سفر بی مورد به آمریکا، حضور همسر رئیس در هیات علمی، قطع ارتباط دانشجویان با پژوهشگاه و دیگر هیچ!

به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، پژوهشگاه تربیت بدنی در حالی سال گذشته با وجود مخالفت های فراوان از تهران به مشهد منتقل شد، که در این مدت ارتباط دانشجویان و اعضای هیأت علمی با این مرکز، کتابخانه و آزمایشگاه های آن به حداقل رسیده است.

پژوهشگاه تربیت بدنی در زمان ریاست مهدی طالب پور و با این هدف که مراکز اداری باید به خارج از تهران منتقل شوند، ساختمان خود را در تهران رها کرد و بساط خود را به مشهد منتقل نمود.

با انتقال پژوهشگاه تربیت بدنی، پژوهشگاه اقیانوس شناسی ساختمان این مرکز را در خیابان مطهری در اختیار گرفت. البته بدهی های مالیاتی و برخی مشکلات دیگر در خصوص این ساختمان را نیز برطرف کرد تا بدون نگرانی این ساختمان را برای خود داشته باشد.

انتقال پژوهشگاه از تهران به مشهد با هزینه ای گزاف پایان مشکلات این مرکز نبود و حاشیه های زیادی را برای رئیس وقت این پژوهشگاه ایجاد کرد.

بسیاری معتقد بودند که دسترسی به این مرکز با انتقال آن به مشهد سخت خواهد بود و دانشجویان باید زمان زیادی را برای مکاتبه و یا استفاده از امکانات آن صرف کنند به علاوه این عده معتقد بودند که پژوهشگاه با جابجایی از پایتخت به مشهد نه تنها با نارضایتی اعضای هیات علمی خود روبرو خواهد شد، بلکه نیروی انسانی کیفی خود را نیز از دست خواهد داد،‌ چراکه افرادی هستند که به راحتی قادر به این جابجایی نیستند.

این افراد بر این باور بودند که با این جابجایی پژوهشگاه در عمل به یک نهاد استانی تبدیل خواهد شد؛ به علاوه برخی انتقال این مرکز به مشهد را به دلیل برخی مسائل ازجمله مشهدی بودن طالب پور عنوان می کردند که پر بی راه نیز نبود.

به علاوه اکثر دانشجویان دکترا و کارشناس ارشد تربیت بدنی مربوط به دانشکده‌های مستقر در تهران نظیر تربیت بدنی شهید رجایی، تربیت معلم، تربیت مدرس، شهید بهشتی و دانشگاه تهران هستند که ارتباط تنگاتنگی با پژوهشگاه دارند و ‌بدون شک با رفتن پژوهشگاه به مشهد این ارتباطات قطع  شد.

از سوی دیگر قرار بود کلیه فدراسیون‌های ورزشی با پژوهشگاه در ارتباط باشند تا با انجام فعالیت‌های پژوهشی، تحقیقاتی و کاربردی و برگزاری کارگاه‌های علمی در جهت ارتقاء بعد علمی مربیان و ورزشکاران خود حرکت کنند، لذا این قطع ارتباط نه تنها جامعه علمی بلکه فدراسیون‌های ورزشی را نیز دچار مشکل کرد.

طالب پور، رئیس سابق این مرکز در این مدت اقدام به درآمدزایی نمود که اجاره وسایل آزمایشگاهی به مراکز و بخش های صنعتی بخشی از این اقدامات بود. ظاهر این اقدام بسیار خوشایند و در راستای درآمدزایی بود، اما نکته قابل تأمل اینکه خدمات آزمایشگاهی با مبالغ ناچیز عرضه می شد و نتیجه ای جز استهلاک تجهیزات آزمایشگاهی و تخریب آن ها به همراه نداشت. به طوری که دریافت مبالغ بسیار ناچیز برای اجاره دستگاه هایی که مبالغی در حدود 1 تا 2 میلیارد برای خرید آنها هزینه شده است حتی هزینه استهلاک دستگاه ها را نیز تامین نمی کرد. ؛ با این شرایط نه تنها درامدزایی مشخصی برای پژوهشگاه صورت نگرفت بلکه هزینه ای بیشتر باید برای تعمیر و تأمین قطعات در نظر گرفته شود.

این اقدامات در حالی در پژوهشگاه تربیت بدنی در میان بی خبری رسانه ها صورت می گرفت که مشکلات مالی گریبان این مرکز را گرفت و تا انجا پیش رفت که تامین حقوق کارمندان پژوهشگاه نیز با مشکل رو به رو شد.

تغییر در ساختار وزارت علوم سبب شد تا زمزمه های تغییر مدیریت در این پژوهشگاه به گوش برسد اما نکته قابل توجه این است که در آخرین روزهای حضور طالب پور در این مرکز، حکم هیات علمی همسر اقای رئیس که دارای مدرک نامرتبط با رشته تربیت بدنی (پزشک عمومی) بود به امضای رئیس رسید تا جایگاه وی در این پژوهشگاه به تثبیت برسد.

در ادامه و زمانیکه تغییر در مدیریت این پژوهشگاه صورت گرفت برگ جدیدی از مشکلات در کتاب پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی باز شد.

اولین مسئله زمزمه های بازگشت دوباره این مرکز به تهران بود که باعث تعجب همگان شد چرا که در حدود یک سال و نیم بیشتر از انتقال آن به مشهد نمی گذرد به علاوه باید در نظر داشت که با احتساب تورم، هزینه بازگشت دوباره این مرکز و انتقال وسایل آزمایشگاهی را باید چندین برابر در نظر گرفت.

به علاوه با وجود تغییر در مدیریت این پژوهشگاه و حضور قراخانلو در راس این پژوهشگاه باز هم مشکلات گذشته ادامه دارد و زمزمه قطع همکاری با حدود 35 نفر از کارمندان این مرکز در مشهد به گوش می رسد.

با بررسی احوالاتی که در این چند سال بر پژوهشگاه تربیت بدنی می گذرد کاملا مشخص است که تصمیمات غلط مدیریتی در انتقال این مرکز به مشهد و در ادامه بازگشت دوباره آن به تهران در حدود 500 میلیون تومان هزینه اضافه به این مرکز تحمیل کرده و خواهد کرد؛ به علاوه این پژوهشگاه در شرایطی قرار است بار دیگر به تهران برگردد که ساختمان ان نیز در اختیار پژوهشگاه اقیانوس شناسی است و باید هزینه باز پسگیری، اجاره و یا خرید ساختمانی جدید را نیز به مخارج قبلی اضافه کرد.

چه کسی و یا کسانی مسئول پاسخگویی به این مشکلات هستند؟ و در روزهایی که ورزش ایران به بازویی علمی برای پیشبرد اهداف وزیر دانشگاهی اش نیاز دارد چرا هنوز پژوهشگاه تربیت بدنی در خواب زمستانی به سر می برد؟ مسئول بلاتکلیفی کارکنان جذب شده و امیدی که به ناامیدی آنان تبدیل شد چه کسی است؟ مسئول بلاتکلیفی اعضای هیأت علمی جوان این پژوهشگاه که با صرف هزینه های گزاف، خود را از تهران به مشهد منتقل کرده و حال باید بار دیگر به تهران بازگردند چیست؟ در حالی که پژوهشگاه هزینه پرداخت هزینه طرح های اجرا شده خود به پژوهشگران را نداشته و ندارد، تأمین هزینه سفر چندین روزه مهدی طالب پور و امین غلامی (سرپرست پژوهشکده رفتار حرکتی) به آمریکا در آخرین روزهای کاریشان چه ضرورتی داشت؟ دستاورد آن سفر و ده¬ها سفر طالب پور با هزینه دولت چه بود؟ قراخانلو چرا سکوت کرده است؟ برنامه او برای آینده پژوهشگاه چیست؟ کمر پژوهشگاه چه زمانی دوباره صاف می شود؟

اینها سئوالاتی هستند که جامعه دانشگاهی ورزش کشور به دنبال پاسخ های آن هستند و پاسخ منطقی به آن ها کمترین حق آنان است.