به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، آنچه طراحان این دیدار ادعا دارند آن است که این دیدار در چارچوب امور دینی می باشد و جنبه سیاسی ندارد.
برخی اسقف ها نظیر الراعی، اسقف مارونی های لبنان نیز ادعا کرده اند که شرایط تغییر کرده و براساس شرایط جدید این سفر را انجام می دهند، این توجیهات در حالی صورت می گیرد که یک پرسش اساسی مطرح است و آن این که چه شرایطی تغییر کرده و چه زمینه هایی ایجاد شده که پاپ، رهبر کاتولیک های جهان و برخی اسقف های عربی به سرزمین های اشغالی می روند؟ آیا کشتار مسلمانان و مسیحیان از سوی صهیونیست ها پایان یافته است؟ آیا تخریب مساجد و کلیساها انجام نمی شود؟ آیا صهیونیست ها نابود سازی آثار اسلامی و مسیحی قدس شریف و مسجد الاقصی را پایان داده اند؟ آیا اراضی اشغالی نظیر مزارع شبعای لبنان آزاد شده است؟ آیا جایگاه منفی صهیونیست ها در جهان تغییر کرده و ملت ها به دنبال روابط با این رژیم هستند؟
پاسخ به این پرسش ها یک اصل را آشکار می سازد و آن این که شرایط هیچ تغییری نکرده است و همچون گذشته صهیونیست ها به اشغالگری و نابود سازی اسلام و مسیحیت و حتی یهودیان ادامه می دهند.
با این شرایط می توان گفت که دعوت از پاپ و اسقف ها جنبه سیاسی دارد و صهیونیست ها در ورای آن اهداف خاصی را پیگیری می کنند.
نخست آن که صهیونیست ها به دنبال تثبیت اشغالگری خود در کرانه باختری و قدس هستند. آنها در طول سال های اخیر بخش های عمده ای از ساختار مسیحی و اسلامی قدس و بویژه مسجد الاقصی را تخریب کرده و به مکان های صهیونیستی مبدل کرده اند.
رویکردی که خشم مسلمانان و مسیحیان جهان را به همراه داشته است، سفر پاپ و اسقف ها به اراضی اشغالی و دیدار آنها از این مکان ها، تثبیت کننده عملکرد و اشغالگری صهیونیست هاست.
نکته مهم آن که آنها مهمانان رژیم صهیونیستی بودند، بنابراین دیدار آنها از قدس یعنی مشروعیت دادن به سلطه این رژیم به این مکان مقدس.
به عبارتی صهیونیست ها برآنند تا بعد دیگری از اشغال قدس را اجرایی سازند، چنانکه پیش از این با طرح انتقال سفارتخانه های کشورها و نیز برگزاری دیدارهای رسمی با مقامات کشورها در قدس طرح تثبیت پایتختی قدس برای این رژیم را اجرایی می سازند.
دوم آن که صهیونیست ها با چالشی به نام اعتراض های ساکنان اراضی اشغالی و حتی اراضی 1948 و تل آویو به شرایط اجتماعی و اقتصادی مواجه هستند به گونه ای که بسیاری از جمله مسیحیان در حال کوچ از اراضی اشغالی هستند.
افزایش جمعیت در برابر فلسطینی ها و نیز تحمیل قوانین صهیونیستی به مسیحیان نظیر قانون خدمت سربازی اعراب مسیحی از جمله اهداف صهیونیست هاست که به دلیل مقاومت مسیحیان در انجام آنها ناتوان بوده اند.
سفر پاپ و اسقف ها می تواند اقدامی سیاسی برای اطمینان دادن به مسیحیان ساکن اراضی اشغالی برای ادامه سکونت در این اراضی و نیز پذیرش قوانین صهیونیستی از جمله همراهی با صهیونیست ها علیه مسلمانان باشد.
سوم آن که نتانیاهو، نخست وزیر صهیونیست ها به دلیل چالش های داخلی و ناکامی های خارجی تحت فشار شدیدی از سوی جریان های سیاسی قرار دارد به گونه ای که حتی برخی در ائتلاف وی ـ نظیر لیونی وزیر دادگستری صهیونیست ها ـ به دنبال سرنگونی او هستند.
نمایش دیپلماسی موفق از جمله باجگیری نظامی و سیاسی از آمریکا و اروپا، توسعه روابط با کشورهای فراپیرامونی از جمله در آسیای مرکزی و قفقاز و آمریکای لاتین و در نهایت سفر پاپ و اسقف ها به سرزمین های اشغالی از حربه های نتانیاهو برای نمایش چهره ای قدرتمند از خویش در برابر رقباست.
ماهیت سیاسی و غیردینی سفر اسقف ها زمانی آشکار می شود که آنها در طول سال ها محاصره غزه، سفری به این منطقه نداشته و در برابر درد و رنج ساکنان 1.5 میلیون ساکن این منطقه سکوت کرده اند.
هم اکنون صهیونیست ها با چالشی بزرگ به نام وحدت مسیحیان و مسلمانان در مقابله با این رژیم مواجه شده اند، چنانکه مردم بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکا که اکثریت آنها مسیحیان هستند به تحریم این رژیم پرداخته و بر حمایت از فلسطین تاکید دارند.
موضوعی که نمود آن را در برگزاری تظاهرات گسترده علیه بسیاری از کشورهای اروپایی در سالروز اشغال فلسطین (روز نکبت) در حمایت از فلسطین می توان مشاهده کرد.
صهیونیست ها از یک سو برآنند تا چهره خود را در میان مسیحیان جهان ترمیم نمایند و از سوی دیگر از پیوند مسلمانان و مسیحیان جلوگیری کنند.
سفر اسقف ها و پاپ به اراضی اشغالی در چارچوب هر دو سیاست است. این سفر از یک سو نوعی مشروعیت دادن به صهیونیست ها و اطمینان دادن به مسیحیان جهان درباره ماهیت انسان دوستانه این رژیم! است و از سوی دیگر زمینه ساز شکاف میان مسلمانان و مسیحیان می شود.
شکافی که نتیجه آن درگیری خونین میان مسلمانان و مسیحیان در قالب تکرار جنگ های صلیبی و غفلت جهان از جنایات صهیونیست ها علیه اسلام و مسیحیت است.
با توجه به این شرایط می توان گفت که سفر پاپ به اراضی اشغالی نه تنها در چارچوب امور دینی و اقدامات بشردوستانه برای برقراری صلح و ثبات در جهان به شمار نمی آید، بلکه اقدامی کاملا سیاسی از سوی صهیونیست ها برای رسیدن به اهداف اشغالگرانه و بویژه ایجاد تقابل میان مسلمانان و مسیحیان جهان است.
صهیونیست ها با این سفر به دنبال ایجاد فتنه ای جدید در عرصه جهانی هستند در حالی که در ظاهر ادعای رویکرد مذهبی و انسانی را برای این سفر مطرح می کنند.
آنها اسقف های کشورها و پاپ را فریب داده تا از آنها برای رسیدن به اهداف اشغالگرایانه و ضدبشری بهره گیرند که پیامدهای منفی آن را در تحولات فلسطینی، منطقه و حتی عرصه جهانی می توان مشاهده کرد.
منبع: جام جم
ارسال نظرات