به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ سید مجید بنی فاطمه، از مداحان مشهور کشور در یادداشتی نسبت به فیلم «رستاخیز» ساخته احمدرضا درویش که درباره عاشوراست واکنش نشان داد. این یادداشت به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
یارب الحسینعلیهالسلام، بحق الحسینعلیهالسلام، اشف صدر الحسینعلیهالسلام، به ظهور الحجه‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف یا رب الحجه‌عجل‌الله، بحق الحجه‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، اشف صدر الحجه‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، به ظهور الحجه‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف
گاهی سکوت جایز نیست... به همین دلیل برخود لازم دیدم در واکنش به ساخت و اکران فیلم «رستاخیز» در جشنواره 32 فجر نکاتی را یادآور شوم.
اگرچه پیش از این سابقه خوبی از آقای احمدرضا درویش در سینمای دفاع مقدس کشورمان در ذهن داریم و او را با فیلم های خوبش در این حوزه می شناسیم اما ماجرای کربلا و واقعه عاشورا جای تعارف و رودرواسی نیست. به همین دلیل بعد از اکران و تحسین ِ تاسف انگیز فیلم «رستاخیز» در جشنواره فجر تصمیم گرفتم چند خطی بدون تعارف در مورد این فیلم ِ پُر اشکال بنویسم.
پرداختن به مسائل دینی و اعتقادی از طریق هنر کار حساس و پیچیده ای است. این پیچیدگی و حساسیت وقتی دو چندان می شود که یک اثر هنری به سراغ واقعه انسان ساز و فراموش نشدنی عاشورا می رود. در مورد حساسیت این موضوع همین بس که همه علمای بزرگ ما تا به امروز هر روایتی را که می خواهند نقل کنند، آن را دقیق و بررسی شده بیان می کنند تا مبادا تحریفی در این مورد صورت بگیرد یا داستان به گونه دیگری روایت شود.
حال سوال این جاست که سازندگان فیلم «رستاخیز» با چه کسانی برای ساخت این فیلم مشورت کرده اند و از چه مشاوران و متخصصان دینی و تاریخی استفاده کرده اند که خروجی این اثر تا این اندازه با اصل تاریخ در تضاد است و در بسیاری از موارد به سمت تحریف واقعه عاشورا رفته است؟ آیا نباید برای هرکاری به سراغ متخصص آن رفت؟ آقای درویش و دوستانشان تا به حال ارباب مقاتل حضرت سیدالشهداعلیه‌السلام را خوانده اند؟ اگر خوانده اند این چه برداشتی است که در «رستاخیز» ارائه داده اند ؟ اگر هم نخوانده اند که کار بسیار اشتباهی کرده اند که بدون مطالعه به سراغ ساخت چنین فیلمی آمده اند...
مثلاً آیا هیچ عقل سلیمی به این موضوع رای می دهد که در آن معرکه و میدان جنگ بساط عشق زمینی یک مرد به یک زن پهن شود که در این فیلم شاهد آن هستیم؟ کجای تاریخ نوشته شده که عشق پسر حضرت حر(ع) به یکی از زنان کاروان سیدالشهداعلیه‌السلام باعث پیوستن او به سپاه حق شده است؟ ( این موضوع نوعی توهین نیز به حضرت حر(ع) می باشد. در جایی که وهب مسیحی که یکی- دو شب از ازدواجش نگذشته، با دیدن امام حسین‌علیه‌السلام دین خود را تغییر می دهد و همراه با همسر و مادرش با حضرت عازم کربلا می شود....) متاسفانه در این فیلم سینمایی آنطور نشان داده شده که بیشتر از آنکه پسر حرعلیه‌السلام جذب عشق اباعبدالله‌علیه‌السلام شود به خاطر عشق زمینی خود به سمت سپاه آل الله‌علیه‌السلام کشیده شده که جای تامل و تاسف دارد!
به نظر می رسد آقای درویش که پیش از این سابقه درخشانی در حوزه سینما، مخصوصاً سینمای دفاع مقدس از خود به یادگار گذاشته بستر خوبی را برای به تصویر کشیدن تخیلات خود انتخاب نکرده است. کربلا و واقعه عاشورا جای نمایش ذهنیات خود نیست. همه چیز این واقعه به صورت دقیق در کتب مربوطه روایت شده است و این موضوع جایی برای اشتباه باقی نمی گذارد. کار ما به کجا رسیده که فیلمسازان ارزشی ما به این سمت و سو کشیده می شوند و چنین آثاری می سازند!
اما این تمام ماجرا نیست و متاسفانه شاهد اتفاقات ناگوار دیگری نیز در این فیلم سینمایی هستیم. یک سوال ساده و البته مهم از آقای درویش دارم. برادر عزیز، آیا در مورد سریال «مختارنامه» و بحث های مرتبط با نشان دادن چهره حضرت ابوفاضل‌علیه‌السلام نظر آیت الله وحید خراسانی و علما، مراجع دیگر و مردم به گوش شما نرسیده است...؟ شما نمی توانید بگویید که ما این بحث ها را نشنیده ایم! ما هم نمی توانیم در مقابل این مسائل سکوت کنیم آقای درویش! چرا طوری برخورد می کنید که گویی پنبه در گوش خود کرده اید؟ بی تفاوتی تا کجا؟ فکر نمی کنید بهتر است این جرات را به خودمان ندهیم که در مورد هر مساله ای کار خودمان را انجام دهیم؟ اینگونه موضوعات مسائلی است که یا نباید به سمت آن رفت یا اگر آن را دستمایه ساخت فیلم قرار دادید باید قواعد آن را به خوبی رعایت کنید... چطور جرات کردید تصویر حضرت عباس‌علیه‌السلام، حضرت علی اکبرعلیه‌السلام و... را در فیلم خود نشان دهید؟ بالاتر از همه این ها چطور این حق را به خود دادید که صدای حضرت زینب‌سلام‌الله‌علیها را شبیه سازی کنید؟ گستاخی تا کجا؟
سینما محملی است برای به تصویر کشیدن دغدغه های اجتماعی، فرهنگی و ارزشی که می تواند باعث رشد و تعالی یک جامعه باشد و سینماگران در این مسیر وظیفه بسیار سنگین و البته خطیری بر دوش دارند و به همین جهت هم هست که کار این عزیزان بسیار ارزشمند و مهم تلقی می شود. بنده نیز با هنرهای نمایشی به خصوص سینما غریبه نیستم و با سختی های آن آشنایم و می دانم که همه بزرگان سینما قابل احترام هستند اما واقعاً جای تعجب است که چطور این فیلم با این همه اشکال تاریخی از سوی هیات داوران جشنواره فجر صاحب سیمرغ بهترین فیلم شده است. در حالی که شنیده هایم حکایت از آن دارد که نه مخاطب عام و نه منتقدین سینما اقبالی به این فیلم نشان نداده اند، اهدای این جایزه به این فیلم پُر اشکال چه توجیه و منطقی دارد؟ تا آنجا که می دانم مبلغ بسیار زیادی هم برای ساخت این فیلم سینمایی هزینه شده است. مبلغی که قرار بوده صرف فیلمی شود که پیام آور ارزش های حادثه کربلا باشد اما در عمل چنین اتفاقی رخ نداده... در روزگاری که بهاییت و وهابیت میلیاردها تومان و دلار برای تخریب اعتقادات شیعه هزینه می کنند، چه تاسف بار است که در کشور شیعه ایران فیلمی ساخته شود که با حقیقت عاشورا و امام حسین‌علیه‌السلام فاصله زیادی دارد.
البته انشالله آقای احمدرضا درویش قصد تحریف تاریخ و لطمه زدن به این واقعه تاریخی را نداشته و زحمت خود را کشیده است اما واقعیت این است که مشاهده چنین فیلمی با این اشکالات تاریخی از کارگردان خوش نامی چون احمدرضا درویش دردناک تر است.
وقتی نمی توانیم اثری در خور ِ شان واقعه عاشورا بسازیم، بیاییم و برای امام حسین‌علیه‌السلام فیلم نسازیم! چه اصراری داریم تصورات مردمی که از کودکی با امام حسین‌علیه‌السلامخو گرفته اند را با تخیلات خود تخریب کنیم؟ اجازه دهیم مردم در خلوت خود، با مطالعه تاریخ و پای منبرها حادثه کربلا را برای خود تصویر کنند و معرفت خود را با مطالعه زندگینامه و کتب خاصی که در مورد ائمه‌علیهم‌السلام به رشته تحریر در آمده بالا ببرند نه با فیلم های شما!
در پایان جا دارد از سازندگان فیلم «شیار 143» که تصویر درستی از رشادت های مادران شهدا ارائه داده اند تشکر و قدردانی نمایم و همچنین به سرکار خانم مریلا زارعی تبریک عرض کنم و از ایشان بابت کار ارزشمندی که در مراسم اختتامیه در مورد تقدیر از مادران شهدا انجام دادند تشکر نمایم.
سید مجید بنی فاطمه
بهمن 92
منبع: فرهنگ نیوز
تعداد نظرات: ۲۸
ارسال نظرات
من خودم فيلمو نديدم ولي برادرم که ديده بود ميگفت اصلا شبيه چيزي که علماي ما بزرگان ما و ذاکران ما برامون گفتند نبوده و من بعضي جاها رو سعي ميکردم نگاه نکنم
خدايا اگه غرض ورزي ميکنن و قابل هدايت نيستن ريششون بزن
نظر بنده اينه که خيلي تفکز ابتدايي هست اينکه يه هنرمند بخواد صرفا وقايع عآشورا رو به تصوير بکشه و تموم. که بگن يه عاشورا بودو يه فيلمم ساختيمو تموم. بريم سر موضوعات آبگوشتي خودمون. بايد روش فکر کرد. از هر لحظه اش موضوع 100 ها فيلم در مياد که پيام عاشورا رو منتقل ميکنه بدون اينکه اين مسائل پيش بياد
خواب...
1-بعضي ازچيزهانسبت به توانايي ديدو ظرفيت ما خيلي بزرگن مثل خدا و اولياي خدا،چون توانايي ما محدود است وعلاوه بر اينکه ما آنها رانديده ايم.فرض کنيد الآن کسي آنها راديده است،اگر براي شما توصيف شود بازهم باآنچه که درواقعيت است بسيارجا دارد.شما ميخواهيد تصوير رفتاري اين شخصيتها را نشان دهيد،معلوم است که(حق مطلب)ادا نميشود.پس نشان ندهيم،نه منظورم اين نيست)وقتي اين شخصيتها در قالب فيلم نشان داده شود شما ديگر تصوير!نامحدود!شخصي که قبلا در ذهن تان بوده محدود به يک نمايش ميشود و آن شخص را با همان تصوير به ياد مي آوريد و ميشناسيد،تازه اگر به درستي نشان داده شود که بسيار احتمالش کم است(به علت روايات متفاوت)
حرف من اينه که کسائي که راجع به اين مسائل دارن نظر ميدن بايد کارشناس مذهبي باشن و با دليل عقلي و نقلي محکم صحبت کنن. نه بگن چطور جرات کردين؟ کي به شما اجازه داد و....
اين آقا از ائمه برا کسب درآمد داره استفاده ميکنه و اگه بهش پول ندن عليه مردم روضه ميخونه.
اونا گفتن نمايش نديد.
آيا مي توني جواب حضرت عباس (ع) رو بدي؟
آيا تصور يك بچه شيعه نسبت به حضرت عباس (ع)عوض نميشه؟
كمي فكر كنيد ثواب داره...
خيلي دردناکه براي ما هايي که تا الان با عشق ائمه بزرگ شديم ديدن اينکه يه عده اي از خودي ها با عقايدمون بازي کنن.
اين همه ي قضيه نيست...اولشه...شک نکنيد که اگه ديده بشه مردم در مقابل اين مسائل کوتاه ميان و ساده ازش رد ميشن دشمناي عقايد ما(منظورم سازندگان اين فيلم نيست,چرا که براي ما واضحه دشمن اول و اخر ما صهيونيست ها هستن) قدم بعديشون رو محکم تر بر ميدارن.