به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، یکی از شب‌های هفتگانه که احیای آن و عبادت و راز و نیاز دز آن فضیلت بسیار دارد شب عاشوراست. رسول گرامی اسلام می‌فرمودند: ««مَنْ أحْیَا لَیْلَة عَاشُورا فَکأَنَّمَا عَبَدَاللهَ عِبَادَةَ جَمیعِ المْلائِکَةِ وَاَجرُ العامِلِ فِیهَا کَأجرِ سَبْعینَ سَنة» کسی که شب عاشورا را احیا بدارد، مثل آن است که عبادت تمامی فرشتگان را انجام داده است و پاداش شب‌زنده‌داری در این شب مثل پاداش هفتاد سال عبادت است.»(1)
از جمله صفات سیدالشهداعلیه‌السلام عشق به نماز و تلاوت قرآن بود. غروب تاسوعا زمانی که لشکر دوزخی عمر سعد قصد حمله و تمام کردن کار جنگ را داشتند، اباعبدالله الحسین‌علیه‌السلام از برادر بزرگوارشان حضرت ابوالفضل‌علیه‌السلام خواستند نزد لشکریان عمر سعد برود و آن شب را مهلت بگیرد تا به عبادت خداوند مشغول و سرگرم باشند در همین باره فرمودند:
«فهو یعلم انّی قد کنتُ احبّ الصلاة له و تلاوة کتابه و کثرة الدعاء و الاستغفار؛ چه آن که خداوند، خود می‌داند که من همواره دوست داشته و دارم که نماز بخوانم و تلاوت کتاب خدا و دعا و استغفار فراوان کنم.» (2)
حسین‌علیه‌السلام و یارانش شب عاشورا را به صبح رساندند درحالی‌که زمزمه مناجات و تضرع آنان شنیده می‌شد؛ عده‌ای در حال رکوع، جمعی در حال سجود و دسته‌ای ایستاده به مناجات مشغول بودند.
شایسته است ما نیز به پیروی از سیره اباعبدالله الحسین‌علیه‌السلام ساعاتی از امشب را با حضور قلب و توجه به قرائت قرآن و مناجات و زیارت آن امام غریب سپری کنیم. چنان که در جلد سوم اقبال می‌خوانیم: «کسی که در شب عاشورا بیدار بماند و شب‌زنده‌داری کند و زیارت امام حسین‌علیه‌السلام را بخواند تا صبح فرا رسد، خداوند او را در قیامت، درحالی که آمیخته به خون ان امام است، در زمره شهدا محشور می کند.»
پی نوشت ها:
1- شیخ طوسی/ مستدرک الو سائل / جلد دهم
2- ارشاد، ج 2، ص 91; العوالم، ص 243; معالم المدرستین، ج 3، ص 89; تاریخ الملوک و الامم، ج 4، ص 316.
3- لهوف سید بن طاووس، ص 121
منبع: پایگاه سبک زندگی اسلامی
ارسال نظرات