نمایشگاهی واقعا رسانا با حضور نسل سومی‌ها

به گزارش خبرنگار علمی«خبرگزاری دانشجو»، این بار هم نمایشگاه اما این دفعه با رنگ و بویی از رسانه و دیجیتال همراه با حال و هوایی مذهبی و انقلابی.

 

مصلا، این بار میزبان نمایشگاهی بود که نصف آن بوی فناوری اطلاعات می‌داد و نیمه دیگر آن طعمی از انقلاب و اسلام و ایران داشت.

 

هرچند که در ابتدای کار، مسئولان مصلا در راهنمایی ورود بازدیدکنندگان کمی سرد مزاج، خود را نشان دادند و با بنرهای تبلیغاتی ناقص از نمایشگاه، برخی از بازدیدکنندگان را برای پیدا کردن پارکینگ نیم دوری اطراف مصلا گرداندند اما خوشبختانه تمام این بی حسی، با ورود به سالن برگزاری نمایشگاه تبدیل به حسی گرم و دلپذیر شد.

 

برخلاف چند نمایشگاه اخیر مثل الکامپ و کنگره موبایل که اخیرا برگزار شد، هرچند سطح پایین تری از این نمایشگاه نسبت به نمایشگاه های مشابه، انتظار می‌رفت، اما باید گفت این پیش داوری درست از آب در نیامد و تمام غرفه ها با بالاترین سطح خود و با شوری که فضای نمایشگاه را گرم کرده بود، حاضر شده بودند و محصولات خود را معرفی و ارائه می‌کردند.

 

نکته ای که خیلی جالب به نظر می‌رسید حضور حد اکثری و قابل توجه نسل سومی‌ها و به‌خصوص جوانان و نوجوانان در اطراف غرفه‌ها بود که شور و نشاط موجود نیز از آنان نشات می‌گرفت.

 

با اینکه اکثر بخش های نمایشگاه محتوایی خارج از بحث فناوری اطلاعات داشتند اما بازهم از گوشه کنار، غرفه هایی بودند که بحث فناوری اطلاعات را با خود یدک می‌کشیدند که پرداختن به آن‌ها خالی از لطف نیست.

 

در اواسط راهروی اصلی سالن و در سمت راست آن، راهروی کوچک نیم دایره‌ای وجود داشت که «گیمر» ها آن‌جا را پاتوق خود کرده بودند و هر شرکت، هرکدام نه با یک غرفه، بلکه تنها با یک میز عمودی یک متر در نیم متر وبا یک LCD پشت سرشان، به معرفی و نمایش بازی‌های تولیدی خود می‌پرداختند.

 

از «میرمهنا» و «خلیج عدن» بگیر تا «مدافعان کربلا» و «عملیات شیطان»، هرکدام خود نمایی می‌کردند. هرچند که موتور تمام این بازی‌ها، هرکدام از یک کشور آمده بودند، اما نمای تماما ایرانی آن‌ها با کیفیت بالای خود، توجه علاقه‌مندان به بازی‌های رایانه‌ای را به‌خودش جلب می‌کرد.

 

کمی بالاتر و درست کمی مانده به قسمت انتهایی نمایشگاه، به تنهایی توانسته بود به‌خوبی نسل سومی‌ها را دور خودش جمع کند. حدود 30 کامپیوتردر دو ردیف 15 تایی، به سبک و سیاق «گیم نت» ها چیده شده بود و به طور رایگان به علاقه‌مندان بازی‌های رایانه‌ای، سرویس می‌داد.

 

در نهایت این LCD تنهایی بود که علیرغم کاربرد جالبی که از خودش نشان می‎داد، تک و تنها به عنوان بخش پایانی نمایشگاه به‌حساب می‌آمد و شاید به همین واسطه‌، کسی به طرف آن نمی‌رفت. کنسول بازی‌ که در آن از دسته و موس و کیبرد خبری نبود و حرکات بدن بازی کننده، جهات اصلی را در بازی رقم می‌زد.