به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در حالی که نزدیک به دو ماه و نیم است که از استقرار دولت جدید می‌گذرد و دولت با حجم عظیمی از مشکلات داخلی و خارجی رو به رو است، کم کم زمزمه‌های انتقاد از گوشه و کنار در مورد عملکرد دولت روحانی شنیده می‌شود. انتقاداتی که نه از سوی اصولگرایان یا مخالفان دولت بلکه از سوی کسانی مطرح می‌شود که مدعی‌اند حمایت آن‌ها منجر به روی کارآمدن روحانی و دولت وی شد و رییس جمهور شدن روحانی را به نوعی وامدار حضور خود در انتخابات می‌دانند.
انتقاداتی که نه جنبه رسمی دارند و نه از سوی افراد و چهره‌های شناخته شده مطرح می‌شوند، بلکه فعلا عمدتاً این انتقادات در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و از سوی برخی افراد تندروی رای دهنده به روحانی ایراد می‌شود که معتقدند دولت جدید تا کنون نتوانسته است خواسته‌ها و انتظارات آن‌ها را برآورده سازد و از این رو، ساز‌ها را برای ناسازگاری با دولت روحانی کوک کرده‌اند.
البته پیش از این وجهی از این انتقاد‌ها را در دوکنفرانس مطبوعاتی اول روحانی شاهد بودیم که چگونه نمایندگان برخی رسانه‌های تندرو اصلاح طلب به روحانی معترض بودند.
تضاد رویکرد دولت و خواسته‌های افراطیون
دولت روحانی در زمانی روی کار آمد که از یک سو کشور با مشکلات اقتصادی همچون تورم، بیکاری، حجم پایین سرمایه گذاری‌های خارجی، خالی بودن خزانه کشور و... دست و پنجه نرم می‌کند و از سوی دیگر، مسئله پرونده هسته‌ای و تحریم‌های اعمال شده عرصه را برای فعالیت دولت تنگ‌تر کرده است. از این رو دولت یازدهم تمرکز خود را بر روی حل مسئله پرونده هسته‌ای و کاستن از بار تحریم‌ها و از سوی دیگر حل مشکلات اقتصادی کشور و رنگین کردن سفره مردم تمرکز کرده است و نوع چینش کابینه نیز مهر تاییدی است بر این امر که دولت حل مشکلات اقتصادی و عرصه دیپلماسی را در اولویت خود قرار داده است.
اما به نظر می‌رسد که در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی فعالیت‌های دولت چندان باب میل طیف تندروی مدعی حمایت از دولت قرار نگرفته است و آن‌ها خواسته‌هایی فرا‌تر از حل مشکلات اقتصادی و دیپلماسی کشور دارند. به عبارت دیگر، از نظر افراطیون، دولت توجه و تمرکز خود را بر روی مسائلی گذشته است که از نظر آن‌ها اگرچه مسائل مهم و حیاتی هستند اما این امر نباید مانع از آن شود که دولت از بقیه عرصه‌ها مهم کشور غافل بماند و از توجه به آن‌ها خودداری کند.
البته در این میان نیاز به توضیح نیست که حساب طیف معتدل و میانه رو اصلاح طلب و حامیان آن‌ها از افراطیون این جریان جداست.
اولویت سیاسی؛ خواسته اول افراطیون
در چند روزی که از ماجرای دختران میرحسین موسوی گذشته است، افراطیون اصلاح طلب به صراحت با انتقاد از دولت روحانی تعیین تکلیف میرحسین موسوی و مهدی کروبی را خواسته اول خود معرفی کرده و دلیل حمایت از روحانی را روشن شدن تکلیف این پرونده می‌دانند. عبدالله نوری وزیر کشور دولت اصلاحات نیز روز سه شنبه در خبری که به اولین خبر رسانه‌هایی چون بی‌بی سی تبدیل شد، خواستار ورود روحانی به این پرونده شد و رای به روحانی را به این دلیل خوانده بود.
از انتقاد تا تهدید
افراطیون معتقدند که دولت باید مسائل سیاسی را در اولویت خود قرار دهد و به آن نسبت به مسائل اقتصادی ارجحیت بخشد. در واقع آن‌ها پروژه دولت خاتمی را که «توسعه سیاسی» بود دنبال می‌کنند و انتظار دارند که دولت جدید نیز دنباله رو دولت اصلاحات باشد. چنانکه تعطیلی روزنامه بهار موجب شد که خشم افراطیون شعله ور شود و انتقادات سنگینی را علیه دولت بیان کنند.
عدم توجه دولت به خواسته‌های سیاسی افراطیون موجب شده است که آن‌ها به ترسیم خط و نشان برای روحانی بپردازند و مرزبندی خود را با دولت مشخص سازند. اول اینکه آن‌ها به مراتب این امر را به روحانی گوشزد می‌کنند که رای آوردن وی ناشی از حمایت محمد خاتمی و توصیه وی به عارف برای کناره کشیدن از انتخابات بوده است و از این رو سعی می‌کنند نشان دهند که دولت روحانی وامدار محمد خاتمی و حمایت اصلاح طلبان از وی است و باید نسبت به این امر ادای دین نماید.
اما دومین نکته در رابطه با افراطیون این است که آن‌ها فقط به انتقاد از دولت بسنده نکرده‌اند و تهدید را نیز چاشنی انتقادات خود می‌کنند. این طیف مدام به دولت گوشزد می‌کند که اگر به خواسته‌های آن‌ها توجه نشود هیچ تضمینی برای ادامه حمایت آن‌ها از دولت وجود ندارد و روحانی و دولت وی را «مستاجری» می‌دانند که باید برای ماندن در خانه قدرت دل صاحب خانه را به دست بیاورد و در غیراینصورت باید منتظر هرگونه رویدادی باشد.
این امر نیز در یادداشت چند روز قبل یکی از روزنامه‌ها نیز انعکاس یافت که در بخشی از آن آمده است: «به صورت طبیعی شهروندان تحول‌خواه، دانشجویان و حامیان راسخ روحانی تا مدت زمانی به دیده تساهل با اتفاقات برخورد کرده و اجازه می‌دهند دولت کارش را به سلیقه خودش پیش ببرد اما از یک نقطه‌ای به بعد کاسه صبر لبریز شده و ممکن است حمایت و پشتیبانی جای خود را به اعتراض و گلایه دهد.
این زمزمه‌های پنهانی که هر روز از گوشه و کنار بیشتر شنیده می‌شود احتمالا تا چند وقت دیگر عمومی‌تر بیان شده و سمت و سوی شدیدتری پیدا کند. بی‌تفاوتی به خواست‌ها و انتظارات بنفش پوشان حامی روحانی فاصله‌یی ایجاد می‌کند که در ادامه راه، تبعات ناگواری برای دولت تدبیر و امید خواهد داشت.»
چالش میان دولت روحانی و افراطیون در آینده با توجه به رویکرد دولت جدید و در مقابل عدم تحقق خواسته‌های سیاسی افراطیون وارد فار جدید خواهد شد و از جنبه غیر رسمی و صحبت‌های خودمانی خارج می‌شود و جنبه رسانه‌ای و عمومی پیدا می‌کند که در نهایت ممکن است به ماه عسل میان دولت و افراطیون خاتمه بخشد و شعار «عبور از روحانی» را به ترجیع بند سخنان افراطیون تبدیل سازد.
منبع: شفاف
ارسال نظرات