به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ واکنش های عصبی جریان فتنه به حماسه 9 دی را که بهتر از هر جای دیگر خود را در نطق عوامانه علی مطهری در مجلس نشان داد، باید به حساب ناامیدی آنها از فضای سیاسی و اجتماعی کشور گذاشت.
جریان فتنه در همان ساعت اول، رای به حسن روحانی در 24 خرداد را رای به خود تحلیل کرد. انتظار این جریان این بود که دولت حسن روحانی با خوشحالی و افتخار، نقش خدمتکاری این جریان را بپذیرد و آبرو و امکاناتی اگر دارد همه را به سرعت صرف تولید مشروعیت سیاسی و آزادی عمل سیاسی و اجتماعی برای این جریان بکند.
جریان فتنه توقع داشت احزاب غیرقانونی آن یکشبه مجوز فعالیت بگیرند، کادرهای مجرم آن اگر وزیر و وکیل نمی شوند لااقل از محبس رها شوند و به عنوان قهرمانان ملی از آنها تجلیل شود، سران فتنه از حصر به در آیند و به اقطاب سیاسی کشور بدل شوند و از این به بعد هم دولت بپذیرد که ماهیتی عاریه ای دارد و باید هر چه سریع تر راه را برای بازگشت این جریان در انتخابات آینده مهیا کرده و خود از صحنه کنار بکشد.
آزاردهنده ترین اتفاقی که برای این جریان رخ داده، این است که می بینند حسن روحانی آن کسی نیست که انتظار داشتند یا تصور می کردند و کادرهای دولت او هم قصد ندارند خود را به قربانگاه فتنه ببرند. مهم تر از این، خشم توام با ترس این جریان از این است که هیچ خیزشی از جانب جامعه برای گرایش به سمت آنها یا سازمان دادن خود در قالب تشکل های مدنی که این روزها این گوشه و آن گوشه از سوی اصلاح طلبان علم شده، دیده نمی شود. برخلاف انتظار این جریان، مردم حادثه 24 خرداد را از منظری اساسا اقتصادی- اجتماعی تحلیل کرده اند و برای آنها اساسا مهم نیست که میرحسین موسوی با دروغ های شاخداری که در سال 88 سرهم کرد اکنون کجاست و بر او چه می رود.
بی اعتنایی سیاسی دولت و بی اعتنایی اجتماعی مردم، به معنای هیچ و پوچ بودن سرمایه سیاسی و اجتماعی ای است که جریان فتنه در سال های گذشته همواره ادعا می کرد از آن بهره مند است و فقط به دلیل سرکوب نظام اجازه بروز و ظهور نمی یابد. اینکه می بینیم امروز این جریان تا سر حد مرگ عصبانی است و بیش از آنکه سخن به ادب بگوید فحش و ناسزا سر هم می کند، محصول از پرده برون افتادن این بی اعتباری عظیم است که تاکنون به این شکل مجال آن فراهم نشده بود. حالا خوشمزه این است که فردی مانند علی مطهری که اگر نبود انتسابش به خاندان شریف و محترم استاد شهید، ارزش و اعتباری برای مطرح کردن خود در جامعه سیاسی و رسانه ای کشور نداشت، در حالی که فتنه گران حرفه ای در حال توبه اند، تازه تصمیم گرفته به یک عضو جریان فتنه تبدیل شود! آنچه مطهری در نطق روز 8 دی خود در مجلس گفت، چیزی بیش از ادعاهای سازمان منافقین درباره جمهوری اسلامی در این سال ها نداشت.
مطهری گفت فضا علیه جریان فتنه یکطرفه است و آنها اجازه دفاع از خود را ندارند. لابد آقای مطهری حین گفتن این جملات از خود بیخود بوده و توجه نداشته که پشت تریبون مجلس نظام جمهوری اسلامی ایستاده و در حال دفاع از خائن ترین خائنانی است که پس از انقلاب اساسا نام و نشانی از آنها می توان یافت. برای اینکه معلوم شود این جریان و سران آن اجازه طرح مواضع خود را داشته اند یا نه، آقای مطهری را به حدود 20 بیانیه ای ارجاع می دهم که میرحسین موسوی در فاصله 22 خرداد 88 تا 25 بهمن 89 (حدود دو سال) منتشر کرد و در آنها –که جملگی به قلم اردشیر امیرارجمند عضو جریان نفاق نوشته شده بود - از اهانت به 24 میلیونی که به او رای نداده اند می توان یافت تا خداجو خواندن متجاسران به حضرت اباعبدالله در روز عاشورا. شاید موسوی و کروبی از 25 بهمن به این سو سخن نگفته باشند ولی بوق های استعماری انگلیس و اسرائیل و آمریکا به نمایندگی از آنها – و به کمک امثال مطهری - در دروغ سازی و پرونده بافی علیه نظام مظلوم جمهوری اسلامی چیزی کم نگذاشته اند. تازه!اکنون که محاکمه ای انجام نشده؛ روزی که شرایط مهیا شود و محاکمه ای صورت گیرد – که حتما آن روز خواهد رسید - به اندازه کافی فرصت حرف زدن به آن 2 خائن هم داده خواهد شد.
آقای مطهری از غیرشرعی بودن حصر هم سخن گفته است. جالب است در حالی که عمده مراجع معظم تقلید در روز 9 دی سخن گفته و آن را گرامی داشتند، آقای مطهری خود را در جایگاه مفتیان نشانده، درباره شرعی و غیرشرعی حصر بودن نظر می دهد. من می خواهم بپرسم آیا کسی که به گفته برخی رسانه ها خود در مظان ارتباط با گماشتگان خارجی است، در موقعیتی است که درباره شرعی و غیرشرعی بودن رفتار نظام داوری کند؟جالب تر از همه، حمله علی مطهری به قوه قضائیه و رئیس شجاع آن است که چند ماهی است فتنه گران، او و سیستم تحت امرش را مهم ترین حریف خودمی دانند.
در ماه های گذشته و در حالی که کسانی می خواستند و به صراحت هم می گفتند باید بساط سخن گفتن درباره جنایات جریان فتنه را برچید، آیت الله آملی لاریجانی با احساس مسؤولیتی تاریخی پشت سر رهبر معظم انقلاب به یکی از طلایه داران اصلی مقابله با این جریان بدل شد و از جنبه های مختلف نقدهایی به این جریان وارد کرد که ثابت می کرد از دید نظام ذره ای از حساسیت نسبت به جریان فتنه کاسته نشده است. اکنون می بینیم دستگاه قضایی به سیبل حملات طرف خارجی، فتنه، ضدانقلاب و حتی بخش هایی از دولت که تمایلاتی به فتنه دارند، بدل شده است. عمق این حملات اتفاقا نشان دهنده آن است که مسیر اصلی این قوه کاملا صحیح و اقدامات آن بجا و موثر است. قوه قضائیه هم آنگونه که از ادبیات رئیس آن می توان فهمید عمل به وظیفه و تکلیف را اصلی ترین ماموریت خود می داند و به همه این فضاسازی ها بی اعتناست. همین بی اعتنایی و منفعل نشدن در مقابل دشمن و نیفتادن در بازی آن است که این همه فتنه گران را برآشفته و باعث شده رئیس قوه قضائیه را حریف نخست خود در صحنه سیاسی کشور بدانند. مسلما برخورد موثر و پیگیر با جریان فتنه و هشدار درباره برخورد با هر نوع طراحی برای فتنه گری جدید جزو نقاط درخشان کارنامه دستگاه قضایی و رئیس عالم و شجاع آن است. موثرترین پاسخ به ناسزاگویی های جریان فتنه هم این است که این مسیر تقویت و گام هایی به همان استواری گذشته برای برخورد با کسانی برداشته شود که اکنون پنهان نمی کنند در پی علم کردن فتنه ای جدیدند. آقای مطهری هم بهتر است به جای معرکه گرفتن، خود را برای پاسخگویی به اتهاماتی که تا قبل از این گماشتگان رجوی به نظام جمهوری اسلامی می زدند و حالا کسی مثل او سخنگوی آنها شده، آماده کند.
منبع: وطن امروز
ارسال نظرات