علی محمدی، جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، گفت: مشکلات زندگی آپارتمانی از زمانی آغاز شد که خانواده‌ها همچنان پیرو زندگی سنتی خود در خانه‌های حیاط‌‌‌دار باقی ماندند، به گونه‌ای که به صحبت کردن با صدای بلند، رفت‌وآمد در هر زمان از شبانه‌روز و بلندی صدای تلویزیون، رادیو و ضبط صوت به میزان زیاد تمایل دارند.
وی ادامه داد: فرهنگ جزو لاینفک هر زندگی آپارتمان‌نشینی بوده و نادیده گرفتن این بخش مهم در زندگی آپارتمانی به وجودآورنده بخش بزرگی از مشکلات اجتماعی و معضلات روانی در این محدوده است؛ همسو و همراه کردن همه فرهنگ‌ها با یکدیگر و رسیدن به یک فرهنگ واحد در هر مجموعه آپارتمانی در حالی که هر خانواده ساکن در هر واحد مسکونی فرهنگ آپارتمانی خاص خودش را دارد، در عرصه عمل کاری غیرممکن به حساب می‌آید؛ با این حال وارد شدن و زندگی کردن در مجتمع‌های آپارتمانی شامل دو اصل بدیهی است: با توجه به محدودیت‌های زندگی آپارتمان‌نشینی نخست باید رعایت حقوق دیگران مهم شمرده شود و دیگر آن که همواره در انتظار رعایت حقوق و قوانین از جانب دیگران نباشید.
این جامعه‌شناس همچنین در ادامه بیان داشت: به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اجتماعی، مشکلات آپارتمان نشینی و اختلاف میان همسایگان در نتیجه نادیده گرفتن حقوق دیگران بوجود می‌آید، به گونه‌ای که آنها در یک جمع‌بندی ساده معتقدند توافق نداشتن ساکنان در نحوه استفاده از مشاع‌ها، وجود سلیقه‌های گوناگون، فرهنگ‌ها و اختلاف محسوس اجتماعی میان ساکنان، نبودن ضوابط و مقررات مدرن برای طراحی، ساخت و بهره‌برداری از مجتمع‌ها، بی‌توجهی ساکنان به حقوق همسایگان و الزام نداشتن آنها به جبران خسارت‌های احتمالی تنها بخشی از این مشکلات بوده یا عامل ایجاد مشکلات است.
محمدی تصریح کرد: فرهنگ آپارتمان‌نشینی با توجه به آداب، قواعد و الزام‌های زندگی در محیط جمعی معنا و مفهوم پیدا می‌کند و دوری از آن باعث بالا رفتن مشکلات اجتماعی می‌شود، به طوری که این مشکلات خود را در اعتراض‌ها و شکایت‌های گوناگون در کلانتری‌ها و دادسراها نشان می‌دهد.
وی درباره راهکارهای موثر در جهت حل مشکلات آپارتمان‌نشینی اظهار داشت: اولین مرحله برای حل مسئله فرهنگ‌سازی آپارتمان‌نشینی این است که هر آپارتمانی یک مدیر ساختمان مدبر داشته باشد؛ چرا که داشتن یک مدیر ساختمان هم در حفظ و اداره ساختمان و تعیین قوانین و مقررات صحیح و حساب شده برای هر یک از مالکان آپارتمان مشخص موثر بوده و هم باعث می‌شود تا فرهنگ آپارتمان‌نشینی بیشتر اهمیت پیدا کند؛ همچنین به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، تأثیرگذاری محیط‌های پاکیزه و تمیز و با مقررات، در رشد شخصیتی کودکان و نوجوانان بسیار حائز اهمیت است؛ چرا که در محیط‌های نازیبا و پرتنش، کودکان و نوجوانان علاوه بر بدبین شدن نسبت به جامعه، یاد می‌گیرند چگونه از مسئولیت‌ها فرار کنند، بنابراین شخصیت آنها به گونه‌ای تربیت می‌شود که هیچ‌گاه در زندگی و محیط‌های شغلی به موفقیت قابل توجه دست نمی‌یابند و در کارهای گروهی شکست می‌خورند، پس بهتر است از دوران کودکی به آنها این فرهنگ را بیاموزیم.
این جامعه‌شناس در آخر خاطرنشان کرد: یکی از مزایای فرهنگ آپارتمان‌نشینی، ارتباط و دوستی با همسایه و ایجاد امنیت و آرامش برای مسلمانان در یک شهر توسط خود مردم است. در روایات داریم که 40 خانه پهلویی، 40 خانه عقبی و 40خانه جلویی به عنوان همسایه محسوب می‌شوند. چنانچه از حضرت رسول (ص) روایت داریم که فرمودند اگر ستم نبود می‌گفتم همسایه از همسایه ارث می‌برد؛ ارتباط با همسایه و حقوقی که همسایه بر همسایه دارد را می‌توان در چارچوب مسائل اخلاقی حل و فصل و نیز فضای فرهنگ صحیح و سالم را در هر آپارتمانی حاکم کرد.
ارسال نظرات