به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، حال این پرسش مطرح است که آنچه در برنامه‌های پیشین در آیتم نقد صورت پذیرفت و عمدتا فرامتن سازنده و میزان فروختن و نفروختن و کنش‌های کارگردان و فیلمساز بود، نقد تخصصی است؟ قطعا با چنین پرداختی نقد تخصصی عملیاتی نمی‌شود و خاله‌زنک بازی و پرداخت به حواشی، نامش می‌شود نقد تخصصی. سردبیر هفت نیز همچنان ادعا دارد نقد تخصصی در هفت جاری است! با این حال چیدمان هفت همچنان شائبه برانگیز است. وقتی قرار است فیلمی از جریان شبه‌روشنفکری نقد شود مثل قاعده تصادف یا آسمان زرد، دو منتقد موافق به برنامه دعوت می‌شوند اما زمانی که آثار ملی که بازتاب جریان اصیلی هستند یا تاثیرگذاری عمیقی در فرهنگ عمومی دارند، قرار است نقد شوند، منتقدان باید از دو طیف موافق و مخالف انتخاب شوند تا دعوای حیدری - نعمتی در برنامه جاری شود.
در برنامه اخیر میزگردی تحت عنوان نقد فیلم معراجی‌ها در برنامه هفت برگزار می‌شود و متاسفانه یک طرف جریان مخالف هوشمندانه کسی انتخاب می‌شود که از منتقدان جریان سینمای روشنفکری (غلامعباس فاضلی) به شمار می‌رود که نسبت وی با سینمای ملی کاملا روشن است. اما ایرادی که قابل بیان است این است که در طول برنامه متن فیلم تحلیل و ارزیابی نمی‌شود و سردبیر برنامه مثل برنامه قبل که اختصاص به نقد «چ» داشت به منتقد اجازه می‌دهد رویکرد فرامتنی‌اش به متن جریان نقد بدل شود. آیا بنا به ادعای سرمقاله هفت چنین سیاقی و روشی برای نقد فرامتن و کنش خارج از دایره اثر را می‌توان نقد تخصصی نامید؟ اگر قرار است نقد اثر تخصصی باشد چرا مجری برنامه هفت در مواردی اجازه می‌دهد سکان نقد را مصادیق فرامتنی در دست گیرد؟ آیا دو برنامه اخیر هفت نقض نقد تخصصی نیست؟ اما نکته حائز اهمیت درباره معراجی‌ها و فروش آثار ده‌نمکی که همان مصداق فرامتن است در برنامه مطرح می‌شود. در یک ارزیابی حرفه‌ای مطرح شدن ادعای‌های کهنه و پوسیده «حمایت‌های دستوری» از آثار ده‌نمکی نقد تخصصی نیست. این ادعا‌ها و انگ بخشنامه‌ای و دستوری زدن به میزان فروش آثار ده‌نمکی خطای بزرگی است و چنین روشی به معنای واقعی نقد فیلم سینمایی نیست. راستی باید اشاره کرد آثار ده‌نمکی بدون هیچ ابلاغ و بخشنامه‌ای همچنان می‌فروشد.
جریانی که ده‌نمکی در سینما با تولیداتش به‌راه انداخت سبب شد اعتماد خانواده‌ها به سینما احیا شود. چرا که پس از سال‌ها سرپرستان خانواده می‌توانستند به سینما اعتماد کنند و به صورت جمعی (همراه با همسر و فرزندان) به سینما بروند تا بدون حواشی و به صورت کاملا مطمئنی فیلم تماشا کنند؛ سینمایی که انگاره‌های غیر‌اخلاقی در متن اثرش جاری نیست و پس از اکران نخستین اثر از ده‌نمکی مردم به او اطمینان کردند و این فیلمساز پاسخ مخاطبانش را به خوبی داده است و طرح این موضوعات از جانب یکی از منتقدانی که حریت وی قابل ستایش است، اشتباهی استراتژیک است. حداقل از فاضلی که منتقد جریان سینمای روشنفکری به شمار می‌رود باید توقع داشت درباره میزان فروش و شائبه و شایعه فروش آثار ده‌نمکی به دام اثبات نظریات روشنفکرمآبانه بیمار نیفتد. اما اقدام برنامه هفت را نمی‌توان نادیده گرفت که برای فیلم معراجی‌ها دو منتقدی را در مقابل یکدیگر قرار داده است که خاستگاه فکری مشابهی از منظر ایدئولوژیک دارند.
منبع: وطن امروز
ارسال نظرات