به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، پنجمین شماره دوهفتهنامه خبری - تحلیلی «سام» با گفتگوها و یادداشتهای متنوعی از اهالی فرهنگ و ادب منتشر و امکان خرید اینترنتی این نشریه نیز مهیا شد.
در این شماره پرونده ویژهای برای کودکان و مطالعه و با عنوان «ز گهواره تا 12 سالگی چی بخوانیم؟» منتشر شده است که گزارشی است درباره اینکه والدین باید چگونه و با چه کتابهایی فرزندان خود را به مطالعه و کتابخوانی علاقمند سازند.
همچنین در این شماره گفتگویی مفصل با ابولفضل زرویی نصرآباد که هشت ماه است بر اثر بیماری قلبی خانه نشین شده و با هیچ رسانهای گفتگو نکرده، انجام شده که به بهانه انتشار قریب الوقوع کتاب جدید او با نام «خاطرات استاد سر پروفسور حسنعلی خان مستوفی»، با او از طنز نویسی و ممیزی و فیلترینگ صحبت شده است.
در شماره پنجم «سام» که با قیمت هزار تومان در کتابفروشیهای معتبر تهران توزیع شده، همچنین گفتگویی با خشایار اعتمادی و علیرضا داودنژاد در خصوص عادات مطالعاتی و کتابهای مورد علاقهشان انجام شده. همچنین گفتگو با اورهان پاموک به بهانه انتشار «کتاب سیاه» در ایران و گفتگویی با رییس سابق کتابخانه عامه کابل افغانستان درمورد حال و روز این روزهای فرهنگ در این کشور همسایه شرح داده شده.
یادداشت ها و گفتارهایی از دکتر شهیندخت خوارزمی، علی آقا غفار، پژمان بازغی، سعید بیابانکی، رضا رویگری و...در این شماره سام به چشم می خورد. در شماره جدید علاوه بر ارائه لیست پیشنهادی کتاب و لیست پرفروش های پاییز، برخی از بهترین کتاب های مورد نیاز برای مطالعه کودکان نیز معرفی شده است.
در بخشی از گفتگوی «سام» با زروئی نصرآباد میخوانیم:
خوشبینانه ترین شکل نظام مطبوعاتی و رسانهای این است که به میزان تمام سلیقهها و گرایشهای فکری و سیاسی، نشریه و رسانه وجود داشته باشد تا نویسندگان (طنزپرداز یا غیر طنزپرداز) به فراخور نوع جهت گیری نوشتههایشان، جایی برای درج و نشر این آثار داشته باشند.
یعنی طنز پرداز بتواند در یک نشریه انتقاداتش را از یک جناح مطرح کند و در نشریهای دیگر، انتقاداتش را از جناحی دیگر. هیچ جناح و جبهه و گرایش سیاسی معصوم نیست. طنزپرداز منصف نمیتواند به هر قیمت از تمام سیاستها و جهت گیری های یک جناح دفاع کند. اساسا کسی که در هر شرایطی حق را را به یک جناح سیاسی میدهد و جناح متبوع و مطبوعش را بری از خطا و اشتباه میداند، نمیتواند طنزپرداز باشد.
هر اندازه مجال عرضه و ارائه تولیدات فرهنگی و هنری را از طریق رسانههای رسمی و معمول، تنگ و مسدود کنیم، به همان اندازه یا خیلی بیشتر، راه را برای رسانههای جدید و غیر رسمی باز میکنیم. خواننده بیمجوز، اثرش را زیرزمینی تولید و در اینترنت منتشر میکند. نویسندگان مطبوعات تعطیل شده به شبکههای اجتماعی و وبلاگ نویسی روی میآورند. کتابهای بیمجوز به صورت کپی (اصطلاحا ریسوگراف و افست) یا با فرمت های دیجیتالی نشر و عرضه می شوند. خوب یا بد، سانسور و ایجاد محدودیت در عصر اطلاعات، بی معنی و فاقد کارآیی است.
سیاستگذاران فرهنگی کشور که تجربه ممنوعیت و آزادسازی استفاده از دستگاههای پخش ویدئو را در کارنامه دارند، به جای ممنوعیت ماهواره، سانسور کتاب، تعطیلی نشریات و فیلترینگ سایتها، که مقدمه معاند سازی و گسترش مصادیق جرم است، میبایست به فکر آشتی با تولید کنندگان فکر و آثار فرهنگی و هنری باشند.
همچنین در بخشی از گفتگوی «سام» با رییس سابق کتابخانه عامه کابل می خوانیم:
متأسفانه وضعیت چاپ و نشر کتاب حال و روز خوشی ندارد. چاپ کتاب هنوز هم به شیوة ناشیانة کشور پاکستان صورت میگیرد. امروز کامپیوتر تایپ را برای همه آسان کرده و بعضیها چیزهایی را مینویسند و بعد تایپ میکنند و به پاکستان میبرند و به چاپ میرسانند. بدون اینکه فکر کنند آیا این کتاب برای جامعه مفید است یا مضر. بعد همین کتابها را در بازار عرضه میکنند.
وزارت اطلاعات و فرهنگ هم براساس آزادی بیان و بازار آزاد از کسی بازخواست نمیکند. این در حالی است که در رژیمهای گذشته هر نویسنده از ریاست نشر وزارت فرهنگ استیذان چاپ را میگرفتند و کتابها پیش از چاپ بررسی و خوانده میشد. متأسفانه حالا این گونه نیست. چند روز قبل دیوان شعری را دیدم که تازه چاپ شده بود. این دیوان شعر اهانت به تمام ادبیات ما بود.
در دورههای گذشته هیچوقت چنین فضایی در افغانستان نبود که چیزهای مبتذل و ضد ارزشی چاپ شود. کتابها به دقت انتخاب میشد و برای چاپ آماده میشد. امروز دورة انحطاط فرهنگی ماست. هر که پول دارد نقش برازنده هم دارد. جالب این است که این کتابها مخاطب ندارد ولی آنها به مردم مجانی میدهند تا کمی صاحب نام شوند.
امکان خرید اینترنتی «سام» از طریق سایت دکه 24 به نشانی https://dake24.com/Issue/Publication/cf3ef571-c47a-e311-959f-00221962cf00 نیز برای علاقمندان سایر شهرها، هموطنان خارج کشور و فارسی زبانان جهان ایجاد شده است.