درآمد ۱۰۰۰ میلیاردی یک کارمند دولتی چگونه بوجود آمد؟

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، چند هفته است ثروت میلیاردی یکی از اعضای دولت باعث شده، افکار عمومی با خود این پرسش را مطرح کند که فردی که پیش و بعد از انقلاب تنها کارمند دولت بوده و به عنوان وزیر و معاون وزیر فعالیت می کرده است، چگونه به چنین ثروتی دست یافته است؟

به گزارش جهان، این فرد که دارای مدرک لیسانس غیر مرتبط با حوزه فعالیتش است حتی در دوره‌ای، معلم بود و مبحث موتور و مکانیک را در دبیرستان تدریس می‌کرد. سال‌های جوانی‌اش را در کارخانه‌ای مدیر فنی بود و تا اواخر سال 1356 همین کار را ادامه داد. پس از انقلاب، به همراه جمعی 70 نفره همراه شهید محمدجواد تندگویان، تیمی به نام «بازرسی ویژه» را در وزارت کار ایجاد کرد. این تیم تلاش می‌کرد که مسائل کارگری اوایل انقلاب را به صورت کدخدامنشی حل کند.

سپس به عنوان عضو هیئت مدیره ایران خودرو منصوب شد. وی پس از استعفای دولت موقت به مدت 10 ماه به عنوان وزیر کار فعالیت نمود و در دولت شهید رجایی به عنوان وزیر صنایع شروع به کار کرد. تصدی در پست وزارت صنایع تا سال 1376 ادامه داشت و او در دولت اصلاحات به عنوان معاون وزیر نفت در امور پتروشیمی منصوب شد. وی معاونت وزارت نفت در امور پخش و پالایش و مدیریت عامل شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران را در کابینه اول احمدی نژاد به عهده داشت و در سال 87 از این سمت کنار گذاشته شد.

با نگاهی به زندگی کاری این فرد می توان دریافت وی از ابتدا کارمند دولت بوده و با این که در سمت های مختلفی از جمله وزیر و معاون وزیر مشغول به فعالیت بوده است، اما چگونگی به دست آوردن چنین ثروتی که برخی منابع آن را 1000 میلیارد تومان تخمین زده اند، جای سوال دارد.

با یک حساب ساده مشخص می شود که این فرد اگر از روز تولد خود روزانه 40میلیون تومان درآمد داشت می توانست در حال حاضر به چنین ثروتی دست پیدا کند. میزان ثروت این عضو کابینه دولت تدبیر و امید جای پرسش نیست؛ بلکه سوال این است که وقتی فردی در 34 سال گذشته دایم به عنوان یک کارمند دولت کار می کرده است، چگونه به چنین ثروت افسانه ای دست یافته است؟

ثروتمند بودن به نوبه خود هیچ اشکالی ندارد. اما چگونگی کسب این ثروت و خرج آن می تواند در حکومت اسلامی یکی از اصلی ترین مباحثی باشد که باید بر روی آن بحث و نظر صورت بگیرد. در حکومت اسلامی هیچ کس فراتر از قانون نیست و اتفاقا هر که مسئولیت بیشتری دارد، باید بیشتر از همه پاسخگو باشد و بیشتر از همه باید بر او نظارت کرد.

حضرت امام خمینی (ره)، در بیانات خود بارها در خصوص بروز خوی کاخ‌ نشینی و اشرافی ‌گری در مسئولان هشدار داده و تاکید می‌ کردند که در این صورت باید فاتحه نظام و کشور را خواند؛ رهبر معظم انقلاب نیز بارها تذکر داده ‌اند ایستادگی در برابر استکبار جهانی تنها در صورتی است که مسئولان اسیر اشرافی گری و دنیا ‌گرایی نشوند.

با نگاهی به سیره ائمه معصومین‌‌علیهم‍السلام می توان چند نکته را دریافت. اولین موضوعی که می بایست بدان توجه ویژه شود آن است که سطح زندگی مسئولین باید با توجه به محروم ترین اقشار ضعیف تعیین شود. با خواندن نامه 45 نهج البلاغه می توان دریافت که چنین زندگی به چه دلیل برای کارگزاران حکومت اسلامی لازم می باشد. از دیگر سو، مسئولان حکومت اسلامی در هیچ شرایطی حق دنیا طلبی و اشتغال و سرگرمی به زخارف دنیوی را ندارد. می بایست این سوال را مطرح کرد که سرمایه 1000 میلیارد تومانی آیا جز زخارف دنیوی می باشد یا خیر؟

این ها مطالبی است که در حکومت جمهوری اسلامی ایران به عنوان راه صحیح شناخته شده و امام خمینی (ره) نیز بدان توجه داده اند که در پایان به چند جمله از ایشان اشاره می کنیم: مصیبت هایی که ملت ها می کشند از این است که متصدیان امورشان از قشر مرفه و از اشراف و اعیان جامعه، در پی این هستند که ثروتشان را زیاد کنند( صحیفه امام، ج16، ص443).

بنیانگذار انقلاب اسلامی در فراز دیگری از سخنان خود خطاب به دولتمردان و روحانیان صاحب منصب کشور می فرماید: «اگر روزی از نظر زندگی از مردم عادی بالاتر رفتید، بدانید که دیر یا زود مطرود می شوید»( صحیفه امام، ج17، ص453).

«شما گمان نکنید اگر با چندین اتومبیل بیرون بیایید وجهه تان نزد مردم بزرگ می شود. آن چیزی که مردم به آن توجه دارند و موافق مذاق عامه است این است که زندگی شما ساده باشد؛ همان گونه که سران اسلام و پیغمبر اسلام (ص) و امیرالمومنین‌علی‌علیه‌السلام و ائمه ما، زندگی‌شان ساده و عادی بود؛ بلکه پایین تر از عادی»( صحیفه امام، ج19، ص318)