نگاهی به یک خطای فاحش
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، جشنواره سی و دوم فیلم فجر به کار خود پایان داد اما بسیاری از کارشناسان و نویسندگان سینمایی در چند روز گذشته اعتراضات خود را از طرق مختلف نسبت به ارائه جوایز به صورت ناعادلانه و از روی مصلحت‌اندیشی اعلام کردند. جشنواره سی و دوم فیلم فجر با مصلحت‌اندیشی دبیر به‌گونه‌ای سیمرغ‌های خود را تقسیم کرد که دبیر جشنواره رضایت همه گروه‌های شرکت‌کننده در جشنواره را جلب کند اما سوال اینجاست که در دولت تدبیر جایگاه قانون و مقرراتی که دبیر جشنواره آن را در تاریخ 26 مهرماه رسانه‌ای کرد، کجاست؟ گویا دوستان فراموش کردند نگاهی به قوانین و مقررات جشنواره فیلم فجر بیندازند و سیمرغ‌ها را بدون توجه به مقررات تقسیم کردند. در بند 6 در بخش «مقررات عمومی» مقررات و فراخوان سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر که شامل 11 بند است، اینگونه مرقوم شده است: «هیچ جایزه‌ای در بخش رقابتی به طور هم‌ارزش میان دو یا چند اثر تقسیم نمی‌شود.»
با وجود این بند در مقررات عمومی جشنواره سی و دوم فیلم فجر، چگونه است که سیمرغ بلورین «بهترین فیلم» به دو فیلم «آذر، شهدخت پرویز و دیگران» به تهیه‌کنندگی بهروز افخمی و سیدجمال ساداتیان و در همین رشته سیمرغ بلورین بهترین فیلم به «رستاخیز» به تهیه‌کنندگی تقی علیقلی‌زاده تعلق گرفت؟ اهدای این جایزه هم‌ارزش به دو فیلم با مقررات جشنواره مغایرت دارد. اگر هیات داوران قصد داشت از دو فیلم تقدیر کند و هر دو فیلم را هم‌ارزش می‌دانست باید به یکی از آنها دیپلم افتخار و به دیگری سیمرغ بلورین اهدا می‌کرد اما همانگونه که همه کارشناسان به آن اذعان داشتند در این دوره از جشنواره برگزارکنندگان قصد داشتند همه گروه‌ها راضی باشند و هیچ یک از رفقا و دوستان از جوایز بی‌نصیب نباشند به همین دلیل فراموش کردند نگاهی به مقررات عمومی جشنواره که اواخر مهرماه آن را منتشر کردند، بیندازند و یک بار قانونی را که خود آن را نوشته و وضع کردند، مرور کنند!
جالب است که ردپای راضی نگه داشتن همه طیف‌ها در جایزه ویژه هیات داوران هم دیده می‌شود و هیات داوران سودای سیمرغ امسال برخلاف سال‌های گذشته دو جایزه ویژه داشت که آن را به فیلم‌های «شیار 143 » نرگس آبیار و «آرایش غلیظ» حمید نعمت‌الله اهدا کرد. تخلف در این حد از برگزارکنندگان جشنواره با تیمی که رضاداد را همراهی می‌کردند از جمله ابراهیم داروغه‌زاده (قائم‌مقام دبیر)، جمال امید (مشاور دبیر)، منوچهر شاهسواری (مشاور اجرایی دبیر)، امیر اسفندیاری (مشاور بین‌الملل دبیر) و حبیب ایل‌بیگی (مشاور رسانه‌ای دبیر) چه معنایی دارد؟!
آیا این نوع تخلف تنها به دلیل راضی نگه داشتن همه گروه‌ها و طیف‌ها نیست؟ تخلف فاحش دیگری که از سوی برگزارکنندگان جشنواره رخ نمود، نشان از آن دارد که برگزارکنندگان نگاهی خاص به برخی جریان‌های فکری از جمله اصلاح‌طلبان دارند. فیلم مستند «شش قرن و شش سال» ساخته مجتبی میرطهماسب در شرایطی جایزه سیمرغ بلورین ویژه هیات داوران این بخش را به خود اختصاص داد که در میان کاندیداهای اعلام شده از سوی هیات داوران بخش مستند، مجتبی میرطهماسب برای فیلم «شش قرن و شش سال» جایی نداشت. این فیلم در هیچ یک از بخش‌ها (بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین پژوهش و تحقیق و نامزدهای دریافت سیمرغ بلورین بهترین دستاورد فنی- هنری) نبود. حال این سوال پیش می‌آید که برگزارکنندگان و هیات داوران که این فیلم را برای هیچ‌یک از بخش‌های مستند جشنواره شایسته کاندیدا شدن ندانستند چگونه جایزه ویژه هیات داوران را به فیلمی دادند که حتی نامزد دریافت سیمرغ هم نبود. روز چهارشنبه (16 بهمن ماه) اولین روز نمایش فیلم‌های مستند در کاخ جشنواره، این فیلم به نمایش درآمد و در همان روز محمدرضا عارف از چهره‌های اصلاح‌طلب حاضر در انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم به دیدن فیلم در کاخ جشنواره آمد. این فیلم درباره عبدالقادر مراغی، موسیقیدان و شاعر ششصد سال پیش است.
مجتبی میرطهماسب از مستندسازانی بود که در سال‌های گذشته به اتهام همکاری و ارتباط با شبکه بی‌بی‌سی فارسی دستگیر و مدتی بعد تبرئه شد. اغلب آثار وی با رویکردی ناسازگارانه نسبت به شرایط موجود ساخته شده است اما او در جشنواره فیلم فجر که در دهه انقلاب برگزار می‌شود جایزه ویژه هیات داوران بخش مستند را به خود اختصاص می‌دهد. برای اهدای جوایز این بخش، رامین حیدری‌فاروقی، فرهاد ورهرام، فرهاد مهران‌فر و مجید شیخ‌انصاری از اعضای هیات داوران بخش مستند روی صحنه حاضر شدند و مرتضی پورصمدی روی سن مرکز همایش‌ها حاضر نشد که حیدری فاروقی علت غیبت او را حضور در صحنه فیلمبرداری عنوان کرد اما شاید یکی از دلایل عدم حضور پورصمدی اعتراض به ارائه جایزه ویژه هیات داوران به کارگردانی بود که فیلمش در هیچ رشته‌ای کاندیدا نشد. با برگزاری جشنواره سی و دوم فیلم فجر در دولت تدبیر و امید و ارائه دیپلم‌های افتخار متعدد و سیمرغ‌های مشترک به نظر می‌رسد هیچ چیز در این سینما عوض نشده است. وقتی با تخلف در مقررات جشنواره، جوایز هم‌ارزش (دو سیمرغ) اهدا می‌شود و هیات داوران جایزه ویژه خود را به مجتبی میرطهماسب که فیلمش در هیچ‌یک از بخش‌ها کاندیدا نشده، اهدا می‌کند، چیزی جز چراغ سبز مسؤولان سینمایی به کارگردانان «خودی» است؟
منبع: وطن امروز
ارسال نظرات