کافی‌شاپ و بوتیک‌های چهارراه ولیعصر و پارک عمران آری اما ورزش نه!

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ اوقات فراغت نسل جوان یا بهتر بگوییم دانشجویان، موضوع مهمی است که تعمق و تأمل جدی و برنامه‌ریزی فرهنگی و اجتماعی کشور را می‌طلبد تا با درایت، بتوان از این زمان مرده دانشجویان در جهت اهداف جامعه استفاده کرد.

اوقات فراغت دانشجویان در دانشگاه ها واژه ای است که شاید تا کنون کمتر به آن پرداخته شده است و بسیاری این سوال را می پرسند که مگر دانشجو در دانشگاه اوقات فراغت دارد؟

برای کسی که حتی یک زمان کوتاه در دانشگاه باشد بارها پیش آمده که در بین ساعات کلاس های خود زمانی را به عنوان ساعات مرده دارد که معمولاً در دانشگاه ها برنامه ویژه ای برای این زمان در نظر گرفته نشده است.

همه ما در دانشگاه ها دانشجویانی را دیده ایم که در فاصله بین کلاس های خود بی کار و در حال پرسه زدن در دانشگاه هستند و تلاش می کنند تا این چند ساعت وقت خود را تلف کنند تا کلاس بعدی آنها آغاز شود.

دانشجویان معمولاً ترجیح می دهند در این زمان با دوستان خود از دانشگاه خارج شده و با پرسه زدن در خیابان های اطراف دانشگاه این زمان را پر کنند.

کشیدن سیگار در خیابان های اطراف دانشگاه، گردش های غیر متعارف دختران و پسران با اتومبیل های شخصی، نشستن در برخی تریاها یا کافه هایی که شرایط مناسبی هم ندارند بخشی دیگر از این راه حل هاست.

اما سوال اینجاست که دانشجویان معمولاً چه برنامه ای برای این زمان خود در نظر گرفته اند؟ و چقدر تمایل دارند تا به جای تلف کردن وقت خود در دانشگاه و خیابان، ورزش را در برنامه شان قرار دهند؟

برای این منظور به سراغ دانشجویان دانشگاه امیرکبیر رفتیم

در دانشگاه تبلیغات برای حضور دانشجویان در تیم های ورزشی را می بینیم، ولی دانشجویان، بخصوص دختران استقبال نمی‌کنند

زینب.م، دانشجوی رشته عمران دانشگاه امیرکبیر در این خصوص گفت: من خودم داخل کتابخانه یا ساختمان ققنوس می روم و زیاد از دانشگاه خارج نمی شوم و ترجیح می دهم در دانشگاه باشم. اطراف چهارراه ولیعصر کافی شاپ و مغازه است و دانشجویان بیشتر از دانشگاه خارج می شوند و یا گاهی در سایت دانشگاه زمان خود را می گذرانند.

وی در ادامه افزود: در دانشکده ما نسبت به سایر دانشکده ها روابط دختران و پسران مناسب است؛ چون دانشجویان دانشکده ما بیش از هر چیز دغدغه های درسی دارند، البته در کل در دانشگاه ما  روابط باز دختران و پسران وجود دارد، اما نسبت به سایر دانشگاه ها مانند دانشگاه آزاد بسیار کمتر است.

این دانشجو یادآور شد: متاسفانه می بینیم که برخی از دانشجویان برای استعمال دخانیات و سیگار از دانشگاه خارج می شوند، ولی این رفتارها به حدی نیست که حساسیت ایجاد کند.

وی در پاسخ به این سوال که شرایط ورزش در دانشگاه امیرکبیر چگونه است؟ گفت: سالن ورزشی و استخر دانشگاه در محیط دانشگاه است، اما دانشجویان تمایل چندانی برای حضور در این سالن ها ندارند. البته کنار دانشکده عمران سالن بزرگی است که دانشجویان پسر در آن ورزش می کنند. من در دانشگاه مدام تبلیغات مختلف برای حضور دانشجویان در تیم های ورزشی دانشگاه را می بینم، ولی متأسفانه دانشجویان، بخصوص دختران استقبال زیادی انجام نمی دهند.

این دانشجو تصریح کرد: من شخصاً علاقه ای به ورزش ندارم و هیچ موقع وقت خالی خود در دانشگاه را به ورزش کردن اختصاص نداده و ترجیح می دهم به جای ورزش کردن درس بخوانم، البته ورزش کردن در حدود 20 دقیقه قبل از شروع کلاس های صبح را دوست دارم، ولی برای این کار همت نمی کنم.

وی افزود: ما دو سال است که از دبیرستان فارغ التحصیل، و وارد دانشگاه شده ایم و از آن زمان دیگر هیچ ارتباطی با ورزش نداشتیم؛ مهمترین دلیل برای اینکه ورزش نمی کنم تنبلی خودم است، به طوری که اگر امکانات آن در دانشگاه باشد هم ورزش نمی کنم؛ همین امر باعث شده که در حال حاضر هم اصلاً پیگیر این مسائل در دانشگاه نباشم.

سالن بدن سازی در دانشگاه ما وجود دارد، اما وسایل و تجهیزات آن مناسب نیست

ملیکا. ر، دانشجوی دانشگاه امیرکبیر درباره اینکه به عنوان دانشجو اوقات فراغت خود را در دانشگاه چگونه می گذراند، گفت: اگر این زمان 2 تا 3 ساعت باشد معمولاً ترجیح می دهم که در دانشگاه نباشم و همراه سایر دوستان به کافی شاپ و رستوران های اطراف دانشگاه بروم، ولی اگر بخواهم در دانشگاه باشم چون جای تفریحی خوبی، بجز پارک عمران نیست، ناگزیر سراغ این پارک می روم و با دوستان زمان خود را می گذرانیم.

وی در پاسخ به این سوال که اگر دانشگاه فضای ورزشی با زمان آزاد داشته باشد ورزش می کنید یا باز هم کافی شاپ را انتخاب می کنید؟ گفت: بستگی دارد چه ورزشی باشد؛ الان ما استخر هم داریم، ولی تایم آن برای من مناسب نیست.

این دانشجو در پاسخ به این سوال که گر تایم استخر مناسب بود باز هم به استخر می رفتید؟ گفت: نه چون زیاد اهل ورزش نیستم، البته چون کلاس های ما تا عصر طول می کشد، اگر ورزش کنم خسته می شوم، بنابراین ترجیح می دهم ورزش کردن را به بعد از تایم کلاس ها اختصاص دهم.

وی افزود: سالن بدن سازی نیز در دانشگاه ما وجود دارد، اما وسایل و تجهیزات آن مناسب نیست. اگر سالن بدن سازی مجهزی در دانشگاه داشتیم من به شخصه حداقل هفته ای یک بار ورزش می کردم، اما تردمیل های سالن بدن سازی کم و اغلب خراب است و برای ورزش کردن مناسب نیست.

ای کاش در فضای باز دانشگاه می‌توانستیم ورزش کنیم

آرش.م، دانشجوی مکانیک دانشگاه امیرکبیر در این خصوص گفت: دانشجویان پسر تمایل بیشتری به ورزش کردن دارند، اما متأسفانه سالن های ورزشی دانشگاه اغلب در اختیار تیم های دانشگاه و یا دانشجویانی است که واحد تربیت بدنی را می گذرانند.

وی افزود: اگر شرایط مناسبی وجود داشت که ما می توانستیم در محوطه باز و فضای سبز دانشگاه ورزش کنیم مطمئناً استقبال زیادی از سوی دانشجویان پسر صورت می گرفت.

کافی‌شاپ‌های چهارراه ولیعصر را به سالن‌های دانشگاه ترجیح می‌دهم

محمد.ک، دانشجوی صنایع نیز گفت: اگر قرار باشد که در دانشگاه هم وقت خود را برای ورزش کردن بگذاریم فرصتی باقی نمی ماند تا با دوستانمان باشیم. من ترجیح می دهم اوقات فراغت خود را با دوستانم در کافی شاپ های چهار راه ولیعصر بگذرانم تا در سالن های ورزشی دانشگاه با این امکانات کم.

وی افزود: من ورزش را دوست دارم، اما آن را به خارج از دانشگاه اختصاص دادم و هفته ای سه روز به سالن های بدن سازی می روم و اصلاً دوست ندارم از سالن های دانشگاه استفاده کنم. به نظر من دانشگاه جای درس خواندن است نه ورزش. اگر قرار باشد در دانشگاه هم ورزش کنیم پس چه فرقی با مدرسه دارد.

مدت‌هاست که ورزش نکرده‌ام

علیرضا.م، دانشجوی مکانیک گفت: حجم درس هایمان در طول ترم بسیار زیاد است و اگر بخواهیم در دانشگاه ورزش کنیم باید با خستگی و خواب آلودگی سر کلاس ها حاضر شویم، برای همین من اوقات فراغت خود را در پارک عمران می گذرانم و در آن زمان با دوستانم درس می خوانم.

وی گفت: دوست دارم ورزش کنم، اما مدت هاست که وقتی برای سلامتی جسمم در نظر نگرفته ام.