همه مربیانی که با آرامش به سمت ساحل موفقیت حرکت کردند/ حواشی همراه همیشگی دایی و قلعه‌نویی

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ درگیری های لفظی، اختلاف با مدیرعامل، مصاحبه علیه بازیکنان، موضع گیری برابر مربی دیگر و ... تنها چند نمونه از حاشیه هایی است که سرمربیان لیگ برتر فوتبال ایران با آنها دست و پنجه نرم کردند.

بدون شک این حواشی نقش زیادی در موفقیت تیم دارد، در واقع مربیانی که آرامش را به تیم تزریق می کنند، می توانند با تضمین بیشتری به سمت موفقیت گام بردارند و در سوی مقابل مربیان با حاشیه نیز این حواشی را به بازیکنان درون زمین منتقل می کنند که نتیجه اش عدم نتیجه گیری مطلوب می شود.

بهترین نمونه برای اثبات این ماجرا، تیم فولاد است. فولادی ها هفته بیست و نهم در اهواز با یک گل به استقلال باختند و کمی از قهرمانی فاصله گرفتند که اگر در آن زمان حسین فرکی استرس به تیمش وارد می کرد، بدون شک فولاد در دیدار هفته سی ام مقابل گسترش فولاد دچار مشکل می شد و چه بسا به مقام قهرمانی نیز نمی رسید.
 

فرکی در فصل گذشته لیگ برتر زمانی که با واکنش برخی از هواداران فولاد روبرو شد و سرش با سنگ شکست، به جای مقابله به مثل با هواداران و مصاحبه های تند و بعضاً بی احترامی به آنها، با مدیریتی صحیح به این غائله خاتمه داد.

حضور همزمان سه دروازه بان مطرح لیگ ایران در فولاد یعنی یوسفی، سلیمی و بعد هم سوشا مکانی و تمایل هر سه دروازه بان برای ثابت بودن در دروازه تیم فولاد بهترین مورد برای ایجاد حاشیه در این تیم بود، ولی حضور مربی ای با آرامش و نکشاندن مسائل باشگاه به رسانه ها باعث شد تا فولاد حضوری موفق در لیگ برتر داشته باشد.

نمونه دیگر یحیی گل محمدی است؛ او در تیم بدون حاشیه نفت با آرامش کار کرد و با چراغ خاموش به سمت صدر حرکت کرد، هر چند که در هفته آخر تیم او کم آورد و در جایگاه سوم ایستاد.
 

همه فوتبال دوستان چهره گل محمدی در بازی رفت مقابل پرسپولیس را به یاد دارند. تیم او در دقیقه 92 دروازه پرسپولیس را باز کرد و یک بر صفر پیش افتاد، اما گل محمدی در کمال خونسردی روی نیمکت نشسته بود؛ شاید خیلی ها در آن زمان فکر می کردند یحیی با شادی هایی غیر متعارف سعی در انتقام گرفتن از پرسپولیس را داشته باشد، اما این سرمربی در کمال خونسردی از ایجاد حاشیه برای خود و تیمش جلوگیری کرد.

گل محمدی در فصل نقل و انتقالات به جای اینکه به دنبال گرفتن بازیکنان میلیاردی، سرشناس و بعضاً یاغی باشد، ترجیح داد تا بازیکنانی را در ترکیب تیم خود قرار دهد که بیش از هر چیز مطیع و فرمانبردار مربی خود هستند. او در سایر بازی ها نیز چنین رفتاری داشت و دیده نشد که بخواهد بر سر بازیکنان فریاد بزند.

گل محمدی و فرکی نمونه موفق برای معرفی مربیان بی حاشیه هستند که البته پاداش این آرامش را نیز به خوبی دریافت کردند. آنها بدون جار و جنجال و مصاحبه های تند و محکوم کردن و یا تهمت زدن به دیگران، توانمندی خود را به جامعه فوتبال اثبات نمودند.

در سوی مقابل باید به نفراتی همچون علی دایی، امیر قلعه نویی و لوکا بوناچیچ اشاره کرد که حواشی خودشان و تیمشان بر روند نتیجه گیری تاثیر فراوانی گذاشت و هیچ کدام به قهرمانی در هیچ جامی دست نیافتند.
 

دایی با امید قهرمانی در پرسپولیس راهی تیم شد، اما رسانه های مختلف هر روز با مصاحبه، سوال و ...، او را با مسائل گوناگون مواجه ساختند. درگیری لفظی با مایلی کهن، انتقاد از وزارت ورزش و موضع گیری علیه کمیته داوران نمونه هایی از حواشی شهریار فوتبال ایران در لیگ برتر بود.

مصاحبه های مختلف دایی، با توجه به حضور رسانه های متعدد در کنار باشگاه پرسپولیس، خیلی زود منتشر و به گوش بازیکنان می رسید، به این ترتیب بازیکنان نیز همچون سرمربی، تمرکز خود را از دست داده و به موفقیت نمی رسیدند. نمونه این ماجرا تساوی 2-2 برابر راه آهن در هفته ماقبل پایانی بود که به نوعی قهرمانی را از پرسپولیس گرفت.
 
واکنش علی دایی به نامه وزارت ورزش و موضع گیری در برابر وزیر ورزش و همچنین انتشار مطالبی که تیم را با حاشیه روبرو کرد بخشی از اتفاقاتی بود که دایی در آن نقش اصلی را ایفا می کرد.

امیر قلعه نویی نیز شرایطی مشابه علی دایی را در فصل سیزدهم تجربه کرد. تیم او یعنی استقلال حاشیه های مختلفی داشت و این حاشیه ها هر چند وقت یک بار به تیم منتقل می شد. البته به حاشیه های قلعه نویی و تیمش باید جدایی برخی از ستاره های تیم از جمله فرهاد مجیدی، نکونام و پژمان منتظری را نیز اضافه کرد که هر گاه ژنرال درباره این مسائل حرف می زد، حاشیه ای جدید به راه می افتاد.
 

امسال چهار تیم کار خود در لیگ برتر را با مربی خارجی به پایان رساندند. ملوان با اسکوچیچ، تراکتورسازی با تونی، مس با ذوب آهن و سپاهان با کرانچار در لیگ حضور داشتند، اما بجز تونی که در دو بازی توانست همراه با تیمش جشن قهرمانی در جام حذفی بگیرد، سه مربی دیگر به موفقیتی دست نیافتند.
 

ملوان با اسکوچیچ از روند ناامیدکننده سال قبل فاصله گرفت و برابر تیم های بزرگی از جمله استقلال و سپاهان به برتری دست یافت. کرانچار نیز با وجود حاشیه های تغییر مدیریت در سپاهان و همچنین اعتراض تماشاگران نسبت به عملکردش در مقاطعی از لیگ، آن چنان که باید به موفقیت نرسید.

بیژن ذوالفقار نسب، مربی سابق تیم ملی ایران درباره حواشی تیم ها و مربیان بر روی عملکردشان در لیگ به خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، گفت: امسال برخی از تیم ها که اتفاقاً از تماشاگر بهره می بردند، با حواشی درونی دست به گریبان بودند که این مسئله گاهی برایشان مشکلات زیادی را ایجاد می کرد.

وی در ادامه افزود: مربیانی در لیگ حاضر بودند که با حرکاتی در کنار زمین سعی در تهییج بازیکنان داشتند، اما این حرکات درست صورت نمی گرفت و بیش از آن که انرژی دهنده به بازیکنان باشد، انرژی گیرنده بود.

حمید درخشان، بازیکن و مربی سابق پرسپولیس و تیم ملی نیز در این خصوص گفت: حرکات یک مربی تا 50 درصد روی تیمش تاثیر می گذارد و بازیکنان را تحت تاثیر خود قرار می دهد. این مسئله از کارآیی مربی و بازیکنان می کاهد و باعث می شود بازدهی لازم تحقق نیابد. برخی مربیان چهره آرامی دارند و وقتی بازیکنی به چهره آرام مربی اش در زمین نگاه کند، بدون شک این آرامش به او منتقل شده و می تواند در لحظات حساس تصمیم گیری های بهتری داشته باشد.

وی افزود: پول نیز تاثیر زیادی در آرامش تیم و مربی دارد؛ درست است که فولاد با حضور موفق حسین فرکی به قهرمانی رسید، اما چه کسی تضمین می کند که این تیم نیز در صورت تعویق در پرداخت مبلغ قرارداد بازیکنانش، دوباره به این موفقیت ها دست یابد.

پیشکسوت پرسپولیس گفت: متاسفانه همه مشکلات فوتبال در ایران نهایتاً به مربی ختم می شود؛ اوست که باید راجع به همه چیز به بازیکنان، باشگاه و رسانه ها پاسخگو باشد و این مسئله، پرخاشگری و درگیری احتمالی را به دنبال دارد.