به گزارش گروه علمی «خبرگزاری دانشجو»، با وجود خواص منحصربه فرد نانولوله‌های کربنی و کاربرد گسترده آنها در حوزه‌های مختلف، استفاده از آنها در حوزه پزشکی با محدودیت‌هایی روبرو است. نانو لوله‌های تک دیواره و یا چند دیواره، در محلول‌های آلی و معدنی نامحلول هستند. همچنین هنگامی که وارد سیستم گردش خون می‌شوند، حرکت آنها سبب بروز مشکلاتی می‌شود.
برای رفع این محدودیت‌ها و بهبود عملکرد دارویی آنها، با استفاده از پلیمرها تغییراتی در آنها ایجاد می‌شود. برای رفع این محدودیت پژوهشگران دانشگاه آزاد شهریار با عامل‌دار کردن نانو لوله‌های کربنی تک دیواره با دو مونومر پلی وینیل پیرولیدون(PVP) و هیدروکسی اتیل متا اکریلات(HEMA)، که هر دو از مونومرهای مهم بخش دارویی هستند، دو ماده مؤثر برای نابود کردن سلول‌های سرطانی به‌دست آوردند.
هنگامی که نانولوله‌های کربنی وارد بدن می‌شوند با حمله کردن به سلول‌های سرطانی و جذب آنها به اطراف خود، مانند بمب خوشه‌ای عمل کرده و باعث از بین رفتن سلول‌ها می‌شوند. اما در صورت استفاده از آنها، تعداد زیادی از سلول‌های سالم نیز آسیب می‌بینند. این در حالی است که در این طرح با عامل‌دار کردن آنها با پلیمرها، کارایی نانولوله‌ها بیشتر می‌شود. به عبارتی، با تمرکز بالایی، بیشتر به سلول‌های سرطانی حمله کرده و آسیب کمتری به سلول‌های سالم وارد می‌کنند.
با بررسی آزمون‌های کشت سلولی انجام شده برای همه سرطان‌ها به ویژه سرطان سینه و پروستات و سرطان‌های مربوط به بافت‌های سلولی، مشخص شد که این مواد قادر هستند حدود 70 درصد سلول‌های سرطانی را نابود کنند.
استفاده از این محصول کاهش هزینه درمان، افزایش سرعت بهبودی وکاهش اثرات جانبی را به دنبال دارد این در حالی است که هیچ داروی سرطانی درون این محصول قرار نگرفته است بلکه مواد ساخته شده به گونه‌ای طراحی شده که خاصیت درمانی دارند.
مونومرهای به کار رفته در این طرح از دسته هیدروژل‌ها هستند. هیدروژل‌ها پلیمرهای آب‌دوستی هستند که حجم زیادی آب درون خود ذخیره می‌کنند. با تغییرات محیطی نظیر تغییر دما یا pH، حجم آنها به شدت تغییر می‌کند. این ویژگی، آنها را به منظور دارورسانی هدفمند و یا مهندسی بافت ایده‌آل می‌کند.
ارسال نظرات