جامعه اسلامی دانشگاه‌های اصفهان و علوم پزشکی:
به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، جامعه اسلامی دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی نامه ای سرگشاده به اشتون منتشر کرد که مشروح این نامه به شرح زیر است:
تاریخ، پشتوانه ی خوبی است برای آنان که می خواهند فرزند زمان خویشتن باشند و مقهور حوادث گونه گون روزگار نشوند، تاریخ استعماری که کهنه بود و با گذر روزگار، نو شد. استعماری که مستقیماً در امور کشورها دخالت می کرد، حالا آقا بالاسر برایشان پست می کند و در جدیدترین روش، سوار بر امواج نارضایی های داخلی، پرچمی رنگین عَلم می کند و به این شیوه، هرآنچه می خواهد را جامه ی عمل می پوشاند.
همان هایی که سینه شان چاک حقوق بشر است، این حق را فقط در جاهایی می بینند که از تنور آن، آبی برایشان گرم شود!
همان ها که از فرط ناراحتی برای رعایت حقوق بشر، دائماً به اوکراین سفر می کنند، از اوضاع میانمار و آفریقای مرکزی اصلاً ملالشان نبوده و نیست... بحرین و مصر و لبنان در جغرافیای اهدافشان، تعریف شده است فقط برای بهره کشی؛فلسطین و ارض مقدس که اصلاً قبل از دولت حرام زاده اسرائیل، در نقشه شان نبوده است! دنیا را به چشم طعمه ای بزرگ می بینند که هر گوشه اش مال آنها نباشد، فقط برای جوشاندن سرسگ مناسب است...
همان ها، حالا با کمال وقاحت علیه ما در شورای امنیت و سازمان ملل و... قطعنامه تصویب می کنند و نگرانی شان را از اوضاع حقوق بشر در ایران، ابراز می کنند! همان ها که در زندان هایشان، با انسان، صد مرتبه بدتر از حیوان برخورد می شود، همان ها که... وصف فضایل(!) شان در این مقال نمی گنجد و در ضمن، آنچه عیان است چه حاجت به بیان است؟
همان ها حال، نخود آش ملت ما شده اند و سرک در کارمان می کشند، هرآنچه پیش رویشان تواضع به خرج می دهیم، گستاخ تر می شوند و بی حیاتر...پا در خاک مقدس سرزمینمان می گذارند تا...تا چه؟
آهای اهالی حقوق بشر؛ آهای شما که تمام دردتان، انرژی هسته ای ماست که یک وقت تهدیدی برای حقوق بشرتان نشود!؛
این خاک، قطره قطره اش حجله ی شهیدی است که جانش را با خدا معامله کرده، در فرهنگ نامه حقوق بشرتان، این چه معنایی می دهد؟!
این مرزوبوم و جوانانش، ره صدساله را دارند یک شبه می روند و شما در معادله شان، تعریف نشده اید، اینجا، ینگه دنیا نیست که هرآنچه خواستید بکنید و کسی دست شما را در آستین خودی و بیگانه نبیند...
این مردم، در روزگاری نه چندان دور تمام هستی شان را ، دسته گل های جوانشان را، کرورکرور به دل آتش فرستادند تا ذره مثقالی خاک پاکشان، دست دشمن نیفتد، آهای اهالی مذاکره!
انرژی هسته ای، حق مسلم و قطعی ملت ماست، یک ذره از آن کوتاه نمی آییم، این باور ماست، پس بیهوده فکر بیش از آن را در سر نپرورید. چرا که ما هنوز ربط انرژی هسته ای مان را به شمایان نفهمیده ایم دیگر چه رسد به تجهیزات نظامی مان!
این آمدنتان را به فال نیک می گیریم، شاید ببینید آنچه را که تابحال فقط شنیده بودید، شاید جایگاه خودتان را در معادلات جهانی،درست پیدا کنید، ما رسم میزبان بودن را برایتان به جا می آوریم؛ گواه این اطمینان خاطر را می توانید در سابقه ی ما و در قصه لانه ی جاسوسی دوستانتان ببینید،
رسم میهمان بودن را زیر پا نگذارید که سابقه ی شما بس خراب است...
دیوار اعتماد هیچ ملت و دولتی به آمریکا و سگ نگهبانش، تابحال محکم نبوده که این دومی نباشد، برای خودتان می گوییم، روی دیوار دیگری خاطره بنویسید!
باشد که برای حرف هایمان در میان تان، گوشی برای شنیدن باشد؛که «فَبَشِّر عِباد، الذینَ یَستَمِعونَ القولَ فَیَتَّبِعونَ اَحسَنَهُ»
والسلام
ارسال نظرات