به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، اما حرف‌های اصلی، از نقد فیلم‌ها تا تحلیل جبهه خودی و وضعیت انگیزشی، عملیاتی و راهبردیمان را به فرصت دیگری موکول کردم و از روز اول به چند حاشیه ساده اکتفا نمودم که مرا آزرد.
چه کسانی آمده بودند؟
- چیزهای جدیدی دیدم، نه اینکه در شهر نبود بلکه با این حجم و چگالی منحصر به فرد بود مردانی با خاص‌ترین آرایش‌ها و تیپ‌ها. موهایی بیگودی پیچیده شده، عینک‌های کائوچویی سیاه کلفت متعلق به حداقل دو نسل پیش، مردانی با دستمال گردن‌های بنفش و موهای طلایی، سبیل‌هایی که از امتداد دو طرف لب تا بلندای زیادی به پایین آمده بود. کلاه‌هایی که در فیلمهای تاریخی بر سر عوامل می‌دانی و چوب به دست کودتای 28 مرداد می‌دیدیم و البته کارکرد‌های دیگر از لوازم آرایشی و بهداشتی. از توصیف چیزهایی که در خواهران ندیدم طبیعتا معذورم! اما اجمالا آنکه معرفت جدیدی از چادری بودن یافتم که تا به حال در هیچ یک از مصادیق چادر که در ذهن متصور است به فکرم خطور نکرده بود. کفش‌های بسیار بلندی هم بعضا دیده می‌شد که حتی می‌توانست به تنهایی کارکرد شلوار را به عهده بگیرد. و البته دماغ‌هایی که همه تیز بود.
نمازخانه متفاوت کاخ
- بعد از فیلم بهرام توکلی صدای اذان آمد. به یاد سال گذشته و ازدحام نمازخانه کاخ، برای یافتن جایی مناسب توفیق اجباری نماز اول وقت پیدا کردم. اما بر خلاف پارسال که نمازخانه حداقل دو- سه مرتبه پر و خالی می‌شد فضای موسعی حتی برای تعقیبات و استراحت یافتم. نکته جالب دیگر روحانیون حاضر در نمازخانه کاخ بودند. از تعارفات ایشان به یکدیگر متوجه شدم به غیر از یکی نماز همه ایشان شکسته است یعنی همه ایشان متعلق به دیار دیگری بودند، مسافر و غریب!
رفقا و بچه‌های ارزشی سال قبل کجا بودند؟
-داد بچه‌های متدین از رضا داد بلند بود. افراد متعددی را می‌شناسم که امسال به دلیل ریش داشتن، انتساب به جریانات ریش دار، ارتباط با ریش دار‌ها و یا شبهه تقیه نسبت به ریش دار بودن از بسته غذاهای درویش و قهوه‌های پذیرایی جشنواره محروم شده بودند! انصافا جریانات آزادی خواه طرفدار فضای باز فرهنگی ـ اجتماعی، جریان زنده باد مخالف من عالی عمل کرده بود. نگران نیروهای انقلابی بودند که نکند با حضور در برج میلاد از شدت بلندی آن زمین بخورند! راستی شنیدم عوامل آقای داد و خودش رسما به برخی گفته بودند چون حزب اللهی هستید از جشنواره محرومید. این همه دلبستگی و محبت نسبت به فرزندان انقلاب البته در سالروز ورود امام روح الله به ایران اسلامی از عجایب جشنواره فجر انقلاب اسلامی است.
-راستی دو فیلم نسبتا بی‌خود هم دیدم. اول «گنجشگک اشی مشی» که بر خلاف اسمش نه برای کودکان بود و نه درباره کودکان و بعد فیلم نسبتا نهیلیستی «بیگانه» ساخته بهرام توکلی
حاشیه‌ای بر حاشیه!
- مجموع متن و فرا متن (text و context) جشنواره حالم را آنقدر بد کرد که حتی به قلمم نیز سرایت کرد. سهل الوصول‌ترین پیشنهاد برای رفع مشکلات جشنواره فجر را می‌توان تغییر زمان به تاریخی غیر منسوب به انقلاب و یا مکان آن به خارج از کشور دانست!
منبع: جهان
تعداد نظرات: ۴
ارسال نظرات
.
.
.
.
منتظريم ها...