گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ لیگ برتر فوتبال پس از چند هفته تعطیلی به دلیل حضور بازیکنان در تیم ملی در حالی آغاز شد که ادبیات و نحوه برخورد برخی از مدیران و مربیان با یکدیگر آن روی فوتبال را به نمایش گذاشت.
این روزها نمایی از فوتبال را دیدیم که برای بسیاری از افراد قابل قبول نبود و کسانی که سال ها سابقه مدیرت در کشور و همچنین افرادی که اسطوره فوتبال کشورمان محسوب می شوند چنان از خجالت هم در آمدند که شاید تا مدت ها ریشه بسیاری از اختلافات را فراهم کند.
اینکه یک مدیر عامل بازیکنان و اسطوره ها را شومن خطاب کند و در پاسخ به سرمربی سابق تیم خود که به دنبال دریافت طلب خود است بگوید «تو قلبت برای خودت می تپد نه پرسپولیس» چیز جدیدی نیست و همواره در فوتبال ما وجود داشته است.
اینکه یک سرمربی در نشست خبری خود پس از بازی که باید به موضوعات اصلی دیدار تیمش پرداخته شود علیه مدیر عامل تیم مقابل صحبت می کند و کلمات و عباراتی را به کار می برد که حتی تکرار آنها جایز نیست، هم اتفاقی چندان عجیبی در این فوتبال محسوب نمی شود.
بارها و بارها دیده ایم که مدیرعاملان، سرمربی ها و حتی بازیکنان با استفاده از تریبون رسانه ها به یکدیگر حمله می کنند و تا مدت ها سوژه خبری برخی از رسانه ها می شوند اما آیا این نوع ادبیات در شان ورزش کشور است؟
آیا مدیرانی که هدایت باشگاه های فرهنگی- ورزشی را بر عهده دارند نباید در نوع ادبیات خود تجدید نظر کنند و آیا اسطوره هایی که هنوز هم میلیون ها هوادار در کشور دارند فکر می کنند با این نوع صحبت کردن می توانند همچنان به قول خودشان «عزت» داشته باشند.
اسطوره ای که اعتقاد دارد هر چه دارد خواست خداوند بوده است و عزتی را هم که امروز دارد از خداوند است نه بندگان خدا، چگونه می تواند در مقابل دوربین های تلویزیونی و خبرنگاران رسانه های مختلف از چنین ادبیاتی استفاده کند؟
پرداختن به این مسئله و باز کردن صحبت های مطرح شده بین این افراد مطمئنا جز از بین بردن حرمت ها هیچ سودی ندارد و ما به عنوان کسانی که از دور شاهد این رفتارها هستیم به مسئولان فرهنگی فدراسیون فوتبال یادآوری می کنیم که کارهای فرهنگی باید در عمل انجام شود نه روی کاغذ.
تعداد نظرات: ۱
احمد
۱۳:۰۸ - ۱۳۹۱/۰۸/۰۱
پاسخ
علي دايي، ديگه اون قهرمان سابق نيست. واقعا متاسفم
ارسال نظرات