به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، ما ایرانیها اصولا گل کوچک بازی هستیم. این چیزی است که از کودکی در خون همه ما بوده است. الان هم اگر میبینیم در فوتبال ساحلی و فوتسال موفق هستیم به خاطر همین استعدادهای ذاتی است. با این حال استعداد همه چیز نیست و صرفا داشتن توانایی فردی تا حدی میتواند در ورزشهای گروهی تیم را به موفقیت برساند.
تیم ملی فوتبال ساحلی کار کرد کارستان. با اینکه فوتبال در خون ساحلی بازان ایران است اما آنها با هدایت اوکتاویو پرتغالی با اقتدار حذف خود در رقابتهای جام جهانی را به رخ کشیدند و ثابت کردند خواستن توانستن است. آنها اردو نداشتند، امکانات نداشتند، بازی دوستانه نداشتند، حقوق نداشتند، پاداش نداشتند اما با دست خالی رفتند و با جام برگشتند. رقابتهای بین قارهای کم تورنمنتی نبود. رقابتی بزرگ با تیمهای بزرگ اما شیرمردان ایرانی باز هم گل کاشتند.
ساحلی بازان در این رقابتها همه دیدارهای خود را با پیروزی پشت سر گذاشتند. از روسیه به عنوان قهرمان جهان گرفته تا برزیل که تیم اول رنکینگ است، همه مقهور قدرت شاگرداناوکتاویو شدند. با اینکه درست چند ساعت قبل از فینال کفاشیان به عنوان رییس فدراسیون صراحتا اعلام کرد خبری از پاداش نخواهد بود اما بازیکنان با انگیزه وارد زمین شدند و توانستند برای بار دوم در مسابقات روسیه را شکست دهند و به دنیا ثابت کنند غیرت ایرانی سیب زمینی نیست!
فوتبال ساحلی حالا اوج گرفته اما پشت این موفقیتها، دورنمای خوبی وجود ندارد. غیرت و تعصب تا جایی جواب میدهد و وقتی با این همه افتخار هیچ حمایتی انجام نمیشود و برای دلخوشی حتی وعدهای هم نمیدهند بالاخره صبر ساحلی بازان جایی لبریز میشود. پس تا دیر نشده باید کاری برای این جوانان کم نام و بیادعا کرد. البته که در آستانه جام جهانی 2014 برزیل اولیویت فدراسیون باید تیم ملی فوتبال بزرگسالان باشد اما بد نیست هر چند وقت یکبار گوشه چشمی هم به فوتبال ساحلی داشته باشیم که مبادا مثل فوتسال روز به روز رو به افول میرود.
منبع: ایپنا