چرا تحمل حلال خدا را نداریم

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در آخرین به روز رسانی وبلاگ «طلبه بانو» چنین آمده است: این روز‌ها کمتر خانواده‌ای هست که ساعت20: 45 سریال زمانه را نبیند و به قول بعضی‌ها در این ساعت بازار ماهواره‌ها خلوت تراست سریال زمانه.

ولی چند سوال ذهن من رو مشغول کرده:

آیا عرف زن ایرانی مسلمان است که وقتی با همسرش اختلاف پیدا می‌کند (حتی سر بزرگ‌ترین مساله) بدون تامل و بلافاصله حرف طلاق را بزند؟

آیا عرف مادر زن‌های ایرانی است که وقتی دخترشان دچار اختلاف باهمسر شد تمام حرمت‌ها را زیر پابگذارند و در توهین کردن به داماد چیزی را فرو نگذارند و مشوق دخترشان برای طلاق باشند؟

آیا عرف خانواده‌های مسلمان ایرانی است که عکس آتلیه شب عروسی فرزنداشان به چه بزرگی بر دیوارهای پذیرایی خانه‌هایشان باشد وهرروز و شب چشم هرنامحرمی به آن بیفتد؟

و یک سوال از شما: اگر بهزاد داستان قبل از ازدواج با بهار با ارغوان یک رابطه دوستی و نامشروع داشت ولی منجر به ازدواج نمی‌شد پذیرش این مساله برای بهار و خانواده ش راحت‌تر نبود؟!!!

خب چرا باید در خانواده‌های ما تحمل ازدواج دوم از رابطهٔ حرام سخت‌تر باشد؟ چرا ازدواج عیب و گناه غیرقابل بخشش هست اما اگر رابطه دوستانه داشتن می‌شه از آن گذشت کرد و همسر را بخشید؟

این چه فرهنگی ست که به مردم القاء می‌کنید؟

یعنی اگر روزی شوهر یک زن ایرانی دچار این عمل شد و در گذشته یا آینده یک ازدواج داشت باید به بنیان خانواده‌اش هیزم و آتش بریزد؟

می‌دانم که این نوع حرف زدن من ممکن است با انتقاد شدید خانم‌های وبلاگ نویس مواجه می‌شود اما من آمده‌ام اینجا به عنوان یک زن ایرانی مسلمان بگویم:

قبول دارم که کشنده‌ترین ضربه برای احساس یک زن این است که بداند یگانه قلب همسرش نبوده... ولی اینگونه نیست که بروز حوادث اینچنینی به راحتی بتواند فکر طلاق را در ذهن یک زن ایرانی بیندازد چه برسد به اینکه به زبان بیاورد.

.

.

.

خواهشم این است: منصفانه قضاوت کنید نه اینکه به رابطه خودتان باهمسرتان فکر کنید و قضاوت کنید.

ای کاش برای همهٔ خط قرمزهای الهی یک دهم ازدواج موقت تعصب داشتیم