گروه اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ در سال نهم هجرى پیامبر(ص) به دستور خداوند نامهاى براى مردم نجران نوشت و آنان را به اسلام دعوت کرد، ایشان در نامه خود آنان را بین سه امر مخیر نمود: اول این‌که مسلمان شوند، دوم این‌که جزیه دهند و بر دین خود باقى باشند، و اگر این دو را قبول نکردند، آماده جنگ باشند. نجرانیان همراه علمایشان در کلیساى اعظم جمع شدند تا در مورد نامه پیامبر(ص) مشورت کنند. پس از چند روز بحث و تبادل نظر و همچنین خواندن کتاب «جامعه» و صحیفه حضرت شیث (ع) و کتب انبیای قبل در مورد پیامبر (ص)، تصمیم بر این شد که یک گروه 88 نفرى شامل بزرگان درجه اول و رؤساى دینى و اجتماعى را به مدینه بفرستند تا تحقیق بیشترى نمایند و گزارش را براى مردم بیاورند.
این گروه از نجرانیان به مدینه آمدند و پس از تحقیقاتى نزد پیامبر (ص) رفتند تا با ایشان گفت و گو کنند. آن‌ها در بحث و گفت و گو از هر بابى وارد شدند، جوابى دندان‌شکن و قاطع از پیامبر (ص) شنیدند و مبهوت ماندند.
در یکى از سؤالهایشان پرسیدند: آیا مخلوقى سراغ دارى که مانند عیسى بدون پدر به دنیا آمده‌باشد و مادرش هرگز همسرى اختیار نکرده‌باشد؟
پیامبر (ص) به وحى الهى در جوابى زیبا خلقت پدر تمام انسان‌ها، یعنى حضرت آدم علیه السلام را مطرح کرده و فرمود: «آدم از نظر خلقت عجیبتر از اوست. او نه تنها پدر، بلکه مادر هم ندارد.»
نجرانیان که همه شکست‌خورده و حیران مانده بودند وارد آخرین مرحله شدند و گفتند: بیا مباهله کنیم تا آشکار شود کدامیک از ما به حق سزوارتر است و لعنت خدا را بر دروغ‌گویان قرار دهیم.
در این حال پیک وحى آیه 61 سوره مبارکه آل عمران را آورد: «فَمَن حاجَّکَ فیه مِن بَعد ما جاءک مِنَ العلمِ فقُل تعالوا نَدعُ أبنائنا و أبنائکم و نسائنا و نسائکم و أنفُسَنا و أنفسکم ثُمَّ نَبتَهل فَنجعل لعنةَ اللَّه على الکاذبین»؛ اگر کسى با تو مجادله کند بعد از علمى که نزد تو آمده، بگو بیایید تا پسرانمان و پسرانتان، و زنانمان و زنانتان، و نفس ما و نفس شما را فراخوانیم. آن‌گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغ‌گویان قرار دهیم. لذا قرار شد روز دیگر یعنى 24 ذى‌الحجه مباهله کنند.
پیامبر (ص) صبحگاهان بر درِ خانه امیرالمؤمنین (ع) آمده و ایشان را طلب کرد. سپس در حالى که امیرالمؤمنین (ع) در سمت راست حضرت قرار داشت و دست او در دست پیامبر (ص) بود، و امام حسن و امام حسینعلیهما السلام نیز در سمت چپ پیامبر (ص) قرار داشتند، و حضرت زهرا علیها السلام پشت سر پیامبر (ص) بودند، به سوى محل تعیین‌شده براى مباهله رفتند.
با این کارِ پیامبر (ص)، «أنفسنا» در آیه شریفه به امیرالمؤمنین علیه‌السلام تفسیر شد و به عنوان فضیلتى بىنظیر در قرآن براى ایشان باقى ماند. مسیحیان نجران که این منظره را دیدند و شمایل پیامبر (ص) و عترتش علیهم السلام را در کتب انبیا خوانده بودند براى مباهله سست شدند. یکى از علمایشان گفت: اگر با او مباهله کنیم مو و ناخنى از ما روى زمین نخواهد ماند مگر آن‌که نابود مىشود. سپس از مباهله‌کردن عذر آوردند و پرداخت جزیه را قبول کردند.
روز بیست و چهارم ماه ذى‌الحجة بنا بر اشهر، روز مباهله است؛ البته بعضى روز بیست و پنجم و بعضى هم بیست و هفتم این ماه را روز مباهله گفته اند. اگر در هر یک از این دو روز، بلکه در روز بیست و سوّم نیز اعمال این روز را بجا آورند نیک است. این روز، روز شریفی است و در آن چند عمل وارد است:
- غسل
- روزه
- دو رکعت نماز مثل نماز عید غدیر. دو رکعت است، در هر رکعت یک مرتبه حمد، 10 مرتبه توحید، 10 مرتبه آیة الکرسى و 10 مرتبه قدر خوانده مى شود و بهتر است پیش از اذان ظهر خوانده شود و نیز روایت شده است بعد از نماز 70 مرتبه استغفار کند.
- خواندن دعای مباهله که شبیه دعای سحرهای ماه رمضان است.
- شایسته است در این روز صدقه بر فقرا به جهت تأسی به مولای متقیان امیرالمؤمنین(ع) و زیارت کردن آن حضرت و بهتر است زیارت جامعه خوانده شود.
ارسال نظرات