حسن رحمانی در گفتوگو با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو»در زنجان، با ابراز تاسف از اینکه در ایران راجع به کنهها تعداد انگشت شماری کتاب به زبان فارسی نوشته شده است، اظهار داشت: بسیاری از کتابهای منتشر شده در ایران به طور اختصاصی به گروههای خاصی از کنهها پرداخته و برخی نیز جنبه آفتشناسی کنه ها را مدنظر قرار داده اند، اما هدف اصلی این اثر در امر شکلشناسی، زیستشناسی و به ویژه ردهبندی کنهها متمرکز است.
وی با تاکید بر لزوم تشخیص صحیح و شناسایی گونههای آفت ابراز داشت: در تدوین هر یک از فصلهای این کتاب تلاش شده همه موضوعات مورد بحث قرار گرفته و تا حد امکان از کاربرد کلمههای زبانهای بیگانه پرهیز و از کلمههای فارسی استفاده شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه انجمن کنهشناسی ایران در سال 1387 به ریاست صبوری، مولف دوم کتاب مذکور از دانشگاه تهران آغاز به کار کرده است، اضافه کرد: این انجمن هماکنون بیش از 100 عضو دارد که مجله انگلیسیPersian Journal of Acarology نیز توسط آن به چاپ میرسد.
رحمانی مدت زمان تالیف این کتاب را چهار سال دانست و تصریح کرد: در ایران پژوهشهای کنهشناسی با بررسی روی کنههای حیوانی در سال 1318 در موسسه تحقیقات رازی آغاز شد و نخستین منبع فارسی که در آن به کنههای دامی و بهداشتی اشاره شده است، کتاب انگلشناسی بندپایان نوشته رفیعی و راک میباشد.
وی ادامه داد: در دنیا کتابهای گوناگونی در زمینه کنهها چاپ شدهاند، ولی با توجه به اینکه این کتاب بهعنوان یک منبع درسی برای درس کنهشناسی در دورههای کارشناسی و کارشناسی ارشد است از همین ترم استفاده از آن توسط اساتید کنهشناسی در دانشگاههای دولتی و آزاد برای تدریس در این مقاطع به طور گسترده مورد استقبال قرار گرفته است.
مولف کتاب کنهشناسی چاپ دانشگاه زنجان در ادامه به ارائه توضیحاتی درباره کتاب کنهشناسی پرداخت و گفت: این کتاب در 12 فصل تنظیم شده که در شش فصل نخست کلیات کنهشناسی، بندپایان، روشهای مطالعه کنهها، ریختشناسی بیرونی و درونی و زیستشناسی کلی کنهها بررسی شده است، همچنین شش فصل بعدی به ریختشناسی و زیستشناسی اختصاصی هر راسته، و ردهبندی راستههای گوناگون کنهها در سطح بالاخانواده و خانواده میپردازد.
وی ضمن قدردانی از معاون پژوهش و فناوری دانشگاه زنجان تصریح کرد: علیرضا صبوری و حمیدرضا حاجیقنبر در نگارش این کتاب کمکهای چشمگیری به من کردهاند.