به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، عراقیها رسم داشتند که هر وقت میخواستند عدهای را به اردوگاهی منتقل کنند، جلوی در اردوگاه، حدود 40 تا 50 سرباز رو به روی هم قرار میدادند و یک راهرو درست میکردند.
اسرا مجبور بودند که از این راهرو عبور کنند و سربازان نیز که از قبل با در دست داشتن باتوم، کابل، نبشی، چوب، طنابهای ضخیم، تسمه و... آماده بودند، شروع میکردند به زدن اسرا. خلاصه هرکس به پایان راهرو میرسید؛ دست کم 20-30 ضربه – از انواع مختلف! – به سر و صورتش میخورد و گاهی همین ضربهها، چشم بچهها را از حدقه بیرون میآورد.
بچهها در چنین مواقعی از آیات الهی و ادعیه کمک میگرفتند و با یاد خداوند، قدم در تونل میگذاشتند. (معمولاً بچهها به این راهرو، «تونل وحشت» یا «دیوار مرگ» میگفتند.)