مهدی‌زاده در گفت‌وگو با «خبرگزاری دانشجو»:
به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، امیر مهدی زاده، قهرمان کاراته جهان که سال گذشته مدال طلای جهانی را بر گردن آویخت همواره جز ورزشکاران اخلاق مدار و معتقد بوده است.
وی روز تولد امام زمام (عج) با حضور در مسجد جمکران اقدام به واکس زدن کفش زائران کرد که بازتاب گسترده ای در بین رسانه ها داشت.
وی همچنین مدال طلای خود را برای کمک به ایتام در روز عید فطر فروخت که به همین منظور خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو،» گفت و گویی را با وی انجام داده است که مشروح آن در زیر آمده است:
«خبرگزای دانشجو»- شما در چه مراسمی مدال طلای جهانی کاراته خود را فروختید؟
مهدی زاده: همزمان با روز عید فطر و در مراسم گلریزانی که برای ایتام گرفته شده بود و همه خیرین استان و مردم شهر قم حضور داشتند، هرکس به اندازه وسعش که می توانست کمک کرد و من نیز این برنامه را دیدم.
از لحاظ مالی نمی توانستم به این کودکان کمک کنم اما وقتی دیدم مردم شهرمان و هرکس، هرچیز با ارزشی داشت به فروش می رساند و پول آن را کمک می کرد، به فکر من هم رسید که مدال با ارزشی که دارم و انچه حاصل تلاش سال ها تمرین من بوده است را به فروش برسانم و با پولی که از فروش ان به دست می آورم، یتیم های شهر خود کمک کنم.
«خبرگزاری دانشجو»- نیت شما از این کار چه بوده است؟ چه چیزی باعث می شود که در این گونه کارها پیش قدم شوید؟ این اعتقادها کجا به شما کمک کرده است؟
مهدی زاده: من با چشمان خود نتیجه اعتقاداتم را در مسابقات جهانی دیدم و در سال گذشته و اولین اعزام به مسابقات جهانی و در شرایطی که تجربه میدان جهانی را نداشتم، موفق به کسب مدال شدم.
اعتقادات قلبی من در آن رقابت ها کمک کرد تا مدال طلا را بر گردن آویزم و شک ندارم که این مدال را با کمک حضرت ابالفضل(ع) گرفتم.
فینال آن رقابت ها روز تاسوعا برگزار شد و من با توسل به باب الحوائج، بر سکوی نخست ایستادم و قهرمان جهان شدم و این هدیه ای است که حضرت اباالفضل سال گذشته به من داد و خدا را شکر می کنم که این هدیه را گرفتم.
امسال نیز با یادآوری آن خاطرات تصمیم گرفتم به خانواده های محروم و یتیم های شهرمان کمک کنم.
من نیز به عنوان یک ورزشکار در کنار سایر مردم توانستم این کار را انجام دهم و خدا لیاقت این را به من داد که قدمی بردارم و خدا را شکر می کنم.
«خبرگزاری دانشجو»- برای شما که با این همه مشقت مدال جهان را به دست آوردید سخت نبود که از مدال طلای جهان بگذرید؟
مهدی زاده: من تمام تلاشم را کردم تا برای کشورم افتخار کسب کنم و پرچم کشورمان را به اهتزاز درآورم. همه این زحمت ها و تلاش ها برای این است که مردم کشورمان خوشحال باشند و به خودشان افتخار کنند اما وقتی پای مردم کشور وسط می آید و زمانیکه لازم باشد تا قدمی برای کمک به مردم بردارم این مدال ها برایم هیچ ارزشی ندارد.
هیچ چیزی برای یک ورزشکار با ارزش تر و بالاتر مدال نیست و من خیلی خیلی خوشحالم که قهرمان جهان شدم. از قهرمانی در جهان یک احساس خوبی داشتم چون بعد از 12 سال زحمت و تلاش به این مدال رسیدم ولی وقتی این مدالم باعث شد که به خانواده های محروم شهر قم کمک شود احساسی بالاتر از زمانی که بر سکوی قهرمانی ایستادم، داشتم و هیچ وقت این احساس را نداشتم.
زمانیکه این مدال باعث شد به خانواده های محروم شهر قم کمک شود، ارزش آن برای من بیشتر است، چراکه قهرمانی یک عمر کوتاهی دارد و آن چیزی که در بین مردم از ما باقی می ماند همان نام نیکو و خصلت پهلوانی ورزشکار است.
خدا را شکر می کنم که این لیاقت را به من داد تا بتوانم برای مردم شهر خود قدمی بردارم.
خوشبختانه خیر بزرگ شهر قم یعنی صابونچی برای تلاش، زحمت و مدال من ارزش قائل شد، مدال من را به قیمت هفتاد میلیون تومان خرید و من نیز تمام ان پول را به ایتام اهداء کردم.
صابونچی به قدری بزرگوار بود که مدالم را به خودم برگرداند و گفت: مدالی که از حضرت ابالفضل هدیه گرفته ای نمی گیرم و باید این مدال روی سینه خودت باشد.
جا دارد از این خیر بزرگ تشکر کنم. فرزند خودش هم بیمار بود و آرزو می کنم فرزندش شفاء بگیرد.
«خبرگزاری دانشجو»- پاداش مسابقات جهانی سال گذشته که در حدود 20 میلیون تومان بود را دریافت کردید؟
مهدی زاده: نه؛ پاداش مسابقه جهانی که قرار بود فدراسیون آن را پرداخت کند به دلیل شرایط بد مالی فدراسیون پرداخت نشده است البته با پی گیری های انجام شده یک قسط آن را دریافت کردم و دو قسط دیگر آن باقی مانده است.
«خبرگزاری دانشجو»- حمایت مسئولین از ورزش کاراته را چطور می بینید؟
مهدی زاده: ورزش کاراته در کشور ما واقعاً مظلوم واقع شده است و من که مدال طلای جهان را کسب کردم تنها جایزه ای که به من دادند پنج عدد سکه ای بود که آن را هم استاندار شهر قم در قبال این همه هزینه و زحمت و تلاش خانواده ام به من داد.
من شرمنده خانواده ام شدم چون سال ها پدر و مادرم از خود گذشتگی کردند و از من حمایت کردند و من در این مسیر قهرمانی دو بار پای چپم را عمل کردم و پدرم هر بار با قرض گرفتن پول عمل من را داد.
پدر من کارمند شهرداری است و ما هم همین الان مستأجر هستیم؛ فقط شرمنده پدر و مادرم هستم. بعد از اینکه این مدال جهان را کسب کردم همه امیدم این بود که مسئولین حرکتی بکنند اما آنها این کار را نکردند و من شرمنده پدر و مادرم شدم ولی خدا را شکر که این لیاقت را به من داد که این حرکت را انجام دادم و ایتام و پدر و مادرم را خوشحال کردم.
«خبرگزاری دانشجو»- خواسته شما از وزیر ورزش چیست؟
مهدی زاده: واقعاً از وزیر ورزش می خواهم تبعیضی که بین رشته های مختلف است از بین ببرد و یک قانونی تصویب کند که ورزش حرفه ای را معنا کند.
«خبرگزاری دانشجو»- یعنی چه ورزش حرفه ای را؟
مهدی زاده: یعنی آیا اینکه تنها به من که طلای جهان را کسب کرده ام جایزه دهند و یا اینکه حق من را بدهند، ورزش حرفه ای است؟ درست است که من تمام عمر و سلامتی خود را بگذارم؟ من فقط 24سال سن دارم اما دو بار زانوی چپم را عمل کردم.
من جوانی و سلامت جسم خود را برای افتخار کشورم گذاشتم و حمایت این نیست که بیایند با من و سایر قهرمانان چنین برخوردی کنند.
متاسفانه رفتار متناقضی از مسئولین در مورد برخی از رشته ها می بینیم و این واقعاً تبعیض است. من می خواهم یک عدالتی بین رشته های ورزشی به وجود بیاید.
من توانسته ام برای کشورم افتخار کسب و مدال طلای جهان را از آن خود کنم و پس از 6 سال نام کاراته ایران را در جهان زده کنم و در این مسیر خود را مدیون خانواده و حضرت ابالفضل می دانم.
تعداد نظرات: ۵
ارسال نظرات
اميدوارم بنده و ديگر ان هم بتوانيم اعمالمان را مانند اين بزرگوار طلائي نمائيم انشاءا...