حقوق بالاتر، ساعت کاری کمتر و پایگاه اجتماعی بهتر

گروه علمی «خبرگزاری دانشجو»؛ همان طور که پیش از این اشاره شد شهرستان دیلم داری محرومیت 5.3 است، یعنی بالاترین میزان محرومیت ممکن، علاوه بر این گرمای هوا در این شهر گاهی از 50 درجه هم عبور می کند، از آن غیر قابل تحمل تر گرد و غبار هواست که در این چند سال اخیر زندگی را برای تمامی ساکنین این شهر کوچک دشوار کرده است.

تنها مکان تفریحی شهر دریای زیبا و بکر آن است و در واقع به گفته شهروندان این بندر، در زمینه امکاناتی برای تفریح کردن، دریا جانشین همه نداشتن هاست، در نتیجه عجیب نیست که پزشکانی که در بیمارستان به عنوان نیروی قراردادی کار می کنند از بالاترین حقوق ممکن و بیشترین مزایا بهره مند باشند.

پزشکان در یک پانسیون که از سوی بیمارستان تهیه شده اسکان دارند و باید به دور از خانواده و شهر خود دو هفته را عموماً تنها در پانسیون بمانند؛ چون تقریباً شیفت ها به ترتیبی است که یک پزشک در پانسیون حضور دارد. 

هزینه 300 هزارتومانی رفت و آمد

راه رفت و آمد برای پزشکان، مسیر هوایی از طریق فرودگاه بهرگان در روستای نفت خیز امام حسن در 30 کیلومتری شهرستان است که تنها دو روز در هفته به مقصد تهران و اصفهان آن هم اگر گرد و خاک هوا اجازه دهد، است. هزینه 300هزار تومانی بلیط رفت و برگشت هوایی هم به عهده خود پزشکان است. رفت و آمد با اتوبوس ، که آن هم 100 هزار تومان هزینه بردار است بسیار سخت و طولانی است و عملاً برای کسی که مادام باید در رفت و آمد باشد و وقت محدودی برای استراحت در خانه خود دارد، انتخاب معقولی نیست. 

دلایل انتخاب این منطقه­ محروم برای کار

از مهم ترین دلایل انتخاب این منطقه برای پزشکان قراردادی یا در حال گذراندن طرح و عمومی یا متخصص یک چیز است؛ حقوق بالا!

پزشکان عمومی به گفته­ خود و تایید ارگان رسمی، میانگین ماهیانه حقوق بالایی دریافت می کنند. عموماً پزشکان به سایت کاریابی ابن سینا مراجعه می کنند و با دیدن حقوق ثابت و شرایط  لازم، منطقه را انتخاب می کنند. 

ساعت کاری کمتر نیز برای تمامی پزشکان از دلایل انتخاب است؛ پزشکانی که در حال گذراندن طرح خود هستند تنها 12 ماه را باید خدمت کنند آن هم به این صورت که دو هفته را شیفت و دو هفته را آف باشند؛ این در حالی است که در مقایسه با دیگر مناطق که محروم نیستند یا از محرومیت کمتری برخودارند، زمان خدمت و ساعت کار کمتر است.

پزشکانی که در شهرهای بزرگ چون تهران طرح خود را می گذرانند باید تمامی روز را در بیمارستان باشند، مرخصی آنها مطابق با دیگر کارمندان حدود دو روز و نیم است و علاوه بر این هشت ماه بیشتر از پزشکانی که در مناطق محروم دوره خود را می گذرانند در بیمارستان خواهند بود. 

علاوه بر این به عقیده پزشکان این بیمارستان، پایگاه اجتماعی آنها به عنوان پزشک در میان مردم این شهر کوچک با مردم مهربان و خونگرمش نسبت به تهران و شهرهای بزرگ، که از پزشک عمومی و متخصص اشباع شده است، پایگاه مطلوب تری است و پزشکان از احترام و توجه بیشتری به عنوان پزشک عمومی برخوردارند.

این امر، یعنی برخورد بسیارمحترمانه مردم چه در بیمارستان و چه در خارج از فضای کار، در تعریف رضایت از سوی پزشکان نقش مهمی دارد؛ همچنین نحوه برخورد بیماران، پرسنل بیمارستان و رئیس بیمارستان را بسیار بهتر از دیگر نقاط کشور، بویژه شهرهای بزرگ می دانند.

علاوه بر این، اینکه هر کدام از پزشکان دو هفته وقت را کاملاً در اختیار خود دارند، این احساس که می توانند در این دو هفته هر چه می خواهند در برنامه خود جای دهند، هر چقدر می خواهند استراحت کنند و نگران کسری حقوق خود هم نباشند نیز در احساس رضایت پزشکان، بویژه پزشکان زن نقش پررنگی دارد.

به جرات و با درصد بالایی از اطمینان می توان تمامی پزشکان را راضی از کار خود ارزیابی کرد. عوامل این رضایت در تعریف رضایت شغلی از سوی پزشکان ریشه دارد، گرچه زندگی در منطقه محروم آن هم با آب و هوایی بسیار گرم و مرطوب با خود مشکلاتی همراه دارد، اما این عوامل جایی در تعریف رضایت شغلی از سوی پزشکان ندارد.

تمامی پزشکان خود این شرایط را انتخاب کرده اند. هر دو پزشک عمومی که با بیمارستان قرارداد یک ساله دارند تصمیم دارند آن را در سال آتی تمدید کنند و تا قبول نشدن در تخصص، ماندن در دیلم را بهترین انتخاب ممکن می دانند. البته می توان استنباط کرد که پزشکان زن نسبت مردان کمتر رضایت شغلی دارند که در ادامه به آن اشاره می شود.