبول؛ (1)

از اين جملات كه حضرت، شاگرد باوفاى خود را از قشر ظاهرى به ماوراى آن و به باطن و حقيقت اعمال، نفوذ مى‌دهد، استفاده مى‌شود كه هر عملى، جسمى دارد و روحى، و اگر روح نباشد، جسم مرده و بى‌ارزش است. نبايد به پوست بدون مغز، دل خوش كنيم، لُبّ و مغز مهم است، همان طور كه امام سجاد (عليه السلام) مى‌فرمايد: «اللهم ارزقنی... لبّاً راجحاً» (2)

فعاليت‌هاى سياسى هم بايد همراه با روح اصلاح امت اسلامى باشد

 

در نماز هم كيفيتِ آن مهم است، بايد نماز را با قلب پاك و خضوع و كردارى كه موجب خشنودى خدا است، انجام داد. اگر نماز در مكان و جامه غصبى و غير حلال انجام شود مورد قبول الهى نيست.

البته گرچه اين روايت در مورد نماز وارد شده، ولى همه اعمال همين طور است، حتى فعاليت‌هاى سياسى هم، بايد همراه با روح اصلاح امت اسلامى باشد و در غير اينصورت مطلوب ذات بارى نيست.

پی‌نوشت:

1- كميل! تنها فضیلت این نيست كه نماز بخوانی، روزه بگيرى، صدقه بدهی؛ بلکه شأن و فضیلت اين است كه با قلبى پاك و عملى خداپسند و خشوع كامل به نماز ايستى. بنگر در كجا و روى چه چيز نماز مى‏خوانى (درباره مكان و محل نماز دقت كن) اگر از راه شايسته و حلال نباشد قبول نخواهد شد.
تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی، ص 174 ؛
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 74 ، ص 417 ؛

2- ثُمَّ قُلْ مَا كَانَ عَلِيٌّ ع يَقُولُهُ فِی سَحَرِ كُلِّ لَيْلَةٍ رَكْعَتَيِ الْفَجْرِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُكَ مِمَّا تُبْتُ إِلَيْكَ مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فِيهِ وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِمَا أَرَدْتُ بِهِ وَجْهَكَ فَخَالَطَنِی فِيهِ مَا لَيْسَ لَكَ وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِلنِّعَمِ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَيَّ فَقَوِيتُ بِهَا عَلَى مَعَاصِيكَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ ... الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ لِكُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ لِكُلِّ مَعْصِيَةٍ ارْتَكَبْتُهَا اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی عَقْلًا كَامِلًا وَ عَزْماً ثَاقِباً وَ لُبّاً رَاجِحاً وَ قَلْباً ذَكِيّاً وَ عِلْماً [عَمَلًا] كَثِيراً وَ أَدَباً بَارِعاً وَ اجْعَلْ ذَلِكَ كُلَّهُ لِی وَ لَا تَجْعَلْهُ عَلَيَّ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ثُمَّ قُلْ خَمْساً أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْه‏.

خدايا از تو آمرزش خواهم از هر گناهى كه به درگاه تو از آن گناه توبه كرده ولى دوباره (توبه شكسته و) انجامش داده‏ام.

و از تو آمرزش خواهم از آن اعمالى كه منظورم در ابتداى كار تنها رضاى تو بوده، ولى در حين عمل چيزهاى ريائى ديگرى كه براى غير تو (نيز) بوده در آن مخلوط گشته است.

و از تو آمرزش خواهم براى نعمت‌هائى كه به دادن آنها بر من منت نهاده‏اى ولى من بوسيله آنها بر نافرمانى تو نيرو گرفته‏ام.

آمرزش خواهم از آن خداوندى كه معبودى جز او نيست، زنده پاينده، داناى غيب و شهود، مهر پيشه و بخشنده، از هر گناهى كه انجام داده‏ام، و هر نافرمانى كه مرتكب شده‏ام.

خدایا عقلی كامل و تصمیمی نافذ و خردی برتر و دلی هوشیار و پاك و علمی [عملی] زیاد و ادبی نیكو روزیم كن و تمام اینها را به سبب مهربانیت به سود من قرار ده نه به زيانم؛ ای مهربان ترین مهربانان

 

سپس پنج مرتبه بگو: أستغفر الله الذی لا إله إلا هو الحی القيوم و أتوب إليه.

المصباح للكفعمي‏، ابراهيم بن على عاملى كفعمى‏، ص 63 ؛
بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 84، ص 325 ؛