به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، از ابتدای هفته جاری برخی از رسانه‌های جریان اصلاح طلب اقدام به انتشار مطالب علیه مستند «من روحانی هستم» کرده‌اند. مستندی که 4 ماه است که در سطح دانشگاههای کشور در حال اکران است اما به یکباره برخی احساس تکلیف کرده‌اند تا این مستند را مورد هجمه قرار دهند. در این میان فعالیت دو رسانه خاص یعنی روزنامه شرق و روزنامه اعتماد قابل توجه است.
این دو روزنامه مطالبی منتشر کرده‌اند که هر فرد منصفی که فیلم را دیده است را به خنده وا می‌دارد. خنده و البته افسوس ازاین فضای آلوده رسانه‌ای که متاسفانه بعضی از رسانه‌ها با ایجاد حاشیه امن سیاسی برای خود به هر بداخلاقی رسانه‌ای دست می‌زنند و برای این کار به دروغ و افترا هم متوسل می‌شوند.
گروه چند رسانه‌ای شفق ضمن تکذیب مطالب خلاف واقع انتشار یافته در روزنامه‌های شرق مورخ شنبه 6 اردیبهشت 93 و یکشنبه 7 اردیبهشت 93 و همچنین روزنامه اعتماد مورخ شنبه 6 اردیبهشت 93، اقدام خلاف اخلاق وشان رسانه در این دو روزنامه را عاملی برای فشار رسانه‌ای به گروه‌های جوان به منظور افزایش هزینه فعالیت رسانه‌ای برای آنان می‌داند که یادآور فعالیت‌های زنجیره‌ای روزنامه‌ها دوران اصلاحات می‌باشد. در ادامه به برخی از مطالب کذب و خلاف واقع این دو روزنامه اشاره می‌گردد:
1) روزنامه شرق درمطالبی عنوان کردند که گروه چند رسانه‌ای شفق در سایت خود درج کرده است: «درست است که این وبسایت گروه رسانه‌ای شفق است اما تا جایی که می‌توانید از آن کپی کنید و حتی به نامش هم اشاره نکنید.». با این نیت که گروه چند رسانه‌ای شفق را یک گروه کوچک و غیر حرفه‌ای که تمایل به فعالیت‌های مخفی و بدون نام دارد معرفی نماید. این در حالی است که چنین مطلبی در سایت گروه چند رسانه‌ای شفق به نشانی www. shafaghmedia. ir اصلا قید نشده است. گروه چند رسانه‌ای شفق در اکثر سایتهای شبکه اجتماعی صفحه رسمی دارد و همه خروجی‌های تصویری خود را با لوگوی گروه چند رسانه‌ای شفق منتشر می‌نماید. این ادعا‌ها که بی‌تردید ساخت آن فقط از ذهن‌های بیمار بر می‌آید به همین جا خلاصه نشده و روز گذشته یکی از سایتهای وابسته به همین جریان ادعای عجیب تری را مطرح نموده است مبنی بر اینکه گروه چند رسانه‌ای شفق در وبسایت خود اعلام کرده است فکر کردن به جای مردم را رسالت خود می‌داند؟!!
2) روزنامه شرق در گزارش خود بیان می‌کند که در بخشی از فیلم «تصویری که مشخص است به‌صورت پنهانی از محمدجواد ظریف عضو تیم مذاکره‌کننده فیلمبرداری شده پخش می‌شود. این شنود تصویری حاوی مکالمه‌ای از البرادعی و ظریف است که در آنجا ظریف قدرت گرفتن مخالفان دولت اصلاحات در صورت عدم توافق با ایران را به او گوشزد می‌کند.» بی‌تردید استفاده از واژه‌هایی همچون شنود تصویری و تصویر برداری پنهانی و... در راستای همان هدف ذکر شده در بند شماره 1 مبنی بر نیت روزنامه شرق برای ساخت تصویری غیر واقعی از گروه چند رسانه‌ای شفق می‌باشد. این در حالی است که این تصاویر از مستند «ایران و غرب» ساخت شبکه بی‌بی سی انگلیسی گرفته شده است که اتفاقا آقای دکتر ظریف و بسیاری از مسئولین وقت با این مستند مصاحبه رسمی داشته‌اند. پس از آن نیز بسیاری از مستندهای ساخته شده در مورد پرونده هسته‌ای ایران از این فیلم استفاده کرده‌اند که واکنشی از سوی آقای ظریف نداشته است.
3) همچنین روزنامه اعتماد در خبر کذب دیگری عنوان کرده است مستند «من روحانی هستم» «مستندی که در ابتدا به صورت محرمانه در محافل سیاسی دست به دست چرخید و حال سر از دانشگاه امیرکبیر و علامه طباطبایی در آورده است.» این در حالی است که مستند من روحانی هستم در یک پوشش وسیع خبری در تاریخ 9 دی 1392 همزمان با تولد ریاست جمهور به طور اینترنتی رونمایی شد و اولین رونمایی حضوری آن در تاریخ 20 بهمن 1392 در دانشکده حقوق و علوم و سیاسی دانشگاه تهران، بود. این اکران دانشگاهی که اولین اکران دانشگاهی «من روحانی هستم» بود با استقبال زیاد دانشجویان مواجه شد و البته خبر اکران آن نیز پوشش وسیعی داشت. پس از آن نیز در دانشگاههای بسیاری اکران شد و همچننی از طریق سایت موسسه سفیر به فروش اینترنتی هم رسید. این مستند هیچ‌گاه در محافل سیاسی دست به دست نچرخید زیرا مخاطب آن منحصرا سیاسیون نبودند. این مستند از همان روز اول بصورت عمومی اکران شد و در رابطه با این اکران‌ها اطلاع رسانی کافی صورت گرفت.
قسمت تاسف بر انگیز و البته خنده دار ماجرا اینجاست که این رسانه‌ها تاکیدا دارند در تیتر‌هایشان از واژه «سی دی» استفاده کنند در حالی که ظاهرا نمی‌دانند دیگر دوران سی دی به پایان رسیده است و الان این قبیل فایل‌ها بر روی «دی وی دی» و یا وسیله‌های انتقال با فناوری بالا‌تر منتقل می‌شوند. اصلا حجم فایل مستند «من روحانی هستم» از ظرفیت یک سی دی بیشتر است!!
البته بر ما پنهان نیست دلیل استفاده مکرر از این واژه.
متاسفانه این روزنامه‌ها با ایجاد حاشیه امن سیاسی برای خود هر نوع افترا و تهمتی را به هر موضوعی با اطمینان می‌زنند بدون اینکه نگران عواقب و برخوردی باشند. اما مطمئنا افکار عمومی که خود بهترین قضاوت را می‌کنند و جواب این شایعه پراکنی‌ها و این اخبار کذب چیزی جز بی‌اعتمادی مخاطبان این رسانه‌ها به آن‌ها نیست.
منبع: فرهنگ نیوز
ارسال نظرات