لو رفتن ابزار جدید آژانس امنیت ملی آمریکا برای جاسوسی؛ ایران در صدر توجه

به گزارش گروه علمی «خبرگزاری دانشجو»، روزنامه گاردین طی سه روز گذشته با افشای برنامه «پریسمیکی»، از بزرگ ترین افشاگری‌های امنیتی چند سال گذشته پرده برداشت و آژانس امنیت ملی آمریکا و شرکت های بزرگ فناوری را در وضعیت دشواری قرار داد.

 

اما به نظر می رسد داستان تازه شروع شده و گاردین هنوز برگ های برنده دیگری در دست دارد و حالا یکی دیگر از آنها را رو کرده است. زمانش رسیده که با نام  Boundless Informant  آشنا شوید.

 
شاید اولین پرسشی که در پایان مطالعه این خبر از خود بپرسید این باشد: دیگر چیز سِرّی‌ای برای آژانس امنیت ملی امریکا (NSA) باقی مانده است؟

تا اینجا می دانیم آژانس امنیت ملی آمریکا از طریق شرکت های بزرگ فناوری به حجم فوق العاده ای از اطلاعات دسترسی داشته است اما وقتی این همه اطلاعات در اختیار دارید، لازم است روشی هم برای طبقه بندی و استفاده از آنها داشته باشید. اینجاست که ابزار جدید به کار آمده است.

در آخرین افشاگری، گاردین خبر از وجود ابزاری به نام Boundless Informant (خبرچین بیکران) در NSA داده که برای داده کاوی اطلاعات جاسوسی به دست آمده از سرتاسر دنیا، استفاده می شود. این در حالی است که دولت امریکا پیش تر در پاسخ به کنگره امریکا، از ناتوانی در ثبت ردپای اطلاعاتی گفته بود که در جریان اقدامات جاسوسی به دست می آیند، ولی حالا به نظر می‌رسد جریان طور دیگری بوده است.

اسناد فوق سری که گاردین به دست آورده پرده از «خبرچین بیکران» بر می دارد. ابزاری که حجم بزرگ اطلاعات گردآوری شده از شبکه های تلفن و کامپیوتر در سرتاسر دنیا را به طور جز‌به‌جز ثبت کرده و حتی آنها را به تفکیک کشورها، مشخص می کند. تمرکز این ابزار سِرّی بر روی شمارش و دسته بندی تاریخچه ارتباطات موسوم به metadata است، نه محتوای ایمیل ها و پیامک ها.

اسناد مربوط به «خبرچین بیکران» نشان می دهد آژانس امنیت ملی امریکا در بازه زمانی 30 روزه ای که در مارس 2013 خاتمه یافته، نزدیک 3 میلیارد قطعه داده از شبکه های کامپیوتری آمریکا و حدود 97 میلیارد قطعه اطلاعاتی را از شبکه های جهانی در کشورهای مختلف دنیا جمع آوری کرده است.

در یکی از اسناد اشاره شده است که «Boundless Informant» طراحی شده تا به مدیران آژانس امنیت ملی آمریکا سوالاتی نظیر «در کشور X چه سطحی از پوشش اطلاعاتی داریم؟» را بی درنگ پاسخ بدهد.

در یکی دیگر از سندهای به دست آمده توسط گاردین اشاره شده که «این ابزار به گردانندگان امکان انتخاب هر کشور روی نقشه، مشاهده حجم metadata، و انتخاب جزئیات درباره اطلاعات جمع آوری شده بر علیه آن کشور را می دهد». یعنی با استفاده از آن می توان مشخص کرد چه تعداد سابقه اطلاعاتی و از چه نوعی درباره یک کشور خاص جمع آوری شده است.

 

 

در نقشه بالا رنگ‌ها نشان دهنده حجم فعالیت اطلاعاتی است. سبز کمترین حجم جمع آوری داده را نشان می دهد و به ترتیب زرد، نارنجی و قرمز نشانگر افزایش آن هستند. ایران با 14 میلیارد قطعه داده جمع آوری شده، بیشترین توجه آمریکایی ها را به خود اختصاص داده است و پاکستان با 13.5 میلیارد دوم بوده است. اردن با 12.7 میلیارد، مصر با 7.6 میلیارد و هند با 6.3 میلیارد در جایگاه های بعدی قرار داشته اند.

افشای وجود چنین ابزاری در حالی رخ می دهد که در مارس گذشته، یک سناتور دمکرات از رییس آژانس امنیت ملی پرسید: آیا NSA هیچ گونه اطلاعاتی درباره میلیون ها یا صدها میلیون فرد امریکایی جمع آوری می کند؟ آقای رییس گفت:خیر آقا. در اصل تا به حال آژانس امنیت ملی آمریکا مدعی بود چنین کاری به لحاظ تکنولوژیک اصلا شدنی نیست!

اسناد دیگری که توسط گاردین به دست آمده نشان می دهد NSA بر خلاف ادعای سخنگوی اش مبنی بر امکان ناپذیر بودن تشخیص دقیق هویت یا موقعیت برقرارکنندگان ارتباطات مختلف، قادر است اطلاعاتی را که بسیاری از آنها از داخل خود آن کشور نشات می گیرند، با دقتی در حد آی پی آدرس های شخصی، بازخوانی و تفکیک کند که این می تواند موقعیت جغرافیایی نسبی افراد را در حد کشور و یا شهر، نشان دهد .

باراک اوباما در اولین واکنش عمومی به افشاگری های گاردین در هفته جاری، گفت نظارت کنگره بهترین تضمین به مردم امریکا برای اطمینان از عدم جاسوسی از آنها بوده است. حال آن طور که پیدا است، اساسا جنبه های زیادی از فعالیت های جاسوسی دولت ایالات متحده از کنگره این کشور هم مخفی نگه داشته شده و نه تنها این، بلکه حتی وجود توانایی فنی برای چنین کاری نیز از سوی مقامات امنیتی امریکا، بارها در محضر کنگره رد شده است!

داغ ترین روزهای مربوط به خبرهای امنیتی را در چند سال اخیر پشت سر می گذاریم. باید دید این قطار بالاخره کی به پایان ریل خواهد رسید.