یاران دیروز و دشمنان امروز؛ داستان احوال مدیران و مربیان فوتبالی پس از شکست

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ پرسپولیس که در این فصل مدیرعامل قدرتمندی را به لحاظ ارتباطات در راس خود داشت، در فصل نقل و انتقالات سنگ تمام گذاشت و بهترین های لیگ برتر را یکی پس از دیگری خرید.

 

به نظر نمی رسید که رویانیان این بازیکنان را با قراردادهایی پایین به خدمت گرفته باشد و مشخص بود که پرسپولیس این فصل با بودجه ای چند میلیاردی وارد میدان شده؛ پورشه هایی که پشت پرده به بازیکنان داده می شد نیز حاکی از شرایط مالی مناسب این تیم داشت.

 

سرخپوشان در فصل نقل و انتقالات، تیم برتر فصل شدند و باید گفت که همه انتظار داشتند پرسپولیس این فصل جام های قهرمانی را درو، و ناکامی های گذشته را جبران کند.

 

رویانیان برای تکمیل کار خود ژوزه پرتغالی را با قراردادی سه میلیاردی در آستانه آغاز لیگ برتر به خدمت گرفت تا همه چیز برای یک پایان خوش آماده باشد.

 

رویانیان در این روزها مرد اول فوتبال ایران بود و هواداران و پیشکسوتان همه از او حمایت می کردند.

 

پرسپولیس با ژوزه وارد میدان لیگ برتر شد، اما چیزی جز شکست های باورنکردنی، اختلاف سرمربی با بازیکنان، قرار گرفتن در رده دوازدهم و اعتراض هواداران بدست نیاورد.

 

در این شرایط بود که ورق به یکباره برای رویانیان برگشت و مورد هجمه هواداران و کمیته فنی باشگاه قرار گرفت و همه کسانی که تا دیروز تعریف او را می کردند، در مقابل او ایستادند.

 

ناکامی های پرسپولیس آن قدر ادامه پیدا کرد تا رویانیان مجبور شد ژوزه را کنار بگذارد و به سراغ مربیان وطنی برود. 

  

یحیی گل محمدی در حالی سکان هدایت پرسپولیس را به عهده گرفت که همه از او حمایت می کردند و پس از نتایجی که در نیم فصل دوم گرفت، شد مرد اول پرسپولیس.

 

رضایت هواداران از عملکرد یحیی و تاکیدهای اهالی فوتبال بر تزریق روحیه به بازیکنان نشان می داد که همه در این مسیر در کنار گل محمدی هستند.

 

 

پیشکسوتان بارها در مصاحبه های خود اعلام کردند که یحیی ناجی پرسپولیس است و رویانیان باید از ابتدای فصل به دنبال مربی وطنی می رفت.

 

پرسپولیس با ورود یحیی از رده دوازدهم جدول خود را تا رده ششم بالا آورد و پس از یک نیم فصل دست و پا زدن در رده های دو رقمی جدول، بالاخره رنگ نیمه بالایی جدول را دید.

 

سرخپوشان در جام حذفی نیز عملکرد قابل قبولی داشتند و با شخصیتی متفاوت نسبت به لیگ برتر، با ادعای قهرمانی، پا به فینال این رقابت ها گذاشتند.

 

همه چیز برای قهرمانی پرسپولیس و جبران ناکامی های این تیم فراهم بود و هواداران، خود را برای برگزاری جشن قهرمانی آماده می کردند.

 

رویانیان که بار دیگر از زیر فشارها و انتقادات رها شده بود، به مرد دوست داشتنی پرسپولیسی ها تبدیل شده بود و همه از او حمایت می کردند تا اینکه در روز فینال و در ضربات پنالتی سرخپوشان جام را از دست دادند و ورق بار دیگر برگشت و همه رویانیان و گل محمدی را مورد سرزنش قرار دادند و آنها را مقصر اصلی معرفی کردند.

 

همه کسانی که تا دیروز در کنار او بودند در مقابل او جبهه گرفتند؛ طرفدارانی که تا دیروز او را تشویق می کردند خواستار برکناری او و گل محمدی شدند.

 

این رفتارهای ضد و نقیض در فوتبال ما کم نیست و از رسانه ها گرفته تا هواداران در جهت ورزش باد حرکت می کنند و تحمل کوچکترین شکستی را ندارند.

 

همین چند هفته گذشته بود که هواداران استقلال در ورزشگاه آزادی و در شرایطی که استقلال همچنان صدرنشین گروه خود در لیگ قهرمانان آسیا بود، قلعه نویی را زیر بار انتقاد گرفتند و با شعارهای خود او را دلخور کردند.

 

امروز با همه این شعارها و انتقادها، استقلال، هم به عنوان تیم اول از گروه خود صعود کرد و هم قهرمان لیگ برتر شد؛ آیا بهتر نبود هواداران و منتقدان استقلال و رسانه ها کمی سعه صدر به خرج می دادند؟

 

در مورد سپاهان هم همین شرایط وجود داشت؛ روزی که سپاهان در لیگ قهرمانان آسیا پس از چند دوره حضور موفق، نتوانست از گروه خود صعود کند، هواداران اعتراض های خود را آغاز کردند و اهالی فوتبال و رسانه، این تیم را زیر بار انتقاد گرفتند، اما امروز سپاهان جام را در دستان خود دارد.

 

اگر دیروز بازیکنان پرسپولیس ضربات پنالتی را خراب نمی کردند و قهرمان می شدند همین کسانی که امروز یحیی را عامل ناکامی ها معرفی می کنند و خواستار استعفای رویانیان می شوند، در صف اول حامیان آنها می ایستادند.

 

 

اشتباهات رویانیان و استفاده او از مشاوران بی تجربه، در کنار عدم آشنایی او با فوتبال را باید از عواملی دانست که پرسپولیس را در این فصل  متحمل فشارهای زیادی کرد، اما نباید در کمتر از 24 ساعت تغییر موضع 180 درجه ای داشته باشیم.

 

اینکه همه انتظار داشتند که تیم میلیاردی رویانیان نتیجه ای درخور نام پرسولیس بگیرد، کاملاً درست است و باید در جای خود و با حضور کارشناسان مورد بررسی قرار بگیرد، اما ای کاش در کنار نام فوتبال حرفه ای، اخلاق حرفه ای را نیز یاد می گرفتیم و می دیدم که هواداران بارسا و رئال و دیگر تیم های اروپایی در لحظات سخت نیز در کنار بازیکنان و تیم خود هستند و با تشویق های خود از اندوه آنها کم می کنند.

 

ای کاش یاد می گرفتیم در شکست ها نباید اخراج، مصاحبه های تند و تخریب یکدیگر را به عنوان اولین راه انتخاب کنیم.

 

ای کاش در کنار انتقادات نگاهی هم به عملکرد خودمان می انداختیم، شاید ما هم در این ناکامی ها سهیم بوده ایم.