به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، تمدید یا عدم تمدید قرارداد کارلوس کی روش به خبر اول فوتبال و حتی ورزش ایران تبدیل شده است.
کی روش پرتغالی که قبل از جام جهانی بارها و بارها حرف از جدایی در پایان جام جهانی زده بود، به یکباره و با تغییر 180 درجه ای از موضع قبلی اش پایین آمد و اعلام کرد که حاضر است در ایران بماند.
روزی نبود که خبر علاقه سایر تیم های ملی دنیا از جمله آفریقای جنوبی و نیجریه به جذب کی روش روی سایت ها و جلد روزنامه ها مخابره نشود، اما به هر صورت این مربی حاضر شده که در ایران بماند.
پس از جام جهانی و بازی خوبی که تیم ملی مقابل آرژانتین ارائه کرد، جو عمومی کشور نسبت به عملکرد کی روش تغییر کرد و از آنجا بود که مسائل مربوط به تمدید قرارداد مطرح شد.
یکی از این مسائل موضوع پول پرداختی بود. کی روش درخواست دستمزد سالیانه 4 میلیون دلار (2.8 میلیون برای خودش و 1.2 میلیون دلار برای دستیارانش) کرد و همین شرط کمی مسئولان ایرانی را در تمدید قراردادش مردد نمود؛ چرا که فدراسیون حاضر نبود به این اندازه به او پول بدهد. دلیل این مسأله نیز کاملاً واضح است. فدراسیون فوتبال چندین تیم ملی را باید حمایت کند و هر کدام از آنها نیز توقعات و هزینه های خاص خود را دارند.
در روزهای اخیر مبلغ تمدید قرارداد کی روش از برخی مسئولان فدراسیون مطرح شده که چیزی نزدیک به 15 میلیارد تومان است. تأمین هر ساله این پول هنگفت بدون شک یکی از سخت ترین کارهای ممکن در ورزش ایران خواهد بود و شاید مسئولان فدراسیون بخواهند با ترفندهای دیگری که برای فوتبال و ورزش ایران مضر است، این پول را فراهم کنند.
سؤال اساسی که در ذهن مطرح می شود، این است که مگر کل بودجه فدراسیون چقدر است که می خواهند 15 میلیاردش را به کی روش و دستیارانش بدهند؟ مگر کفاشیان چقدر در جذب اسپانسر موفق بوده که به امید آنها وارد میدان شود؟ یکی از ترفندهایی که در بالا به آن اشاره شد، کاهش شدید و قطع هزینه ها و بودجه سایر تیم های ملی است که اگر این مسأله به واقعیت بپیوندد، فوتبال ایران شاهد ناکامی در بخش های دیگری خواهد بود. مطمئناً فوتبال ایران در آینده حتی با کی روش هم نمی تواند موفق باشد؛ چون استعدادی ندارد.
توجه به این نکته ضروری است که تیم ملی امید تا دو ماه دیگر باید در بازی های آسیایی شرکت کند و برگزاری اردوها و بازی های تدارکاتی هزینه بر است. به این موارد باید هزینه تیم های نوجوانان و جوانان، تیم فوتبال ساحلی و تیم ملی فوتسال را نیز اضافه کرد.
در چنین شرایطی حضور وزارت ورزش و جوانان در کنار فدراسیون حائز اهمیت است. وزارت ورزش متولی اصلی ورزش ایران است و شاید انتظار می رود وارد موضوع تمدید قرارداد کی روش شود، اما باید توجه کرد که بودجه وزارت ورزش نیز محدود است و اختصاص بودجه سایر بخش های ورزشی به این موضوع چندان عقلانی به نظر نمی رسد.
وزارت ورزش از همان ابتدا اعلام کرد در ماجرای تمدید قرارداد کی روش دخالتی ندارد، اما ممکن است فدراسیون دست به این کار بزند و در ادامه راه که نتوانست پول این مربی را فراهم کند، دست به دامن وزارتخانه شود. بدون شک این وضعیت نیز به ضرر ورزش ایران خواهد بود؛ ورزشی که نزدیک به 50 فدراسیون در آن فعالیت دارند و قرار است تا دو ماه دیگر نیز در بازی های آسیایی اینچئون با حریفان مختلف رقابت کند.
به علاوه با توجه به اینکه مدت زیادی از دوره چهار ساله ریاست کفاشیان باقی نمانده است احتمالاً تأمین هزینه کی روش بر عهده رئیس بعدی خواهد بود و در صورت قطع همکاری با کی روش ممکن است پای فیفا و شکایت از فدراسیون فوتبال ایران وسط کشیده شود و در نهایت باز هم این وزارت ورزش است که باید برای ختم غائله از جیب خود هزینه کند.
دو موضوع «هزینه کردن پول تیم های دیگر» و «اعطای پول کی روش از طریق وزارت ورزش» مواردی هستند که باید مورد توجه فدراسیون قرار بگیرد. بدون شک تأمین هزینه های تمدید قرارداد سرمربی تیم ملی اولویت اصلی است، اما اگر این مسأله محقق نشود، تمدید نشدن قرارداد چندان هم برای ورزش ایران مضر نخواهد بود.
در چنین شرایطی که بحث ادامه یا عدم ادامه حضور کی روش روی نیمکت تیم ملی بشدت داغ است، خبر ایمیل این مربی به فدراسیون نیز تأمل برانگیز است. کی روش در ایمیل دو درخواست اصلی داشته: اول تعیین سرپرست تیم ملی توسط خودش و دوم عدم استفاده از کمیته فنی در فدراسیون.
این دو شرط کی روش به نظر می رسد شاید تمدید قرارداد او را با تردید مواجه کند. کی روش طی سال های اخیر علاقه ای به استفاده از مربی ایرانی در کنار خود نداشته (او حضور مارکار آقاجانیان را کافی می داند)؛ موضوعی که همواره با انتقادات شدیدی مواجه شده است. موضوع تعیین سرپرست توسط سرمربی نیز در هیچ کجای جهان دیده نمی شود و بدون شک با قبول این موضوع از سوی کفاشیان و سایر مسئولان، اقتدار فدراسیون فوتبال زیر سؤال می رود و بار دیگر ثابت می شود که کی روش حرف اول و آخر را حتی بالاتر از رئیس همیشه خنده روی فدراسیون می زند.
قبل از جام جهاني ميگفتند ايران چندين گل از آرژانتين خواهد خورد البته من هم ميگفتم ولي ثابت کردند تنها چيزي که باعث ضعف ايران بود نبود برنامه هست نه نبود استعداد. و اينکه پيراهن ملي شرف دارد و بازيکن بايد آرزويش باشد که در آن بازي کند نه تيم. به نظر من اقاي کيروش ثابت کردند که ميتوانند به تيم ايران کمک کنند و فردي با برنامه هستن. والبته اينم بگم که مربيان داخلي هم پول خوبي ميگيرند. و لازم به ذکر هست که در ليک بازيکناني هستند که اين پول را در باشگاه هاي ستقلال و پيروزي ميگيرند ولي اين تيم ملي هست و اون باشگاه اين عزت ملي مي آورد ولي اون چي؟
اميدوارم روزي برسد که به تيم فوتبال ايران هم مثل واليبال افتخار کنيم.