خردسالان دیروز و بچه های امروز
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، خاطرات کودکی پدر و مادرهای ما آکنده از حیاط‌های شلوغ، عیدهای با صفا، رفت و آمدهای زیاد، بازی‌های پرجمعیت و خاله، دایی، عمه و عموهایی است که هرکدام سرمایهٔ معنوی و پشتوانهٔ عاطفی آن‌ها بوده‌اند. ما هم از این لحاظ دوران کودکی خوبی داشتیم هرچند نسبت به زمان پدر و مادر‌هایمان جمعیت کمتر بود. اما زمانه به کلی تغییر کرده است.
بازی‌های رایانه‌ای و فردی جای شلوغ بازی‌های کودکانه را گرفته تا جایی که گویی «تنهایی» سرنوشت بسیاری از کودکان امروز است. تک فرزندی رسم بسیاری از خانواده‌ها شده است و دیگر کسی حوصله فرزندآوری و صرف زمان و هزینه جهت تربیت فرزندان زیاد را ندارد.
افزایش سن ازدواج، تمایل زوجهای جوان به فزرند کمتر، اشتغال زنان، مشکلات اقتصادی، اجتماعی، تداوم سیاست کنترل جمعیت و شعار معروف نهادینه شده در سال‌های قبل که دو بچه کافیست و... از جمله دیگر دلایلی است که‌خانواده‌ها ترجیج می‌دهند تعداد فرزندکمتری داشته باشند. افراط در این امر تا بدان جاست که کار‌شناسان پیش‌بینی می‌کنند با ادامه این روند نسل خاله، عمو، دایی و عمه تا 50 سال دیگر منقرض شود!
اکنون معدود خانواده‌هایی هستند که بیش از یک فرزند دارند مسئله‌ای که سبب نگرانی بسیاری از کار‌شناسان حوزه خانواده شده و آن را ارمغان زندگی مدرن و ماشینی می‌دانند. مسلماً این مسأله علاوه بر ایجاد مشکلات جمعیتی در کشور سبب بروز بحران‌هایی درون خانواده نیز می‌شود. به عنوان مثال درون گرایی، ناتوانی در حل مسائل، حساسیت بالا و انزوا در کمین تک فرزندهاست. این در حالی است که اکثر مادران و پدران دیر تشکیل خانواده داده‌اند و اکنون در خوش بینانه‌ترین حالت حداکثر حوصله یک فرزند را دارند آن هم فرزندی که تفاوت سنی‌اش با والدین بسیار بالاست!
یکی از کارکردهای اساسی هر خانواده، کارکرد زیستی و تولیدمثل است. گرچه مفهوم خانواده حتی بدون تولد فرزند نیز شکل می‌گیرد، لیکن اندیشهٔ به‌دنیا آمدن فرزند همواره یکی از دغدغه‌های اصلی اکثر زوجین به شمار می‌رود. با نگاهی گذرا به نقش زوجین دربارهٔ فلسفهٔ فرزندآوری در می‌یابیم که درگذشته بعضی از خانواده‌ها بدون اندیشه و برنامه‌ریزی قبلی تعداد زیادی فرزند به دنیا می‌آوردند، اما الان شرایط به گونه‌ای است که برخی از زوجین کارکرد زیستی خانواده را به کلی منتفی می‌دانند.
اگر بپذیریم که هیچ عنصری به اندازهٔ نیروی انسانی جوان، کارآمد و مسؤولیت‌پذیر نمی‌تواند زمینه‌ساز توسعهٔ انسانی به شمار برود، جایگاه کارکرد زیستی خانواده نقش دیگری به خود می‌گیرد. به بیان دیگر حرکت خانواده و اجتماع در کمال صحیح تربیت فرزند نه‌تن‌ها سبب بالندگی بیشتر خانواده خواهد شد بلکه به‌صورت غیرمستقیم شرایط و چهارچوب لازم را برای یک جامعهٔ توسعه‌یافته فراهم می‌کند. از سوی دیگر به نظر می‌رسد تولد و افزایش فرزندان در بالارفتن حس مسؤولیت‌پذیری والدین و انسجام بیشتر خانواده اثرگذار است.
سخن پایانی اینکه افزایش جمعیت پیر در کشور کاملاً جدی است و بنا بر آمار‌ها ایران در حال حاضر نیز جز ده کشوری است که به سرعت به سمت کهن سالی در پیش می‌رود و در جایگاه ششمین کشور جهان قرار دارد که افراد آن به سن پیری می‌رسند. بنابراین تشویق به ازدیاد جمعیت پس از سنجش شرایط و بسترسازی‌های لازم، و اهتمام مردم و مسؤولان در تربیت صحیح نسل جدید نه‌تن‌ها می‌تواند به انسجام بیشتر خانواده منجر شود بلکه شتاب روند توسعهٔ جامعه را نیز تضمین خواهد کرد. البته بنا به فرمایش رهبری باید این امر به صورت معقول و معتدل انجام پذیرد.
منبع: فرهنگ نیوز
ارسال نظرات